دیگر در تزکیه به بیرون نگاه نمی‌کنم

(Minghui.org) به‌عنوان تمرین‌کنندگان فالون دافا، همه ما می‌دانیم که بدون تزکیه قلب‌مان نمی‌توانیم خودمان را بهبود ببخشیم. اما در تزکیه روزمره، در هنگام بروز مشکلات برای ما آسان است که از افکار و تصورات بشری پیروی کنیم و انگشت تقصیر را به سمت دیگران نشانه رویم. این مشکلی است که سال‌هاست با آن دست و پنجه نرم می‌کنم.

در طول قرنطینه، زمان زیادی را صرف مطالعه فا به‌طور نظام‌مند کردم، به‌ویژه تمام سخنرانی‌هایی از استاد را که به غیر از جوآن فالون ارائه داده‌اند. از طریق مطالعه فا، متوجه شدم که اگر به‌عنوان یک تزکیه‌کننده به درون نگاه نکنیم، موضوعی جدی است، و سعی کردم به تزکیه‌ام در این زمینه توجه ویژه‌ای داشته باشم.

گاهی اوقات درباره این فکر می‌کردم که چگونه کارهای خاصی را با هم‌تمرین‌کنندگان انجام ‌دادم، و به راحتی به این ذهنیت می‌افتادم که حق با من است و هم‌تمرین‌کنندگانی هستند که با من همکاری نمی‌کنند. همانطور که فکر می‌کردم بدون اینکه متوجه باشم که از مسیر منحرف شدم، شروع به یافتن عذر و بهانه‌ای برای خودم می‌کردم، حتی گاهی از فا برای سرپوش‌گذاشتن بر مشکلم استفاده می‌کردم. گاهی بیش از ده دقیقه طول می‌کشید تا بفهمم که درباره چیزی فکر می‌کنم که ضرورتی نداشت. وقتی حفاظ خود را پایین می‌آوردم،  حتی زمانی که افکار درست خود را تقویت می‌کردم و شروع به نگاه‌ به درون می‌کردم، باز هم نمی‌توانستم انگشت تقصیر را به سمت دیگران نشانه نگیرم.

امروز پاراگراف زیر را خواندم که استاد دوازده سال پیش به ما آموختند.

استاد بیان کردند:

«به‌‌‌‌‏هر حال اگر مشکلاتی جدی وجود داشته باشد همیشه می‌‌‌‌‏توانید مطابق معمول آن‌‌‌‌‏ها را گزارش کنید. اما، درطول این سال‌‌‌‌‏ها، عادتی را شکل داده‌‌‌‌‏اید که درخصوص برخی از افراد به‌‌‌‌‏طور بدی فکر می‌‌‌‌‏کنید، و نتوانسته‌‌‌‌‏اید به آن وابستگی خاتمه دهید چراکه به نگاه کردن به بیرون عادت کرده‌‌‌‌‏اید. می‌‌‌‌‏خواهم این وضعیت را برگردانم، و آن ماده را برای شما از بین ببرم. نمی‌‌‌‌‏توانید به این صورت ادامه دهید. وقت برای آن گذشته است.» («آموزش فا ارائه شده در کنفرانس فای نیویورک ۲۰۱۰»)

از اینکه فا را خوب مطالعه نمی‌کردم احساس شرمندگی کردم. فکر می‌کنم وقتی این سخنرانی برای اولین بار منتشر شد، فقط دو بار آن را خواندم و سال‌ها دیگر آن را نخواندم. این در واقع مشکلی جدی است. اکنون می‌دانم که وقتی استاد یک سخنرانی جدید ارائه می‌دهند، به برخی مشکلات رایج در بین تمرین‌کنندگان اشاره می‌کنند. اگر سخنرانی‌های جدید را خوب مطالعه نکنم، بخش‌هایی که استاد می‌خواهند ما آنها را ببینیم تا برای بهبود آن تلاش کنیم، از دست می‌دهیم.

به یاد دارم که وقتی استاد در آموزش‌ها در کنفرانسی در لس آنجلس در سال ۲۰۰۶ سخنرانی کردند، برای ما توضیح دادند که وابستگی عدم پذیرش انتقاد با وجود مادی واقعی در بُعدی دیگر مربوط است. وقتی این موضوع را فهمیدم، غلبه بر آن برایم آسان بود.

حالا با همین اصول، وابستگی «نگاه‌کردن به بیرون» هم عادتی است که با بُعدهای دیگر ارتباط دارد. وقتی استاد در بعدی دیگر ریشه را برای ما حذف کردند، برای ما این بخش باقی می‌ماند که در سطح بشری روی خودمان کار کنیم تا این وابستگی را کاملاً از بین ببریم. وقتی این موضوع را درک کردم، دیگر احساس نمی‌کنم که این آزمایشی سخت است که غلبه بر آن برایم امکان‌پذیر نباشد.

یادداشت سردبیر: این مقاله فقط بیانگر درک فعلی نویسنده است که با تمرین‌کنندگان به اشتراک گذاشته شده است تا بتوانیم «مطالعه و تزکیه خود را با یکدیگر مقایسه کنیم.» («تزکیه راسخ»، هنگ یین)

کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.