(Minghui.org)
نام: ژانگ یائومینگنام چینی: 张耀明جنسیت مردسن: 59شهر: هگانگاستان: هیلونگ‌جیانگشغل: معلم ریاضیتاریخ مرگ: اوایل آوریل2022تاریخ آخرین دستگیری: 20آوریل2002آخرین محل نگهداری: زندان تایلای
یکی از ساکنان شهر هگانگ در استان هیلونگجیانگ در سال 2002 به دلیل نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی برای پخش برنامه‌هایی که تبلیغات افتراءآمیز حزب کمونیست چین علیه ایمان او به فالون گونگ را بی‌اثر می‌کرد، به 19 سال زندان محکوم شد.
آقای ژانگ یائومینگ زمانی که در آوریل2021 آزاد شد، بسیار لاغر شده بود. او یک سال بعد در سن 59 سالگی درگذشت. همسر و فرزندشان از او به یادگار مانده‌اند.
شروع تمرین فالون گونگ
آقای ژانگ معلم ریاضی دبیرستان بود. قبل از تمرین فالون گونگ، او با التهاب شدید حلق و همچنین سینوزیت و التهاب کیسۀ صفرا دست و پنجه نرم می‌کرد. در دهه سوم زندگی خود، اغلب مجبور بود مرخصی‌های طولانی مدت استعلاجی بگیرد. اگرچه همسرش، خانم فن فنگژن، خودش پزشک بود، اما نتوانست او را شفا دهد.
خانم فن، 60 ساله، مدیر بخش داخلی یک بیمارستان بود. او که در سه سالگی به سیاه سرفه نیز مبتلا شده بود، اغلب در زمستان دچار سرفه‌های شدید می‌شد. او همچنین به کم خونی و سایر بیماری‌ها مبتلا بود که باعث شد برای کار و زندگی روزمره خود در تقلا باشد.
چند روز پس از اینکه خانم فن در اوت1995 شروع به تمرین فالون گونگ کرد، احساس کرد تمام خستگی‌اش از بین رفته است و بدنش سبک و راحت است. مدتی بعد متوجه شد که آقای ژانگ نیز تغییر کرده و بدخلقی او از بین رفته است. خانم فن کنجکاو بود و از شوهرش پرسید که چطور تمرین فالون گونگ او، آقای ژانگ را تغییر داده است. سپس آقای ژانگ به خانم فن گفت که شش ماه است که بعد از اینکه او به خواب می‌رود، خودش شروع به خواندن کتاب‌های فالون گونگ می‌کرده است.
از آن زمان، هر دوی این زوج از سلامتی خوبی برخوردار بودند و بر اساس اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری فالون گونگ زندگی می‌کردند. آقای ژانگ دیگر مجبور نشد مرخصی استعلاجی بگیرد. خانم فن از گرفتن هدایا از خانواده بیماران خود دست کشید و با همسر خود بهتر رفتار می‌کرد.
دستگیری به‌دلیل درخواست تجدید نظر برای فالون گونگ
هنگامی که حزب کمونیست چین در 20ژوئیه1999 اعلام کرد که فالون گونگ را تحت آزار و شکنجه قرار می‌دهد، تمام رسانه‌های تحت کنترل دولت مملو از برنامه‌های تبلیغاتی برای اهریمنی جلوه دادن فالون گونگ بودند. یک شبه، 100 میلیون تمرین‌کننده که تمرینی برای آرامش ذهن و بدن انجام می‌دادند، دشمن اصلی دولت شدند.
در اکتبر2000، آقای ژانگ و خانم فن به پکن رفتند تا برای حق تمرین فالون گونگ درخواست تجدید نظر ارائه کنند. آقای ژانگ در حالی که یک بنر در میدان تیان‌آن‌من در دست داشت دستگیر شد. خانم فن که در هتل اقامت داشت نیز دستگیر شد.
این زوج بلافاصله به شهر هگانگ بازگردانده و مجبور شدند 8000 یوان بپردازند. در بازداشتگاه شماره 2 شهر هگانگ، زندانیان با یک پتو روی آقای ژانگ را پوشانده و او را کتک زدند. او بعداً به یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری شهر هگانگ محکوم شد.
خانم فن ابتدا به مدت دو ماه در زندان شهر هگانگ محبوس شد و 1000 یوان از او اخاذی کردند و سپس برای گذراندن هفت ماه بازداشت به بازداشتگاه منتقل شد. او در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد و پنج روز بعد آزاد شد. پس از آزادی، هنگامی که می‌خواست به سر کار در بیمارستان بازگردد، اخراج شد.
بازآفرینی شکنجه: خوراندن اجباری
خانم فن دوباره در اوایل ژانویه2002 دستگیر شد. رئیس پلیس یائو از اداره پلیس گونگرنچون او را مورد ضرب و شتم قرار داد و باعث شد چشمانش متورم و تمام صورتش کبود شود. او در حین گذراندن 15 روز بازداشت در زندان شهر هگانگ، در اعتراض به آزار و شکنجه دوباره دست به اعتصاب غذا زد. در روز نهم، مأموران او را تحت خوراندن اجباری با غذای ذرت بسیار شور کردند. معده او دچار درد شدید سوزشی شد و گلویش به شدت آسیب دیده بود. او نزدیک بود از خفگی بمیرد.
محکومیت به 19 سال زندان به‌دلیل نفوذ به سیگنال های تلویزیونی
آقای ژانگ، آقای وانگ شوسن، آقای گو ژونگچوان، آقای گوئو شینگ وانگ (که همچنین به نام گوئو شینگ وانگ شناخته می‌شود) و آقای یانگ یونگ یینگ با نفوذ به سیگنال تلویزیون محلی در 20آوریل2002 جان خود را به خطر انداختند و یک فیلم 20 دقیقه‌ای پخش کردند. ویدئویی که حقه خودسوزی تیان‌آن‌من را افشا کرد چراکه این حقه فالون گونگ را بدنام کرده بود. ژانگ شینگفو، دبیر حزب شهر هگانگ، خشمگین شد. او دستور دستگیری تمرین‌کنندگان دخیل در این کار را داد و مدعی شد: «حتی اگر 1000 فرد اشتباه را دستگیر کنید، نمی‌توانید حتی یک نفر را که این کار را انجام داده از دست بدهید!»
طی چند روز، بیش از 500 تمرین‌کننده محلی فالون گونگ در شهر هگانگ دستگیر شدند. آقای ژانگ و خانم فن در نیمه شب 24آوریل در خانه یکی از بستگان‌شان دستگیر شدند. آقای وانگ، آقای گو ژونگچوان و آقای گوئو شینگ وانگ نیز اندکی بعد دستگیر شدند.
دادگاه ناحیه گونگ‌نونگ در اکتبر2002 محکومیت‌های سنگینی را برای این چهار تمرین‌کننده صادر کرد: آقای ژانگ به 19 سال، آقای وانگ به 18 سال، آقای گوئو شینگ‌وانگ به 15 سال و آقای گوئو ژونگچوان به 13 سال حبس محکوم شدند.
در حالی که آقای یانگ در آن زمان از دستگیری فرار کرد، در 7سپتامبر2005 دستگیر شد و در سال 2006 به 17 سال حبس محکوم شد.
آقای گوئو شینگوان در بازداشتگاه شماره 1 شهر هگانگ و زندان هولان شکنجه‌های شدیدی را تحمل کرد. او در 7مه2009 به قید ضمانت پزشکی آزاد شد و چند هفته بعد در 3ژوئن درگذشت.
آقای ژانگ ابتدا در زندان شماره 3 هاربین نگهداری شد. در اوایل سال 2004، دفتر زندان استان هیلونگجیانگ خواستار تبدیل 95 درصدی تمرین‌کنندگان شد. پس از کشته شدن یک تمرین‌کننده در اثر شکنجه در ماه مه همان سال، مقامات زندان برای سرپوش گذاشتن بر این جنایت، بیشتر تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به زندان‌های دیگر منتقل کردند.
آقای ژانگ در تاریخ 30ژوئن2014 به همراه 27 تمرین‌کننده دیگر به زندان تایلایی منتقل شد. مقامات زندان قول دادند که اگر هر بند بتواند با موفقیت تمام تمرین‌کنندگان در بخش را مجبور به دست کشیدن از فالون گونگ کند برای رئیس هر بند 2000 یوان و به هر یک از مأموران 1000 یوان جایزه بدهد. هر مأمور یا نگهبانی که نتواند به نرخ تبدیل 100٪ دست یابد، با کسر حقوق، تنزل رتبه یا حتی اخراج از کار مواجه خواهد شد. به نگهبانان اجازه داده شد از هر روش شکنجه‌ای که ممکن است برای شکستن اراده تمرین‌کنندگان استفاده کنند. اگر ابزار شکنجه کافی نبود، می‌توانستند خودشان بسازند.
تمرین‌کنندگان را اغلب با دستبند آویزان می‌کردند یا به ابزار شکنجه کششی می‌بستند. شب‌ها اجازه نداشتند بخوابند. وقتی چرت می‌زدند، نگهبانان روی آنها آب سرد می‌ریختند. گاهی اوقات آنها را آویزان می‌کردند و زیر آفتاب سوزان می‌گذاشتند (زمانی که دما به بیش از 40 درجه سانتیگراد می‌رسید). برخی از آنها را برای روزها در گودال عمیقی به عمق یک متر قرار می‌دادند در حالی که دست‌ها و پاهای‌شان را به سمت بالا بسته بودند. در شکنجه دیگری، نگهبانان به مدت هفت روز دو توپ فولادی را زیر باسن یک تمرین‌کننده قرار دادند. علاوه بر شکنجه، تمرین‌کنندگان همچنین مجبور بودند کارهای سخت و شدید بدون دستمزد انجام دهند.
آقای ژانگ در اثر این شکنجه دچار کم‌خونی شدید، بیماری پوستی و هموروئید شد. اگرچه او در مقطعی به قید ضمانت پزشکی آزاد شد، اما در 17اوت2015 به زندان بازگردانده شد و دوران محکومیت خود را به پایان رساند.
هنگامی که دوره محکومیت او در 23آوریل2021 به پایان رسید، مقامات زندان به جای اطلاع دادن به خانواده‌اش برای تحویل گرفتنش، او را به مقامات کمیته امور سیاسی و حقوقی شهر هگانگ، اداره 610 و اداره پلیس هونگجون تحویل دادند. آنها او را به اداره پلیس هونگجون بردند و قبل از اینکه به او اجازه دهند به خانه برود، خانواده‌اش را مجبور کردند بیانیه‌ای بنویسند تا از طرف او فالون گونگ را محکوم کنند.
به‌دلیل آسیب شدیدی که به سلامتی آقای ژانگ پس از مدت طولانی حبس و شکنجه‌های بی‌وقفه وارد شد، او هرگز بهبود نیافت و در اوایل آوریل2022 درگذشت.
مصیبت همسر
پس از محکومیت آقای ژانگ در سال 2002، خانم فن به سه سال کار اجباری محکوم شد. او در مرکز بازپروری مواد مخدر شهر هاربین نگهداری شد.
در 12نوامبر2002، قبل از شانزدهمین کنگره ملی حزب کمونیست چین، مرکز ترک مواد مخدر، یک دور شکنجه را بر بیش از 100 تمرین‌کننده که در آنجا بازداشت شده بودند، آغاز کرد. دو تمرین‌کننده تا حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
خانم فن و سایر تمرین‌کنندگان مجبور شدند صبح پشت سر هم چمباتمه بزنند. نگهبانان به‌طور تصادفی تمرین‌کنندگان را برای شکنجه صدا می‌زدند. بعدازظهر 14نوامبر، مأمور ژانگ یوشو خانم فن را صدا زد.
در زمستان سرد، نگهبان ژائو وی شلوار و ژاکت گرم خانم فن را از تنش درآورد و او را با پای برهنه به زیرزمین برد، جایی که 70 تمرین‌کننده دیگر قبلاً در آنجا شکنجه شده بودند. او را به وسیله‌ای روی زمین دستبند زد و پنجره را باز کرد تا باد سرد روی تمرین‌کنندگان بوزد.
یکی از نگهبانان با باطوم الکتریکی به پاهای خانم فن شوک وارد کرد. یکی دیگر مجله‌ای را پیچید و به صورت او ضربه زد که باعث شد صورتش به شدت متورم و کبود شود. سپس زندانی لو پیینگ توپ گازی با بوی بد را در دهان خانم فن فرو کرد و به دهانش چسب زد. زندانی ژو لیجوان موهایش را بدون هیچ نظمی کوتاه کرد تا بد به‌نظر برسد.
حوالی نیمه شب، نگهبان وانگ دان، خانم فن را مجبور کرد در یک سطل آب بنشیند و به او شوک الکتریکی، از جمله مستقیماً روی کمر و بازوهایش، وارد کرد. سپس او را به بیرون کشیدند. پنج نگهبان که هر کدام یک باطوم الکتریکی در دست داشتند، همچنان به او شوک وارد می‌کردند. سرش در حال انفجار بود و از شدت درد روی زمین غلت می‌خورد.
بازآفرینی شکنجه: شوک الکتریکی
از آن زمان، خانم فن با بی‌حسی تمام بدن و سرگیجه دست و پنجه نرم می‌کرد. هنگام راه رفتن نمی‌توانست تعادل خود را حفظ کند و توانایی مراقبت از خود را از دست داد. علیرغم وضعیت خانم فن، مقامات او را تا دو سال بعد در اکتبر2004 آزاد نکردند. در آن زمان، او بسیار ضعیف و لاغر شده بود. او قدرت صحبت کردن را نداشت و در خوردن غذا مشکل داشت.
در حالی که او و شوهرش در زندان بودند، فرزند خردسال‌شان نزد یکی از بستگانش ماند. کودک اغلب گریه می‌کرد و نمی‌توانست روی درس و مشقش تمرکز کند. پدر خانم فن نیز به دلیل آزار و شکنجه ضربه سنگینی خورد. او در 1ژوئیه2004، سه ماه قبل از آزادی خانم فن از دنیا رفت.
گزارشات مرتبط:
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
