آزار و شکنجه فالون گونگ: جنایات شائو لی، مدیر سابق اداره زندان وزارت دادگستری

(Minghui.org) حزب کمونیست چین (ح.‌ک.‌چ) سرکوب فالون گونگ را در سال 1999 آغاز کرد. در بیست‌وسومین سالروز این سرکوب، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در 38 کشور، فهرست به‌روزشده‌ای از اسامی عاملان این آزار و شکنجه را به دولت‌های خود ارائه کردند و از آن‌ها خواستند از ورود افرادی که نامشان در این فهرست هست (و اعضای خانواده‌شان) به کشورشان جلوگیری و دارایی‌هایشان مسدود شود.

این 38 کشور عبارتند از: ایالات متحده، بریتانیا، کانادا، استرالیا، نیوزیلند، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، هلند، لهستان، بلژیک، سوئد، اتریش، ایرلند، دانمارک، فنلاند، چک، پرتغال، یونان، مجارستان، اسلواکی، لوکزامبورگ، کرواسی، اسلوونی، لتونی، استونی، قبرس، مالت، ژاپن، کره جنوبی، اندونزی، سوئیس، نروژ، لیختن‌اشتاین، مکزیک، شیلی، دومینیکا و یک کشور دیگر.

لطفاً برای دسترسی به جزئیات، به «فهرست جدید عاملان آزار و شکنجه ارسال‌شده به 38 دولت در بیست‌وسومین سالروز آزار و شکنجه فالون گونگ» مراجعه کنید.

نام شائو لی، مدیر سابق اداره زندان وزارت دادگستری، در این فهرست قرار دارد.

شائو به‌عنوان معاون و مدیر دفتر اداره زندان وزارت دادگستری در آزارواذیت فالون گونگ فعالانه مشارکت داشته است. تحت مدیریت او، اداره زندان و زندان‌ها در تمام سطوح، نقش مهمی در آزارواذیت تمرین‌کنندگان داشتند. شائو مسئول جنایاتی است که علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ انجام شده است. این آزارواذیت شامل شکنجه، مجروح کردن، معلول کردن، کشتار و/یا حتی برداشت اعضای بدنشان درحین حبس در زندان بوده است.

اطلاعات عامل آزار و شکنجه نام کامل عامل: شائو (نام خانوادگی) لِی (نام کوچک) (邵雷)جنسیت: مذکرکشور: چینتاریخ/ سال تولد: نامعلوممحل تولد: نامعلوم

شائو لِی

عنوان و سمت

ژانویه 2015 - تا کنون: نایب‌رئیس انجمن کار زندان وزارت دادگستری.ژوئن 2005 - ژانویه 2015: رئیس اداره زندان‌های وزارت دادگسترینوامبر 2002 - ژوئن 2005: معاون اداره زندان‌های وزارت دادگستری

موارد زیر نمونه‌هایی از جنایات صورت‌گرفته تحت رهبری شائو است.

جنایات بزرگی که مرتکب شده است

1. شکنجه و شستشوی مغزی در سیستم ملی زندان

از سال 1999 که ح‌‌ک‌‌چ آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را آغاز کرد، امنیت عمومی، شعب قضایی و سیستم‌‌های زندان را به مکان‌های کمک‌کننده به این آزار و شکنجه تبدیل کرد.

شائو لی در طول تصدی مدیریت اداره زندان وزارت دادگستری از سال 2005 تا 2015، به تمام دستورات مافوق خود وو آی‌یینگ فعالانه عمل می‌کرد.

زندان برای وادار کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به رهاکردن باورشان و افزایش به‌اصطلاح «نرخ تبدیل»، تعدادی از روش‌ها را برای شکنجه تمرین‌کنندگان به کار می‌گرفت. این شکنجه شامل ضرب‌وشتم خشونت‌آمیز، شوک الکتریکی، حبس، آزارواذیت جنسی، خوراندن اجباری، کار برده‌وار، شستشوی مغزی و خوراندن دارو است که معمولاً استفاده می‌شود.

براساس «گزارش تحقیقاتی شکنجه و کشتار تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌دست ح.‌ک.‌چ» که وب‌سایت مینگهویی در سال 2013 منتشر کرد، از میان 3653 مورد تأییدشده مرگ، 404 مورد (11 درصد) در 122 زندان سراسر چین رخ داد.

در زیر نمونه‌هایی از روش‌های شکنجه مورداستفاده شرح داده شده است:

ضرب‌وشتم خشونت‌آمیز

ضرب‌وشتم یکی از رایج‌ترین روش‌های شکنجه در زندان است. حدود 21 درصد از موارد مرگ ذکرشده در بالا به‌دلیل ضرب‌وشتم خشونت‌آمیز تمرین‌کنندگان توسط کارکنان زندان و زندانیان بوده است.

نگهبانان علاوه‌بر این‌که تمرین‌کنندگان را با دست‌ خالی مورد ضرب‌وشتم قرار می‌دهند، با پا، زانو، آرنج‌ و سایر اعضای بدنشان آن‌ها را کتک می‌زنند. برخی از نگهبانان از ضرب‌وشتم تمرین‌کنندگان با ابزارهایی مانند چوب، ابزار آهنی، چارپایه، شلاق و بطری‌های شیشه‌ای دریغ نمی‌کنند.

ضرب‌وشتم را می‌توان بیشتر به‌صورت سیلی زدن، نیشگون گرفتن، شکستن اعضای بدن، ساییدن بدن، با پا روی بدنشان رفتن، هٌل دادن، با خشونت کشیدن، کشش و چنگ انداختن طبقه‌بندی کرد. در این حین، به سر، صورت، دست‌وپا و نواحی حساس مانند اندام تناسلی قربانیانِ شکنجه ضربه زده می‌شود.

آقای گوئو شیائووِن در 12 مارس 2013، یعنی فقط شش روز پس از این‌که برای گذراندن دوره محکومیت سه‌ساله خود به زندان جینژونگ در استان شانشی برده شد، تا سرحد مرگ مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت. او فقط 40 سال داشت و با مرگش همسر و فرزند 10ساله‌اش و والدین حدوداً 70ساله‌اش را تنها گذاشت.

بازآفرینی صحنه شکنجه: ضرب‌وشتم

ابزارهای شکنجه

در زندان‌ها از 70 ابزار شکنجه مانند دست‌بند، غل‌وزنجیر، کمربند فشار، طناب، چارپایه‌ ببر، تخت مرگ، چاقو، آتش و سایر ابزارها استفاده می‌شود. تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحت شکنجه‌های جسمی مانند آویزان شدن از مچ، بسته شدن به نیمکت‌ ببر، غل‌وزنجیر شدن و آویزان شدن با طناب قرار می‌گیرند که اغلب باعث درد طاقت‌فرسایی برای قربانی می‌شود، و حتی قربانی در بیشتر مواقع جان خود را از دست می‌دهد.

آقای لی شیوانگ در 18 ژوئیه 2011 برای گذراندن حبس 8ساله‌اش به زندان گانگبِی (که اکنون به نام زندان بینهای معروف است) در تیانجین برده شد. او در 29 ژوئیه به «مهارهای زمینی» بسته شد. در این شکنجه، پاهای قربانی صاف و ثابت نگه داشته می‌شوند، در حالی که دست‌هایش به زمین بسته می‌شوند. کمرش قوس دارد و پاهایش بی‌حرکت است. در حالی که حداکثر استقامت زندانیان زیر این شکنجه دو ساعت است، آقای لی شیوانگ بیش از 10 ساعت در این حالت نگه داشته شد و بعداً مشخص شد که در نیمه‌شب جان باخته است، در حالی که فقط 49 سال داشت.

تصویر شکنجه: «مهارهای زمینی»

شوک‌های الکتریکی

باطوم‌های برقی فشار قوی معمولاً در زندان‌ها و اردوگاه‌های کار مورد استفاده قرار می‌گیرند. نگهبانان اغلب به‌طور هم‌زمان از چند باطوم فشار قوی برای وارد کردن شوک به اندام تناسلی، صورت، دست‌وپا، سر، سینه‌ها، گردن، پشت، کمر، دنده‌ها و مقعد تمرین‌کنندگان استفاده می‌کنند.

وقتی آقای ژانگ هویی در زندان گونگژولینگ در استان جیلین حبس بود، نگهبانان او را در سلول انفرادی حبس کردند و به تختی بستند. سپس با سه باطوم برقی آنقدر به او شوک وارد کردند تا این‌که شارژ باطری باطوم‌ها تمام شد. مقعد و روده او به‌شدت آسیب دید و وی در آوریل 2009 درگذشت.

تصویر شکنجه: وارد کردن شوک با باطوم‌های برقی متعدد

خوراندن اجباری

وقتی تمرین‌کنندگان فالون گونگ در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا می‌زنند، نگهبانان آن‌ها را تحت خوراندن اجباری قرار می‌دهند. هدف از خوراندن اجباری حفظ جان تمرین‌کنندگان نیست، بلکه شکنجه آن‌هاست. نگهبانان در خوراندن اجباری فقط از خشونت استفاده نمی‌کنند، بلکه با خوراندن اجباری آب نمک، پودر فلفل قرمز، پودر خردل، روغن خردل، پودر ذرت خام، آب جوش، و سوپ داغ به تمرین‌کنندگان، درد و رنجشان را افزایش می‌دهند.

آقای چین یوئمینگ، از شهر ییچون در استان هیلونگ‌جیانگ، که به 10 سال حبس در زندان جیاموسی محکوم شده بود، در 25 فوریه 2011 در توالت زندان تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. حتی اگرچه آقای چین به پزشک زندان گفت که یکی از زندانیان لوله تغذیه را وارد ریه‌اش کرده است، پزشک هیچ ‌کاری برای درمان او انجام نداد و او را به اتاقی خالی در انتهای راهرو برد. او روز بعد درگذشت، در حالی که فقط 47 سال داشت. چهره‌اش نشان می‌داد که درد طاقت‌فرسایی داشته است. لب‌هایش کبود بود و در دهان و بینی‌اش خون دیده می‌شد.

تصویر شکنجه: خوراندن اجباری

رفتارهای غیرانسانی

مسئولان زندان تمرین‌کنندگان را در معرض رفتارهای غیرانسانی مختلفی ازجمله محرومیت از خواب، گرسنگی، و ممانعت از استفاده از توالت یا ارتباط با دیگران نیز قرار می‌دهند.

برخی از نگهبانان قبل از این‌که جوراب‌، دستمال، پارچه یا نوار بدبو را در دهان تمرین‌کنندگان فرو کنند آنان را تحت خوراندن اجباری مدفوع، ادرار، خلط، آب فلفل قرمز، آب صابون و سایر چیزهای کثیف قرار می‌دهند. برخی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ را نیز برای تحقیرشان برهنه می‌کنند.

در سال 2005، خانم ژانگ شوشیا، تمرین‌کننده فالون گونگ 60ساله از منطقه هپینگ در شهر شنیانگ، به زندان زنان لیائونینگ منتقل شد و در آنجا به‌دست وانگ چونجیائو و میائو شوشیا، دو زندانی، مورد شکنجه قرار گرفت.

او درباره آن روزها گفت: «این دو زندانی فلفل قرمز را در آب جوش خیس می‌کردند، نمک اضافه کردند و سپس آن را در دهانم می‌ریختند. وانگ باسنم را با آب فلفل می‌شست و مجبورم می‌کرد 20 قاشق غذاخوری از همان آب فلفل را بنوشم. پوست فلفل را نیز با قاشق از روی زمین برمی‌داشت و داخل واژنم فرو می‌کرد. روی گردنم آب یخ می‌ریختند تا این‌که کت و شلوار نخی‌ام آنقدر خیس می‌شد که چکه می‌کرد.»

شکنجه جسمی

زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اغلب تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تحت شکنجه جسمی قرار می‌دهند. آن‌ها تمرین‌کنندگان را مجبور به چمباتمه زدن، زانو زدن، خزیدن، دویدن، ایستادن و نشستن روی زمین یا نیمکت‌های کوچک می‌کنند. همچنین تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کنند دست‌های خود را از پشت کمرشان بلند کنند و برای مدتی طولانی در جلو در حالت تعظیم بمانند.

داروهای روانگردان و سموم

زندان‌ها معمولاً از داروهای روانگردان و سموم برای شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده می‌کنند. آن‌ها تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تحت خوراندن اجباری داروهایی قرار می‌دهند که به سیستم عصبی مرکزی‌شان آسیب می‌رساند، یا به‌طور مخفیانه تمرین‌کنندگان را مسموم می‌کنند.

طبق گزارش مینگهویی در سال 2013، «گزارش تحقیقاتی درباره تمرین‌کنندگان فالون گونگی که به‌دست حزب کمونیست چین شکنجه و کشته شدند»، 234 مورد (6%) از 3653 مورد مرگ تأییدشده ناشی از خوراندن دارو بوده است.

از میان 126 مورد مرگ، 18 درصد در زندان‌ها، 33 درصد در اردوگاه‌های کار اجباری، 30 درصد در مراکز شستشوی مغزی و بیمارستان‌های روانی، 10 درصد در ادارات پلیس و 8 درصد در بازداشتگاه‌ها رخ داده است.

خانم ژو ییفانگ در زمان گذراندن دوران محکومیت خود در زندان زنان چنگدو دو بار در بیمارستان بستری شد. در بیمارستان، چهار زندانی مرد او را روی تخت فشار دادند، دست‌ها و پاهایش را به چهار گوشه تخت و بدن و زانوانش را به کناره‌های تخت بستند. سپس داروهای نامعلومی را به او تزریق کردند. پس از تزریق آن داروهای نامعلوم، سرعت ضربان قلب خانم ژو خیلی بالا رفت. رگ‌هایش دردناک و معده‌اش متورم شد. او در 6 مارس 2012 براثر این تزریق درگذشت.

مسئولان برای این‌که نگهبانان و زندانیان را به تلاش سخت برای شکنجه تمرین‌کنندگان مجبور کنند، عملکرد سالانه نگهبان‌ها را با «میزان تبدیل» تمرین‌کنندگان توسط آن‌ها مرتبط می‌کنند و زندانیان را ازطریق مشوق‌های تخفیف مجازات، تشویق می‌کنند که تمرین‌کنندگان را شکنجه کنند.

2. برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده در مقیاس وسیع در سیستم زندان

در میان همه روش‌های آزار و شکنجه‌ای که علیه تمرین‌کنندگان استفاده می‌شود، بدترین آن‌ها برداشت اجباری اعضای بدن است.

از 20 ژوئیه 1999 که آزار و شکنجه علیه فالون گونگ آغاز شد، جیانگ زمین، رئیس سابق ح.‌ک.‌چ چین، ازطریق کمیته مرکزی امور سیاسی و حقوقی، اداره 610 مرکزی و کمیسیون مرکزی نظامی، تلاش کرده است ارتش، پلیس مسلح، سیستم قضایی و مؤسسات پزشکی را به تسهیلات عظیمی تبدیل کند که تمرین‌کنندگان را به‌خاطر اعضای بدنشان به قتل می‌رسانند. زندان نیز جزء لاینفک این سیستم جنایی است.

طبق شواهد موجود، زندان‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری و سایر مؤسسات ح‌.ک‌.چ با سیستم پزشکی تبانی کرده‌اند تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تحت برداشت اعضای بدنشان قرار دهند.

محصول خونین: برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین نوشته دیوید ماتاس، وکیل ارشد کانادایی، و دیوید کیلگور، رئیس سابق امور آسیا و اقیانوسیۀ کانادا، تحقیقات این دو را درباره این جنایت وحشتناک مستند می‌کند.

سیستم زندان، بخشی از وزارت دادگستری تحت رهبری شائو، بخشی از جرایم سازمان‌یافته نظام‌مند و دیکته شده از مقامات بالادست در برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ محسوب می‌شود.

کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.