شاهدان عینی از سیاست «کشتن بی‌رحمانه»ای می‌گویند که در پی نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی برای افشای حقۀ خودسوزی به اجرا درآمد

(Minghui.org) «حدود ساعت 7 عصر 13مارس2002، در حالی که از طبقه دوم دفتر کارم به طبقه ششم می‌رفتم، از یکی از اتاق‌ها صدای ضرب‌وشتم و داد‌وفریاد شنیدم. در را باز کردم و چند مأمور را دیدم که آقای لیو‌ هایبو را شکنجه می‌کردند. او را برهنه کرده بودند و در حالت زانوزده روی نیمکت ببر با پابند بسته بودند. دو مأمور با فشاردادن یک باطوم برقی به مقعدش، به او شوک وارد می‌کردند. در گوشه اتاق چند تکه مربعی‌شکل از چوب شکسته وجود داشت. قسمت زیادی از بدن لیو متورم و تقریباً قرمز بود.»

مطلب فوق مربوط به یک داستان یا فیلم نیست، بلکه شهادت هوئو جیِفو است که در آن زمان (در سال 2002) ناظر دفتر حفاظت داخلی در اداره پلیس کوآنچنگ در شهر چانگچونِ استان جیلین بود. هوئو در سال 1970 متولد و در سال 1993 از مدرسه پلیس جیلین فارغ‌التحصیل شد. او زمانی به‌عنوان رئیس اداره پلیس نانگوآنگ‌چانگ خدمت می‌کرد و پس از آن در اداره پلیس کوانچنگ به سمتی منصوب شد.

یک هفته قبل از شکنجه آقای لیو، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چانگچون در 5مارس به سیگنال‌های تلویزیونی نفوذ کرده و اطلاعات مربوط به فالون گونگ را پخش کرده بودند. فالون گونگ یک سیستم مدیتیشن مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری است.

اطلاعات پخش‌شده از تلویزیون کابلی، شامل واقعیت‌هایی درباره فالون گونگ و سرکوب آن به‌دست حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) بود. این برنامه‌های پخش‌شده در تلویزیون مخصوصاً آشکار کرد که ح‌ک‌چ حقه خودسوزی را که در آستانه سال نو چینی، 23ژانویه2001، اتفاق افتاد، صحنه‌سازی کرد با این هدف که فالون گونگ و تمرین‌کنندگانش را اهریمنی‌ جلوه‌ دهد.

هوئو گفت: «جیانگ زمین [رهبر ارشد حزب کمونیست چین که در سال 1999 آزار و شکنجه علیه فالون گونگ را راه‌اندازی کرد] خشمگین بود. او ضمن انتقاد از وانگ یوکون، دبیر حزب استان جیلین، به او دستور داد در اسرع وقت به این پرونده رسیدگی کند. بنابراین، این پرونده تحت کنترل مستقیم وزارت امنیت عمومی‌ قرار گرفت.»

«کشتن بی‌رحمانه»

در ساعت 7 بعدازظهر 6مارس2002، ژو چونگ‌مینگ، رئیس پلیس كوانچنگ، جلسه ویژه‌ای را برگزار كرد تا پیام اداره پلیس شهری، از جمله دستور جیانگ مبنی «كشتن بی‌رحمانه»، را انتقال دهد. هوئو این‌طور به‌خاطر آورد: ژو مخصوصاً گفت که «همه باید بسیج شوند تا "به جیانگ و ح‌ک‌چ وفادار بمانند" و این وظیفه دشوار را با "احساس مسئولیت سیاسی بسیار قوی" به انجام برسانند. اداره پلیس شهری نیز قول داد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تحت مجازات‌های سخت قرار دهد و بدون اجبار به طی‌کردن روال‌های قانونی مانع فعالیت‌های فالون گونگ شود. بیش از 6000 مأمور پلیس برای بررسی این پرونده و جلوگیری از نفوذهای بعدی به سیگنال‌های تلویزیونی به آنجا اعزام شدند.»

این جریان منجر به دستگیری بیش از 5000 تمرین‌کننده در شهر چانگچون شد. در تاریخ 12مارس، مأموران گروه تحقیقات جنایی شماره 2 اداره پلیس کوآنچنگ آقای لیو ‌هایبو، پزشک، و همسرش خانم هو یانجیه را به‌دلیل پناه‌دادن به سایر افرادی که در نفوذ به سیگنال‌های تلویزیون مشارکت داشتند، دستگیر کردند. چند مأمور از گروه تحقیقات جنایی آقای لیو و خانم هوئو را مدتی طولانی و تا روز بعد (13مارس) کتک زدند.

هوئو شاهد شکنجه آقای لیو بود، همانطور که در ابتدای این مقاله شرح داده شد. او در ادامه گفت: «وِی گوئونینگ از بخش تحقیقات اقتصادی نیز در اتاق بود. من و او از فرمانده آی لیمین سؤال کردیم که چرا او و افرادش آقای لیو را اینقدر شکنجه کردند. آى گفت باید آقای ليو را مجبور می‌كردند که ساير تمرین‌کنندگان را لو دهد، زيرا اين دستور مافوق‌هایشان بود. آى گفت همه چیز خوب است و از ما خواست که آنجا را ترک کنیم.»

هوئو به این فکر افتاد که با فرمانده دیگر، سان لیدونگ، تماس گرفته و جلوی این کار را بگیرد، اما وِی گفت که این جریان ربطی به آنها ندارد. هوئو پس از اینکه نتوانست سان را بیابد، به دفترش برگشت، اما حدود 10 دقیقه بعد بیرون رفت. او گفت: «به طبقه سوم رفتم تا دوباره به دنبال سان بگردم. روی پله‌ها، شنیدم که سان در طبقه پایین فریاد می‌کشد: "دیگر کتکش نزن!" یک نفر دیگر بیرون آمد تا بپرسد چه خبر است، و سان گفت: "یک نفر اینجا مرده است!"»

«پس از ورود به اتاق، دیدم که آقای لیو از روی نیمکت ببر برداشته و روی زمین گذاشته شده، در حالی مرده بود. چند مأمور با عجله در حال پوشاندن لباس‌هایش بودند، اگرچه کار آسانی نبود. وِی هم وارد شد و این صحنه را دید. سان در حالی که از ما می‌خواست آنجا را ترک کنیم و از آی می‌خواست در این خصوص سکوت اختیار کند، رفت تا ماجرا را به رئیس ژو گزارش کند.»

تبلیغات انزجارآمیز

پس چرا جیانگ و مقامات ح‌ک‌چ از دیدن واقعیت‌های پخش‌شده در تلویزیون برای مردم، اینقدر ترسیده بودند؟ دلیلش این است که برنامه‌های پخش‌شده دروغ‌های دستگاه تبلیغاتی ح‌ک‌چ را برای تهمت‌زدن و حمله به فالون گونگ افشا می‌کرد.

پس از آنکه آقای لی هنگجی در سال 1992 در چانگچون فالون گونگ را به عموم معرفی كرد، این روش با اصول عمیق حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری و پنج مجموعهتمرینِ ملایمش افراد بی‌شماری را به‌سرعت جذب خود کرد. تا سال 1999 حدود 100میلیون نفر این روش را تمرین می‌کردند. مزایای سلامتی بسیار زیاد و بهبود اخلاقی یکی از موضوعات محبوب در خانواده‌ها، جوامع و همه اقشار جامعه بود. یانگچنگ ایونینگ نیوز و برخی از رسانه‌های خبری دیگر نیز گزارش دادند که چگونه این روش زندگی مردم را بهتر ساخته است.

بسیاری از دانشمندان و مقامات ارشد نیز به فالون گونگ علاقه‌مند شدند، و برخی از آنها خودشان تمرین این روش را شروع کردند. چیائو شی، رئیس سابق کمیته دائمی‌ کنگره ملی خلق، گروهی از مقامات را رهبری کرد و در سال 1998 یک نظرسنجی قوی انجام داد. او به یک نتیجه رسید: «فالون گونگ مزایای بی‌شماری را برای جامعه به ارمغان می‌آورد، در حالی که هیچ آسیبی وارد نمی‌کند.» پس از ارائه این گزارش در اواخر سال 1998 به دفتر پولیت‌بورو، جیانگ از محبوبیت فالون گونگ ترسید و در سرکوب این عمل برای تحکیم حاکمیت خود و ایدئولوژی کمونیسمی‌اش مصمم‌تر شد.

در اوایل سال 1996، جیانگ مأمورانی را برای تحقیق مخفیانه درباره فالون گونگ اعزام کرده بود، در حالی که تلاش می‌کرد چیزهایی علیه این روش پیدا کند. اما تحقیقات طولانی‌مدت نه‌تنها هیچ مدرکی علیه فالون گونگ پیدا نکرد، بلکه باعث شد برخی از مأموران پلیس فالون گونگ را بشناسند و تمرینش ‌کنند.

اگرچه اکثر اعضای پولیت‌بورو با این سرکوب مخالف بودند، جیانگ پولیت‌بورو را مجبور به موافقت با این کار کرد و آزار و شکنجه فالون گونگ را در 20ژوئیه1999 آشکارا آغاز کرد. با این حال چند ماه بعد، بسیاری از مقامات، هم از اعضای پولیت‌بورو و هم از مقامات محلی، به آسیب‌رساندن به تمرین‌کنندگان بی‌گناه بی‌علاقه شدند و ادامه سیاست آزار و شکنجه برایشان دشوار شد.

تحت این شرایط بود که جیانگ و همدستانش خودسوزی را در شب سال نو چینی، 23ژانویه2001، صحنه‌سازی کردند. در حالی که تعداد بی‌شماری از خانواده‌های چینی برای تماشای مراسم جشن سالانه سال نو در آن شب مقابل تلویزیون جمع شده بودند، صحنه‌‌هایی از خودسوزی پنج نفر در میدان تیان‌آن‌من ناگهان روی صفحه تلویزیون ظاهر شد. گفته می‌شد که خودسوزی‌کنندگان تمرین‌کننده فالون گونگ هستند که آموزه‌های این روش را برای خودسوزی به‌منظور رسیدن به کمال دنبال کرده‌اند. صحنه هایی از خودسوزی، مأموران پلیس با دستگاه اطفاء حریق و دخترکی که به‌قدری سوخته بود که چهره‌اش قابل شناسایی نبود، باعث ایجاد نفرت و ترس از فالون گونگ در مردم شد.

رسانه‌های خبری این جریان را به‌شدت پیگیری می‌کردند. طی چهار روز پس از 31ژانویه2001، خبرگزاری شینهوا و سرویس اخبار چین به‌ترتیب 164 مقاله منتشر کردند که فالون گونگ را اهریمنی معرفی می‌کرد، در حالی که شهروندان «عادی» در 14 استان «به‌طور داوطلبانه» در برابر این روش ایستادند و مخالفت خود را با این روش اعلام کردند. طی یک ماه، بیش از 2000 روزنامه، بیش از 1000 مجله و صدها ایستگاه تلویزیونی و رادیویی یک کمپین بزرگ افتراآمیز را آغاز کردند. این جریان کل جامعه را از فالون گونگ و اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری‌اش دور کرد. بسیاری ماجراهایی را که قبلاً درباره قدرت معجزه‌آسای شفابخشی فالون گونگ و تأثیر آن در تبدیل تمرین‌کنندگان به شهروندانی بهتر شنیده بودند، کاملاً فراموش کردند.

پیشگامان برای غلبه بر مسدودیت انتشار اطلاعات

تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چانگچون برای اینکه به مردم کمک کنند به واقعیت‌های پشت خودسوزی صحنه‌سازی‌شده تیان‌آن‌من پی ببرند، به سیگنال‌های تلویزیون نفوذ کردند و ویدئوهایی را در 8 کانال کابلی پخش می‌کنند تا حقه خودسوزی را افشا کنند.

این برنامه در ساعت 19:19 در 5مارس2002 آغاز شد. کل شهر چانگچون از تماشای ویدئویی 50دقیقه‌ای که توضیح می‌داد خودسوزی به‌دست رژیم ح‌ک‌چ صحنه‌سازی شده بود، شوکه شد.

مردم فهمیدند که این رویدادِ صحنه‌سازی‌شده تناقض‌های بسیار زیادی دارد. وانگ جیندونگ، یکی از خودسوزی‌کنندگان، کل بدنش سوخته بود، اما موهایش و بطری پلاستیکی اسپرایتِ پر از بنزین بین پاهایش کاملاً سالم بود. لیو چونلینگ، یکی دیگر از خودسوزی‌کنندگان، بر اثر ضربه یک جسم سنگین به سرش کشته شده بود، در حالی که دخترش که به‌شدت سوخته بود، ‌توانست در مصاحبه‌ای در چند روز بعد از عمل جراحی نای، آوازی بخواند.

ویکلی استاندارد مقاله‌ای را درباره این رویداد در 6دسامبر2010 منتشر کرد با عنوان آن «نفوذ به امواج ظریف: چگونه تعداد انگشت‌شماری از شهدای گمنام چینی به درخواست آزادی در سراسر جهان کمک کردند.» در این مقاله آمده بود: «برنامه فالون گونگ به‌مدت 50 دقیقه از هشت کانال پخش شده و بیش از یک‌میلیون نفر از مخاطبان را جلب خود کرده بود، و با پخش هرچه بیشتر خبرها، مردم با یکدیگر تماس می‌گرفتند و به هم خبر می‌دادند که فوراً تلویزیون‌هایشان را روشن کنند. در برخی از محله‌ها، مقامات محلی ناامید شدند و با قطع برق، خیابان‌ها را به تاریکی فرو بردند.» این مقاله به تمرین‌كنندگانی که در نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی مشارکت داشتند نیز اشاره کرد، از جمله لیانگ ژنشینگ، لیو چنگ‌جون، لیو‌ هایبو، ژو رونجون، هوئو مینگ‌كای و لی مینگ.

به‌دلیل تأثیر این واقعه، جیانگ از نفوذ به تلویزیون خشمگین شد و دستور «کشتن بی‌رحمانه» را صادر کرد. هزاران تمرین‌کننده طی روزهای بعد دستگیر و برخی از آنها تحت شکنجه کشته شدند.

یک‌بار دیگر ح‌ک‌چ این وحشیگری را پنهان کرد. در شانزدهم مارس2002، سه روز پس از كشته‌شدن آقای لیو بر اثر ضرب‌وشتم، رئیس پلیس كوانچنگ، ژو چونمینگ، ‌در جلسه‌ای گفت که آقای لیو بر اثر حمله قلبی درگذشت و هر دفتر شخصی را برای نگهبانی به سردخانه فرستاد تا نگذارد خانواده و دوستان لیو جسدش را بیابند. مأموران خانمی نیز نیز برای نگهبانی از همسر لیو، خانم هو، که در آن زمان در بیمارستان بستری بود، اعزام شدند.

هوئو با دیدن اینکه چگونه آقای لیو را شکنجه کرده‌اند از همکاری اجتناب کرد. به همین دلیل و با توجه به اظهاراتش درباره عدم مشروعیت آزار و شکنجه، از حضور در جلسه منع شد. او بعداً در ژوئن2002 از چین فرار كرد. در 7ژانویه2004، او شهادت فوق را به مینگهویی ارائه داد.

محکومیت‌های طولانی برای اقدام شجاعانه

نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی در سال 2002، حدود یک سال پس از خودسوزی صحنه‌سازی‌شده، اتفاق افتاد و 19 سال از آن زمان می‌گذرد.

بسیاری از تمرین‌کنندگان به‌خاطر شاهکار شجاعانه خود در افشای دروغ‌های حزب کمونیست چین علیه فالون گونگ متحمل درد و رنج شدیدی شدند. دادگاه میانی چانگچون در 18سپتامبر2002، 15 تن از این تمرین‌کنندگان را به زندان محکوم کرد: خانم ژو رونجون (20 سال)، آقای لیو ویمینگ (20 سال)، آقای لیو چنگ‌جون (19 سال)، آقای لیانگ ژنشینگ (19 سال)، آقای ژانگ ون (18 سال)، آقای لِی مینگ (17 سال)، آقای سان چانگجون (17 سال)، آقای لی دِهای (17 سال)، خانم ژائو جیان (15 سال)، آقای یون چینگ‌بین ( 14 سال)، آقای لیو دونگ (14 سال)، آقای وی شیوشان (12 سال)، آقای ژوانگ شیانكون (11 سال)، خانم چن یانمی ‌(11 سال) و خانم لی شیائوجیه (4 سال).

به‌علاوه، چند تمرین‌کننده از جمله آقای لیو چنگ‌جون، آقای لِی مینگ، آقای لیانگ ژنشینگ و آقای هو مینگکای به‌دلیل آزار و شکنجه درگذشتند.

عاملان آزار و شکنجه با عواقبی روبرو شدند

چند مأمور در چانگچون به‌دلیل اقدامات افراطی و بی‌رحمی ‌علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ، طی این سال‌ها با عواقبی روبرو شده‌اند. در زیر چند نمونه ارائه شده است.

سان لیدونگ، متولد نوامبر1952، هنگام وقوع نفوذ به تلویزیون، فرمانده اداره پلیس کوآنچنگ بود. او یکی از عاملان اصلی مرگ آقای لیو بود. او مأموران دیگر را نیز رهبری کرده و در کل نزدیک به 100 تمرین‌کننده را دستگیر کرده بود. او در اوایل سال 2004 به‌طور ناگهانی در دفتر کار خود به زمین افتاد و جان باخت، در حالی که زیردستانش می‌گفتند این مجازات آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست او است. به همین دلیل، برخی از مأموران پلیس بدرفتاری با تمرین‌کنندگان را کنار گذاشتند، حتی اگرچه مقامات پس از مرگ سان لقب «ده فرد خبرساز برتر» را به او دادند.

لیو یوانجون، 54ساله، دبیر حزب در کمیته امور سیاسی و حقوقی چانگچون (پی‌اِل‌اِی‌سی) بود. او پس از آغاز آزار و شکنجه در سال 1999، مسئول آزار و شکنجه در چانگچون بود. او همچنین پس از حادثه نفوذ به تلویزیون، حدود 5000 تمرین‌کننده را دستگیر کرد. لیو در اواسط آوریل2006 بیمار شد و در 4مه2006 بر اثر سرطان کبد درگذشت.

ژانگ هوی، 46ساله، قاضی دادگاه میانی چانگچون، ریاست پرونده‌ها علیه تمرین‌کنندگانی را به‌ عهده داشت که به‌دلیل مشارکت در نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی دستگیر شده بودند. او در تاریخ 2مارس2006 بر اثر خونریزی ناگهانی مغزی درگذشت.

سان وانشنگ، رئیس سابق دادگاه میانی چانگچون، عامل اصلیِ مسئول برای محاکمه تمرین‌کنندگان دستگیرشده برای نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی بود. او همه محکومیت‌ها را علیه تمرین‌کنندگان در چانگچون تأیید کرد. بعداً به‌دلیل رشوه مورد تحقیق و بازجویی قرار گرفت.

تیان ژونگلین 66ساله، معاون سابق شهردار چانگچون و رئیس پلیس بود. او مستقیماً به تمرین‌کنندگان دستور شکنجه‌ تمرین‌کنندگان درگیر در نفوذ به تلویزیون را صادر کرد. تیان پس از دستگیری در سال 2011 به 11 سال حبس محکوم شد.

سونگ لیفی معاون دبیر حزب دادگاه میانی چانگچون بود که تمرین‌کنندگان را به‌دلیل نفوذ به سیگنال‌های تلویزیون محکوم کرد. او در ژوئن2018 به‌دلیل فعالیت‌های غیرقانونی مورد تحقیق قرار گرفت.

لیو پِیژو، معاون رئیس اداره پلیس چانگچون در آن زمان، دستور «کشتن بی‌رحمانه» جیانگ را علیه تمرین‌کنندگان به‌طور فعالانه اجرا کرد. او در ژانویه2020 پایین کشیده و از سمت خود برکنار شد.

افرادی که در رسانه‌های خبری کار می‌کنند نیز به‌دلیل کارهای بدشان به سرنوشت‌های شومی دچار شدند. چن منگ، معاون رئیس بخش بازبینی اخبار در تلویزیون مرکزی چین، در سال 2008 به سرطان معده و کبد مبتلا شد. او حدود 9 ماه بعد در 47سالگی درگذشت. لوئو جینگ، مجری اخبار سی‌سی‌تی‌وی که اخبار جعلی مربوط به کشتار تیان‌آن‌من را در سال 1989 و بار دیگر خبر خودسوزی صحنه‌سازی‌شده را در سال 2001 پخش کرد، در سال 2009 به لنفوم مبتلا شد. قبل از مرگش در 48سالگی، دهان و زبانش دچار زخم‌هایی شد و نمی‌توانست صحبت کند. فانگ جینگ، خانم مجری در آن زمان، در 44سالگی در سال 2015 درگذشت.

از زمان‌های بسیار قدیم تا امروز، این اعتقاد وجود دارد: «خوبی با نیکی پاداش داده می‌شود و شرارت با شرارت مجازات می‌شود.» وقتی کسی تصمیم می‌گیرد برای انجام کارهای ناپسند و آسیب‌رساندن به افراد بی‌گناه به‌دلیل باورشان، از ح‌ک‌چ پیروی کند، عواقب آن می‌تواند جدی باشد.

کلام آخر

در 23ژانویه سال 2020، نوزدهمین سالروز رویداد خودسوزی، ووهان برای کنترل شیوع ویروس کرونا قرنطینه شد. آیا این یک تصادف محض بود که قرنطینه و خودسوزی در یک روز اتفاق افتاد؟ تمرین‌کنندگان فالون گونگ بر این باورند که ح‌ک‌چ از همان شیوه‌های فریبنده در آزار و شکنجه فالون گونگ، برای مدیریت این ویروس استفاده کرده است.

برخی از پیشگامانی که برای افشای حقه خودسوزی ح‌ک‌چ به سیگنال‌های تلویزیون نفوذ کردند، درگذشتند، اما تعداد بی‌شمار دیگری از تمرین‌کنندگان به‌طور خستگی‌ناپذیری در تلاشند وظیفه اطلاع‌رسانی به مردم را در خصوص فریب و خشونت ح‌ک‌چ به انجام برسانند، از جمله مخفی‌کاری درباره این ویروس. آنها به مردم توصیه می‌کنند روابط خود را با ح‌ک‌چ قطع کنند تا وقتی زمان اجرای عدالت علیه ح‌ک‌چ فرا می‌رسد، آنها مسئول شناخته نشوند. آنها همچنین ماجراهایی را به اشتراک می‌گذارند درباره اینکه چگونه برخی از افراد آلوده به ویروس با تکرار عبارات «فالون دافا خوب است و حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری خوب است» بهبود یافته‌اند. بسیاری از کسانی که به توصیه‌های آنها عمل کردند نیز همان بهبود معجزه‌آسا را تجربه کردند.

طی چند دهه گذشته، ح‌ک‌چ وحشیگری و دروغ‌هایش را در سطح جهانی نیز بیشتر کرده است که باعث شده جامعه غرب آزادی و یکپارچگی خود را تقریباً از دست بدهد. ردکردن ح‌ک‌چ کمکمان می‌کند در مسیر درست باقی بمانیم و برکات را برایمان به ارمغان می‌آورد.

گزارش مرتبط:

گزارش شهادت عینی مأمور سابق پلیس: دو روز آخر زندگی دکتر لی هایبائو