(Minghui.org) در واکنش به قرنطینه شدید مربوط به پاندمی در چین، بسیاری از مردم برای دفاع از حق اولیه خود برای داشتن یک زندگی عادی، گام بی‌سابقه‌ای برداشتند و دست به اعتراض زدند. مردم به‌وضوح دلایل اصلی این اعتراضات را درک می‌کنند، زیرا تقریباً هر چینی خودش قرنطینه را تجربه کرده است و می‌داند که آن چه حسی دارد.
اما 24 سال پیش، قبل از اینکه تلفن‌های هوشمند و اینترنت مانند امروز رایج شوند، حقیقت درباره 10هزار تمرین‌کننده فالون گونگ که در 25آوریل1999 در بیرون مجتمع دولت مرکزی در پکن به‌طور مسالمت‌آمیزی اعتراض کردند به‌خوبی درک نشد.
درنتیجۀ سانسور اطلاعات و تبلیغات حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، بسیاری از مردم چین هنوز این تصور غلط را دارند که این دادخواهیِ بی‌سابقه بود که دولت را به آزار و شکنجه فالون گونگ برانگیخت. آن‌ها هرگز آگاه نشدند و هنوز هم نمی‌دانند که دلیل واقعی رفتن بسیاری از تمرین‌کنندگان به پکن چه بود.
در آوریل1999، هی زوئوشیو، دانشمندی که برادر همسر لوئو گان، دبیرکل کمیته امور سیاسی و حقوقی، نیز بود، مقاله‌ای را در مجله علم و فناوری جوانان منتشر کرد با عنوان «من جوانانی که فالون گونگ را تمرین می‌کنند تأیید نمی‌کنم». در این مقاله، او اظهارات افتراآمیزی را که در سال 1998 در یک برنامه تلویزیونی در پکن بیان کرده بود، تکرار کرد.
تمرین‌کنندگان فالون گونگ در تیانجین از اینکه این مقاله به یک تمرین تزکیه صرفاً مفید ذهن و جسم افترا می‌زد، ناراحت شدند و بین ۱۸ تا ۲۴آوریل به دفتر مرکزی مجله رفتند تا سوءتفاهمات را برطرف کنند، اما دستگیر شدند. وقتی سایر تمرین‌کنندگان خواستار آزادی آن‌ها شدند، به آن‌ها گفته شد که دستور دستگیری از پکن صادر شده و وزارت پلیس در این کار دخالت داشته است. پلیس تیانجین به تمرین‌کنندگان توصیه کرد برای حل این مشکل به پکن بروند، که درنهایت باعث شد تمرین‌کنندگان به‌منظور دادخواهی برای فالون گونگ روز بعد به پکن سفر کنند.
درواقع از سال 1996 تا 1999، سال‌ها قبل از این حادثه در تیانجین، جیانگ زمین، رئیس وقت ح.ک.چ، با کمک لوئو گان و زنگ چینگ‌هونگ، چند عملیات و حملات مخفی را برای بدنام و بی‌اعتبارکردن فالون گونگ سازماندهی کرده بود. دادخواهی در 25آوریل1999، فقط به‌دنبال آزادی تمرین‌کنندگان در تیانجین نبود، بلکه برای تضمین محیطی آرام برای تمرین‌کنندگان فالون گونگ بود تا ایمان خود را تمرین کنند.
در 25آوریل که تمرین‌کنندگان از شهرها و شهرستان‌های مجاور به پکن رفتند، پلیس به آن‌ها دستور داد در اطراف مجتمع دولت مرکزی صف بکشند. آن‌ها بعداً تمرین‌کنندگان را به «محاصره دولت» متهم و از آن به‌عنوان بهانه‌ای برای شروع آزار و شکنجه در ژوئیه1999 استفاده کردند. بنابراین این دادخواهی هرگز علت آزار و شکنجه نبود، بلکه رویدادی بود که توسط رژیم برای توجیه آزار و شکنجه دستکاری شد.
پس چرا مردم چین اینقدر سریع روایت رژیم کمونیستی درباره «دادخواهی 25آوریل» را باور کردند؟ به‌نظر من سه دلیل اصلی وجود دارد:
اولاً، در آن زمان در دهه 1990 پس از نیم قرن حاکمیت رژیم کمونیستی، دادخواهی‌ها و تجمعات به‌عنوان نافرمانی آشکار و چالشی برای دولت ح.ک.چ تلقی می‌شد. مردم صرفاً با مفهوم دادخواهی آشنا نبودند و فکر می‌کردند انجام آن جرم است.
دوماً، حضور تعداد زیادی تمرین‌کننده که در آن روز دادخواهی کردند، مرعوب‌کننده بود و بنابراین به‌راحتی به‌عنوان «محاصره» به تصویر کشیده شد. با توجه به اینکه در آن زمان حدود 70 تا 100میلیون نفر فالون گونگ را تمرین می‌کردند، حدود 10هزار شرکت‌کننده فقط 0.01 درصد از کل را تشکیل می‌داد، اما این تعداد هنوز از نظر ح.ک.چ «تهدید» یا «محاصره» محسوب می‌شد.
سوماً، در سال 1996 که ح.ک.چ برای اولین بار شروع به بی‌اعتبارکردن و آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ کرد، تمرین‌کنندگان عقب‌نشینی و در سکوت آنچه را که درحال وقوع بود تحمل کردند. ح.ک.چ در ریشه‌کن کردن هرگونه صدای مخالف و افرادی که دوستشان نداشت خبره بود. فالون گونگ بردباری را آموزش می‌دهد، بنابراین تمرین‌کنندگان در سکوت صبوری کردند، به این امید که زمان درباره بی‌گناهی آن‌ها سخن بگوید. اما جیانگ زمین به خویشتن‌داری و بردباری تمرین‌کنندگان با دیده تحقیر نگریست و هدف خود را ریشه‌کن کردن فالون گونگ قرار داد.
کمپین افترا
فالون گونگ که با نام فالون دافا نیز شناخته می‌شود، در ماه مه1992 به عموم معرفی شد. مزایای سلامتی معجزه‌آسا و اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری آن تعداد زیادی از مردم را به خود جلب کرد. در زمان شروع آزار و شکنجه در سال 1999، حزب تعداد تمرین‌کنندگان را بین 70 تا 100میلیون تخمین می‌زد.
چنین محبوبیتی به‌سرعت توسط رژیم کمونیستی مورد توجه قرار گرفت و حزب از اوایل سال 1994 شروع به تحقیق درباره این گروه کرد. نتایج تحقیقات آن‌ها، ازجمله گزارش‌های مأموران مخفی، نشان داد که فالون گونگ صرفاً یک گروه مدیتیشن است که بهبود سلامت جسمی و ارزش‌های اخلاقی را گرامی می‌دارد. گرچه حزب نتوانست چیزی منفی بیابد، اما تسلیم نشد.
قبل از انتشار مقاله افتراآمیز که منجر به دستگیری تمرین‌کنندگان در تیانجین در سال 1999 شد، ح.ک.چ کمپین‌های متعددی را برای حمله به فالون گونگ ترتیب داد.
گوانگ‌مینگ دیلی اولین رسانه‌ای بود که در 17ژوئن1996 مقاله نظری افتراآمیزی درباره فالون گونگ منتشر کرد.
در 24ژوئیه1996، اداره مطبوعات و انتشارات چین سندی داخلی برای همه دفاتر انتشارات در سراسر کشور صادر کرد که در آن انتشار و توزیع کتاب‌های فالون گونگ، ازجمله جوآن فالون و فالون گونگ، ممنوع شد.
وزارت امنیت عمومی در ژانویه و ژوئیه1997 فالون گونگ را در سراسر کشور مورد بررسی قرار داد و سعی کرد آن را به‌عنوان یک فرقه معرفی کند. آن‌ها نه‌تنها هیچ مدرکی برای حمایت از این ادعا جمع‌آوری نکردند، بلکه بسیاری از مأمورانی که در تحقیقات شرکت کردند، خودشان اقدام به تمرین فالون گونگ کردند.
در ژوئیه1998، وزارت امنیت عمومی به رهبری لوئو گان، قبل از سازماندهی کمپینی سراسری برای جمع‌آوری شواهد، فالون گونگ را یک فرقه اعلام کرد.
در ۲۱ژوئیه۱۹۹۸، دفتر اول وزارت امنیت عمومی به پلیس در استان‌های شین‌جیانگ، هیلونگ‌جیانگ، هبی و فوجیان دستور داد تمرین‌کنندگان فالون گونگ را که با هم در پارک‌ها تمرینات را انجام می‌دادند متفرق کنند، به خانه‌هایشان یورش ببرند و اموالشان را توقیف کنند.
درحالی‌که در آن زمان بسیاری از چینی‌ها تبلیغات شیطانی ح.ک.چ را باور داشتند و فالون گونگ را به‌درستی درک نمی‌کردند، بسیاری به‌لطف تلاش‌های مداوم تمرین‌کنندگان برای اطلاع‌رسانی طی ۲۴ سال گذشته، نظرشان تغییر کرده است. بسیاری نیز پس از تجربه سرکوب، به ماهیت واقعی ح.ک.چ پی برده‌اند. وقتی تمام جنایات ح.ک.چ درنهایت آشکار شود، فروپاشی نهایی آن دور از انتظار نخواهد بود. فقط در این صورت است که مردم چین می‌توانند آزادی و صلحی را که برای مدتی طولانی از آن‌ها دور بوده است، در آغوش بگیرند.
جزئیات بیشتر درباره دادخواهی 25آوریل را می‌توانید در این آدرس بخوانید: «از 1996 تا 1999: نگاهی جامع به دادخواهی 25آوریل در پکن در 22 سال پیش»
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
