محکومیت به پنج سال حبس، پس از دو دهه شکنجه مکرر بانویی 70 ساله

(Minghui.org) خانمی 70 ساله اهل تیانجین پس از اینکه در 23آوریل2019در خانه‌اش دستگیر شد، بدون اطلاع خانواده‌اش حبس شد. دو ماه طول کشید تا خانواده‌اش متوجه شدند که او در بیمارستان تحت معالجه اضطراری است، با این حال مسئولین هنوز اجازه ملاقات با او را ندادند.

بعداً خانم یائو شیلان مخفیانه به پنج سال زندان محکوم شد و مستقیماً به زندان زنان تیانجین منتقل شد. وقتی سرانجام در سپتامبر 2019 به خانواده‌اش اجازه ملاقات با او را در زندان دادند، او نمی‌توانست به‌تنهایی راه برود و به‌سختی صحبت می‌کرد.

از ژوئیه 1999 که آزار و شکنجه فالون‌گونگ، تمرینی معنوی و باستانی چینی، شروع شد، خانم یائو تحت بازداشت، کار اجباری، زندان و آزار و اذیت قرار گرفته است. او همچنین مورد ضرب و شتم و خوراندن اجباری قرار گرفت، داروهای نامعلوم به او تزریق و در سلول انفرادی حبس شد.

بهره‌مندی از فالون‌گونگ

خانم یائو در روستایی در شهرستان داجیانچانگ، منطقه ووکینگ، تیانجین زندگی می‌کند. او در سال 1997شروع به تمرین فالون‌گونگ کرد. اندکی بعد همه بیماری‌هایش از بین رفت. او که خانمی لاغر با وزنی فقط 40 کیلوگرم بود، یک ماه بعد به وزن 54 کیلوگرم و بدنی سالم دست یافت. بیماری نفریت پسرش نیز به‌تدریج بهبود یافت و توانست ازدواج کند. سه نسل از خانواده‌اش با شادی زندگی می‌کردند.

خانم یائو از اصول حقیقت‌، نیک‌خواهی، بردباریِ فالون‌گونگ پیروی می‌کرد و کارهای خوبی را برای روستایش انجام می‌داد، ازجمله پاروکردن برف در مناطق عمومی، تعمیر جاده‌ها با پول و زحمت خود و مراقبت از افراد سالمندی که به‌تنهایی زندگی می‌کردند.

دستگیری‌های متعدد

درست پس از آغاز آزار و شکنجه فالون‌گونگ در ژوئیه 1999، خانم یائو در حالی که برای دادخواهی فالون گونگ به پکن می‌رفت، در نیمه راه شناسایی شد. مأموران اداره پلیس او را برگردانده و به‌مدت 15 روز در بازداشتگاه ووکینگ بازداشت کردند. او در بازداشتگاه مورد ضرب و شتم قرار گرفت و از ناحیه صورت کبود شد.

پس از آزادی، شا ژائویینگ، رئیس اداره پلیس داجیانچانگ، خانواده‌ او را مجبور کرد که او را به مدت نزدیک به دو هفته برای انجام کارهای نظافت به اداره پلیس بفرستند.

در اواخر سال 1999، به‌دلیل بردن مطالب مربوط به فالون‌گونگ برای دبیر حزب روستای همسایه که قبلاً او را مورد آزار و اذیت قرار داده بود، دوباره دستگیر شد. او به‌مدت 15 روز در بازداشت بود و تحت خوراندن اجباری قرار گرفت.

خانم یائو در سال 2000 مجدداً برای دادخواهی به پکن رفت، دستگیر و به‌مدت دو ماه بازداشت شد. سپس پلیس او را به اردوگاه کار اجباری تیانجین بانکیائو فرستاد. در دو ماه اولی که آنجا بود، او را از خواب محروم کردند و هنگامی‌که در اعتراض به بدرفتاری اعتصاب غذا کرد، مورد خوراندن اجباری قرار گرفت و مجبور شد به کارکردن در اردوگاه ادامه دهد.

هشت ماه بعد، به اردوگاه کار اجباری جیانشین منتقل و دو ماه در آنجا بازداشت شد.

وقتی خانم یائو درحال صحبت درباره حقایق فالون‌گونگ و آزار و شکنجه به مردم بود، پلیس او را دستگیر کرد. او در بازداشت اعتصاب غذا کرد و حدود ده روز بعد هنگامی‌که در آستانه مرگ بود به خانه فرستاده شد.

مقامات شهر پس از آزادی خانم یائو هر روز به خانه‌اش می‌رفتند تا او را زیر نظر داشته باشند. همانطور که او با انجام تمرین‌های فالون‌گونگ سلامتی‌اش را به‌دست می‌آورد، پلیس او را دوباره به بازداشتگاه برد و برای مدت دو سال به اردوگاه کار اجباری زنان فرستاد.

دو سال کار اجباری

در اردوگاه کار، خانم یائو را مجبور کردند که برای 100 روز از ساعت 5:00 صبح تا 2:00 نصف شب، روی یک چهارپایه کوچک رو به دیوار بنشیند. گاهی اوقات او از خواب محروم می‌شد. درنتیجه گوشت ناحیه باسنش کنده شد.

او بیش از 110 روز در اعتراض به بازداشت بی‌رحمانه‌اش دست به اعتصاب غذا زد. نگهبانان به زندانیان دستور دادند تا چندین بار او را تحت خوراندن اجباری قرار دهند. زندانیان سعی می‌کردند با استفاده از یک پیچ‌گوشتی 30 سانتی دهان او را باز کنند. با اینکه همیشه شکست می‌خوردند، اما دندان‌هایش را شکستند و لثه‌هایش زخمی شد. سپس او را برای خوراندن اجباری به بیمارستان اردوگاه کار منتقل کردند.

خانم یائو هر روز حتی در برخی از روزهای اعتصاب غذا مجبور به کار اجباری مانند حمل کیسه لوبیا، پاک‌کردن لوبیا و دوخت لباس می‌شد. هنگامی‌که از انجام آن کارها سرباز زد، او را به سلول انفرادی انداختند، جایی که مجبور شد تمام روز روی یک چهارپایه کوچک بنشیند. او بیش از دو ماه در آنجا بود.

برای مدتی، نگهبانان به زندانیان دستور دادند هر شب بعد از شام او را شکنجه کنند، زیرا خانم یائو حاضر نشده بود که باورش به فالون‌گونگ را انکار کند. او مجبور بود تا بیشترین وضعیت ممکن دولا شود و آنقدر در آن وضعیت می‌ماند تا اینکه خسته می‌شد و روی زمین می‌افتاد. زندانیان با یک دفترچه به او سیلی می‌زدند که باعث خونریزی دهانش شد.

از آنجا که خانم یائو در پایان دو سال حبسش همچنان در ایمان خود ثابت‌قدم بود، مدت ده ماه دیگر به حبسش اضافه شد.

شکنجه شدن در زندان

ماًموران اداره پلیس و بخش امنیت داخلی ووکینگ در 15مارس2006 به محل اقامت خانم یائو آمدند. آنها پنجره را باز کردند، با زور وارد خانه شدند و آنجا را غارت کردند و او را به بازداشتگاه ووکینگ بردند.

وقتی خانم یائو به‌مدت 45 روز اعتصاب غذا کرد، به‌زور او را تحت خوراندن اجباری قرار دادند. در نتیجه، او چندین بار غش کرد و دچار خونریزی معده و از دست دادن احساس در قسمت تحتانی بدنش شد. او لاغر شده بود و فقط 35 کیلو وزن داشت. سپس به قید ضمانت پزشکی آزاد شد.

همین ماًموران پلیس دو بار دیگر او را در 18اوت و 4سپتامبر2006 مورد آزار و اذیت قرار دادند. آنها در 4آوریل2007 بازگشتند، او را دستگیر و به بازداشتگاه ووکینگ منتقل کردند. دادگاه منطقه ووکینگ او را به سه سال و شش ماه زندان محکوم کرد.

در زندان زنان تیانجین، خانم یائو حدود هفت ماه اعتصاب غذا کرد. نگهبانان برای اینکه خانم یائو را وادار کنند که از اعتقادش دست بکشد او را در یک اتاق تاریک کوچک قرار دادند و چهار زندانی شبانه‌روز او را تحت نظر داشتند. در زمان اعتصاب غذا، نگهبانان و زندانیان دست او را با دستبند به تخت بستند. دهانش را باز كرده و به‌زور آب نمک غلیظ به او می‌خوراندند.

بعداً، آنها لوله‌ای را در بینی او داخل کردند تا او را با آرد تفت داده شده و شیرخشک تغذیه کنند. بعضی اوقات، هشت بار در روز این کار را انجام می‌دادند. بعد از چند روز، دست خانم یائو دچار اسپاسم شد و شروع به از دست دادن هوشیاری‌اش کرد. برای 10 روز به این ترتیب رفتار کردند درحالی‌که در تمام مدت او را به تخت بسته بودند.

او درنهایت به بیمارستان منتقل شد و بیش از ده روز به او آمپول‌های وریدی تزریق شد. اندکی پس از آن، خانم یائو دچار تب شد و به کما رفت. پزشکان به‌زور به او غذا می‌خوراندند و او به‌مدت دو روز با اکسیژن تنفس می‌کرد.

در‌نتیجه شکنجه، خانم یائو نمی‌توانست صحبت کند و غالباً بیهوش می‌شد. یکبار هنگامی‌که در حالت اغما بود، نگهبانان اثر انگشت او را بر روی سندی از قبل آماده‌شده برای انکار اعتقادش زدند. در این سند ذکر شده بود که درصورت مرگ مسئولیتی برعهده زندان نمی‌باشد.

پلیس در 23نوامبر2007 او را به‌طور مشروط آزاد کرد و با برانکارد به منزل فرستاد. پسرش با دیدن او نمی‌توانست جلوی گریه‌اش را بگیرد. از آنجا که او نمی‌توانست از خودش مراقبت کند مدتی تحت مراقبت دخترش بود.

طولی نکشید که خانم یائو بار دیگر در 16ژوئیه2008 در خانه اجاره‌ای خود بازداشت شد و کتاب‌های فالون‌گونگش را مصادره کردند. کمی بعد آزاد شد.

در 12اوت2009 درحالی‌که با مردم درباره فالون‌گونگ و آزار و شکنجه صحبت می‌کرد، گزارشش به پلیس داده شد. او را در بازداشتگاه ووكینگ حبس کردند، در آنجا مورد ضرب و شتم قرار دادند، تحت خوراندن اجباری قرار گرفت و در یک اتاق سرد رها کردند و برای سرما دادن به او، کولر اتاق با دمای بسیار پایینی تنظیم شده بود.

در تاریخ 4سپتامبر2009 به زندان زنان شهر تیانجین منتقل شد و تا پایان دوره محکومیتش به‌مدت یک سال در زندان بود.

تکرار بازداشت و مورد آزار و اذیت قرار گرفتن

خانم یائو پس از آزادی از زندان همچنان با مردم درباره آزار و شکنجه فالون‌گونگ صحبت می‌کرد، اما پلیس محلی او را راحت نگذاشت.

آنها برای بردن مطالب مربوط با فالون‌گونگ به خانه او رفتند. چند بار هنگامی‌که او در خیابان با پلیس برخورد کرد، آنها دوچرخه، تلفن همراه و مطالب فالون‌گونگ او را توقیف کردند. یک بار که او را تعقیب می‌کردند، او عقب عقب رفت و در یک گودال عمیق افتاد.

در 13مه2014 ماًموران اداره پلیس هوشانگ در شهر سیهانگهو با چند ماشین به خانه خانم یائو آمدند، او را دستگیر و خانه‌اش را زیر و رو کردند. همچنین مطالب مربوط به فالون‌گونگ و دوچرخه برقی‌اش را توقیف کردند.

خانم یائو به‌مدت 43 روز در بازداشتگاه ووکینگ بازداشت شد. او یکبار تحت خوراندن اجباری و چند روز تحت تزریق قرار گرفت. وقتی روز قبل از آزادی‌اش آخرین تزریق او را انجام دادند، او نسبت به دفعات قبلی تفاوت چشمگیری داشت. درست پس از تزریق، دچار سوزش شدید در سر دلش شد به‌طوری‌که در تخت به خود می‌پیچید.

پس از بازگشت به خانه، واکنش ذهنش کند و حافظه‌اش ضعیف شده بود و به‌سادگی گیج می‌شد. او مجبور شد 200 یوآن بپردازد تا دوچرخه برقی‌اش را پس بگیرد.

خانواده خانم یائو اندکی پس از آزادی او دوباره مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. او برای جلوگیری از آزار و اذیت مجبور شد دو ماه خانه را ترک کند.

خانواده‌اش دو بار در سال 2015، یکبار در 13مه و بار دیگر در 9ژوئن، توسط دادستان، پلیس محلی و مقامات روستا مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.

مقالات مرتبط

بانوی هفتاد ساله تیانجینی در پی دهمین دستگیری به‌دلیل ایمانش، برای بار دوم حبس شد

استفاده نظام‌مند زندان‌های تیانجین از دارو برای آزار و شکنجه فالون گونگ

خانم یائو شیلان از شهر تیانجین در زندان زنان تیانجین تا سرحد معلولیت شکنجه شد