(Minghui.org) ۲۰ژوئیه۲۰۲۳، بیست‌وچهارمین سالی است که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) شروع به سرکوب فالون گونگ کرد. تمرینکنندگان در ۴۴ کشور فهرست دیگری از عاملان آزار و شکنجه را به دولت‌های مربوطه‌شان ارسال کردند و از آن‌ها خواستند که این افراد را به‌خاطر آزار و شکنجه فالون گونگ در چین پاسخگو بدانند. تمرینکنندگان از دولت‌هایشان خواستند که مجرمان و اعضای خانواده‌شان را از ورود منع کرده و دارایی‌های آن‌ها را در خارج از کشور مسدود کنند.
در میان عاملان ذکر شده، لی رولین، مدیر سابق اداره بازآموزی از طریق کار سخت بود.
اطلاعات مجرم
نام کامل عامل: لی
(نام خانوادگی) رولین
(نام به چینی) (李如林)
جنسیت: مذکر
کشور: بی‌یانگ، استان هنان، چین
تاریخ/سال تولد: ژانویه۱۹۵۵
عنوان و سمت
۱۹۹۸ - مارس ۲۰۰۱: معاون دبیر کمیته حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) و معاون اجرایی اداره دادگستری استان سیچوان
مارس ۲۰۰۱ - مارس ۲۰۰۹: مدیر اداره بازآموزی از طریق کار سخت در وزارت دادگستری چین
مارس ۲۰۰۹ - سپتامبر ۲۰۰۹: عضو گروه رهبری ح.ک.چ و مدیر بخش سیاسی وزارت دادگستری
سپتامبر ۲۰۰۹ - آوریل ۲۰۱۴: عضو گروه رهبری ح.ک.چ و مدیر بخش سیاسی دادستانی عالی خلق
آوریل ۲۰۱۴ - اکتبر ۲۰۱۸: معاون رئیس دادگستری عالی خلق
دسامبر ۲۰۱۸ - اکنون: مدیر انجمن قانون چین علیه فساد
از سال ۱۹۹۸، لی رولین چند نقش را در سیستم قضایی و اجرای قانون ح.ک.چ ایفا کرده است. پس از اینکه ح.ک.چ آزار و شکنجه فالون گونگ را در ۲۰ژوئیه۱۹۹۹ آغاز کرد، به‌طور فعال در اجرای سیاست ح.ک.چ برای «تخریب شهرت [تمرینکنندگان فالون گونگ]، نابودی جسمی و ورشکستگی مالی آن‌ها» شرکت کرد، که منجر به مرگ تعداد زیادی از تمرینکنندگان شد.
جنایات مرتکب به‌عنوان معاون اجرایی اداره دادگستری استان سیچوان
در دوران تصدی لی به‌عنوان معاون اجرایی اداره دادگستری استان سیچوان (۱۹۹۸-۲۰۰۱)، آزار و شکنجه فالون گونگ در سیچوان از شدیدترین آزار و شکنجه‌ها در چین بود. اگرچه تعداد دقیق تمرینکنندگان فالون گونگ محبوس در زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری مشخص نیست، داده‌های زیر جمع‌آوری‌شده توسط وب‌سایت مینگهویی می‌تواند نگاهی اجمالی از شدت آزار و شکنجه در آن زمان را به ما نشان دهد.
در سال ۲۰۰۰، تنها در شهرستان گوانگان، استان سیچوان، به ۱۵ تمرین‌کننده فالون گونگ حکم اردوگاه کار اجباری داده شد و شش نفر دیگر بازداشت شدند. بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۰، حدود ۳۰ تا ۵۰ تمرین‌کننده به‌خاطر رفتن به پکن برای درخواست تجدیدنظر برای فالون گونگ از ۱۵ روز تا دو ماه و شش ماه بازداشت شدند.
تا پایان سال ۲۰۰۰، حدود ۴۰ تمرین‌کننده مرد در اردوگاه کار اجباری دایان در زیانگ، استان سیچوان، و حداقل ۱۰۰ تمرین‌کننده دیگر در اردوگاه کار اجباری مردان شین‌هوا در میانیانگ بازداشت شدند. بیش از ۲۰۰ تمرین‌کننده زن در اردوگاه کار اجباری نانموسی در زیژونگ بازداشت شدند و این تعداد تا سال ۲۰۰۱ به نزدیک به ۲۰۰۰ نفر رسید. هم زندان زنان یانگماهی و هم زندان دیانگ تعداد زیادی تمرین‌کننده را نگهداری می‌کردند.
زمانی که لی در مارس۲۰۰۱ از سمت معاون اجرایی اداره دادگستری استان سیچوان کنار رفت، بیش از ده تمرین‌کننده ازجمله تیان شیچیانگ، میائو چون، فانگ شیانژی، لیو ژیفن، سو چیونگ‌هوا و وانگ شوژی در سیچوان تا حد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند.
جرایم ارتکابی به‌عنوان مدیر اداره بازآموزی از طریق کار سخت
بیش از ۳۰۰ اداره بازآموزی از طریق اردوگاه‌های کار اجباری در سراسر چین نقش مهمی برای مقامات در بازداشت و شکنجه تمرینکنندگان داشت.
اداره بازآموزی از طریق کار سخت وزارت دادگستری بالاترین بخش اداری مؤسسات کار اجباری ح.ک.چ است. نه تنها مستقیماً نهادهای کار اجباری را در همه سطوح کنترل می‌کند، بلکه قدرت تدوین سیاست‌هایی برای آزار و شکنجه فالون گونگ را نیز در اختیار دارد.
به‌مدت هشت سال بین مارس۲۰۰۱ تا مارس۲۰۰۹ درحالی‌که لی به‌عنوان مدیر اداره کار می‌کرد، آزار و شکنجه در اوج خود بود. لی از هیچ تلاشی برای اجرای سیاست آزار و شکنجه علیه فالون گونگ دریغ نکرد و حتی شخصاً در آن شرکت کرد.
براساس گزارشی که در تاریخ ۱۶نوامبر۲۰۱۳ در لِگال ایونینگ نیوز منتشر شد، تعداد بازداشت‌شدگان در اردوگاه‌های کار در طول دهه ۱۹۹۰ هر ساله افزایش می‌یابد، به‌طوری که بالاترین میزان بازداشت سالانه بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۶، حدود ۳۰۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود. در سال ۲۰۰۶، شروع به سقوط کرد. در سال ۲۰۱۲، حدود ۹۰۰۰۰ نفر بازداشت شدند.
علاوه بر این، طبق «گزارش ۲۰۰۸ آزادی بین‌المللی مذهبی» و «گزارش حقوق بشر» که توسط وزارت امور خارجه ایالات متحده در سال ۲۰۰۸ منتشر شد، بیش از نیمی از بازداشت‌شدگان در اردوگاه‌های کار اجباری چین تمرینکنندگان فالون گونگ بودند. درحالی‌که تمرینکنندگان در اردوگاه‌های کار اجباری هستند، تحت صدها روش شکنجه و شستشوی مغزی شدیدی قرار می‌گیرند که برای وادارکردن آن‌ها به انکار ایمانشان طراحی شده است. بسیاری از آن‌ها نیز مجبور بودند هر روز ساعت‌های طولانی بدون حقوق کار کنند.
براساس تجزیه و تحلیل ۳۶۵۳ مرگ تأیید شده توسط وب‌سایت مینگهویی در سال ۲۰۱۳، تعداد ۷۱۴ تمرین‌کننده به کار در اردوگاه‌های کار اجباری محکوم شدند و ۵۴۶ تمرین‌کننده درحالی‌که هنوز در اردوگاه‌های کار اجباری بودند تا حد مرگ شکنجه شدند. درمجموع ۱۲۷ اردوگاه کار اجباری در سراسر چین درگیر بودند.
اعتقاد بر این است که این اعداد نوک کوه یخ هستند. تعداد زیادی از تمرینکنندگان فالون گونگ در اردوگاه‌های کار اجباری شکنجه و کشته شدند، اما مرگ آن‌ها توسط مقامات پنهان شد.
روش‌های آزار و شکنجه مورد استفاده در اردوگاه های کار اجباری
آزار و شکنجه
بیش از ۱۰۰ روش شکنجه در اردوگاه‌های کار اجباری چین ثبت شده است، ازجمله:
- محرومیت از خواب برای چند روز متوالی
- شوک الکتریکی با استفاده از چند باتوم فشار قوی به‌طور همزمان برای مدتی طولانی
- تکنیک‌های مختلف دستبندزدن و غل و زنجیرکردن
- ضرب‌وشتم با چوب لاستیکی، میله‌های فولادی و چماق
- «تخت مرگ»
- نشستن روی چهارپایه‌های کوچک بدون حرکت
- شلاق‌زدن با کمربندهای چرمی، سیم مسی و طناب
- فرو کردن سوزن در ناخن
- استفاده از انبردست آهنی برای پیچاندن پوست یا بیرون کشیدن ناخن
- سلول انفرادی
- تغذیه اجباری با محلول فلفل قرمز، آب نمک و فضولات انسانی
- ریختن آب سرد روی سر در زمستان
- محرومیت در استفاده از توالت
تجویز دارو
اردوگاه‌های کار اجباری علاوه‌بر شکنجه جسمی، داروهایی نامعلوم ازجمله تزریق، تغذیه اجباری و اضافه کردن مخفیانه داروها به غذا و آب تمرینکنندگان را نیز اعمال می‌کردند.
چنین شکنجه‌هایی تقریباً در همه اردوگاه‌های کار اجباری، ازجمله اردوگاه کار اجباری ماسانجیا در لیائونینگ، اردوگاه کار اجباری زنان بانچیائو در تیانجین و اردوگاه کار اجباری شایانگ در هوبی گزارش شده است.
تجاوز جنسی
تمرینکنندگان فالون گونگ که در اردوگاه‌های کار اجباری بازداشت شده‌اند نیز سوءاستفاده جنسی گسترده، تجاوز جنسی و سایر تجاوزات جنسی را گزارش کردند.
نمونه‌هایی از تجاوز جنسی به زنان تمرین‌کننده، ازجمله دختران زیر سن قانونی، عبارتند از: واردکردن باتوم الکتریکی به داخل واژن، اعمال شوک الکتریکی به نوک سینه، کشیدن سینه، نیشگون‌گرفتن، لگدزدن به مقعد و قسمت‌های تحتانی، و سقط جنین اجباری.
۹ تمرین‌کننده خانم، ازجمله خانم زو گویرونگ، خانم سو جوژن، خانم یین لیپینگ، خانم ژو مین، خانم وانگ لی، خانم ژو یانبو، خانم رن دونگمی، و خانم ژائو سوهوان، در آوریل۲۰۰۱، در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا در سلول‌های مردان انداخته شدند و مورد تجاوز گروهی قرار گرفتند. خانم زو و خانم سو بعداً درنتیجه آزار و شکنجه مردند.
نه تنها تمرینکنندگان خانم مورد آزار جنسی قرار می‌گرفتند، بلکه آزار جنسی علیه تمرینکنندگان مرد نیز گسترده بود.
موارد منتخب مرگ در اردوگاه های کار اجباری
۱. خانم گائو رونگرونگ
خانم گائو رونگرونگ، که در آکادمی هنرهای زیبای لوشون در شهر شنیانگ کار می‌کرد، به‌خاطر اعتقادش به فالون گونگ چند بار به کار اجباری محکوم شد.
در ۷مه۲۰۰۴، خانم گائو توسط نگهبانان اردوگاه کار اجباری لاتگشان در شنیانگ به مدت ۶ تا ۷ ساعت با باتوم‌های الکتریکی آماج شوک قرار گرفت و چهره‌اش به‌شدت از شکل افتاد. درحالی‌که در بیمارستان بستری بود، چند تمرین‌کننده وارد شدند و از چهره او عکس گرفتند. ماجرای او توسط رسانه‌های بین‌المللی منتشر شد. خانم گائو از بیمارستان فرار کرد و مخفی شد.
اعضای ارشد ح.ک.چ، ازجمله رهبر سابق جیانگ زمین و همدستانش لوئو گان و ژو یونگ‌کانگ، از اینکه خانم گائو چین را ترک کند می‌ترسیدند. یک گروه ویژه برای ردیابی او تشکیل شد. شون وِنیو، رئیس سابق بخش تحقیقات جنایی در اداره امنیت عمومی استان لیائونینگ، مسئول مستقیم دستگیری خانم گائو بود. پس از نزدیک به شش ماه، خانم گائو دوباره در ساعات اولیه صبح ۶ مارس ۲۰۰۵ دستگیر شد. چند تمرین‌کننده که به نجات او کمک کردند نیز دستگیر شدند. در ۱۶ژوئن۲۰۰۵، خانم گائو که صورتش با زخم‌های ناشی از اعمال شوک با باتوم‌های الکتریکی پوشیده شده بود، در طی بازداشت کشته شد. او ۳۷ سال داشت.
۲. آقای ژانگ چانگمینگ
هنگامی که آقای ژانگ چانگمینگ در اواسط ژانویه۲۰۰۳ در اردوگاه کار اجباری جیاموسی محبوس شد، نگهبانان او را روی زمین انداخته و بستند و مورد ضرب‌شتم قرار دادند. آن‌ها زندانیان را تحریک کردند که با میخ بیش از ۲۰ضربه به کف پای آقای ژانگ بزنند. روز بعد، او را به سلول کوچکی منتقل کردند، به حلقه‌ای که به کف سیمانی بسته شده بود دستبند زده و به‌مدت سه روز تحت آزار و شکنجه قرار دادند.
در نیمه شب ۲۸فوریه۲۰۰۳، آقای ژانگ به لوله گرمایشی دستبند زده شد. نگهبانان سر او را پوشانده و با اجسام سخت مانند پیچ‌گوشتی به او ضربات وارد کردند. سرش تغییر شکل داده و دچار کبودی شدید و خونریزی داخل جمجمه شد. طولی نکشید که براثر ضرب‌وشتم جان باخت. او ۵۰ ساله بود.
۳. آقای یائو سانژونگ
آقای یائو سانژونگ در ژوئیه سال ۲۰۰۰، به یک دوره حبس سه ساله در اردوگاه کار شماره ۳ در استان هنان محکوم شد. او برای مدتی طولانی تحت شکنجه‌های غیرانسانی بود. نگهبانان او را بستند، با باتوم برق فشار قوی به او شوک اعمال کردند و با کف کفش به صورتش ضربه زدند.
هنگامی که نگهبانان متوجه شدند که آقای یائو معلم موسیقی است، با لگد به گلوی او زدند که باعث پارگی تارهای صوتی او شد. در پایان دسامبر۲۰۰۲، زمانی که آقای یائو درحال مرگ بود، نگهبانان او را در کنار جاده رها کردند تا خانواده‌اش آن را ببرند. وقتی خانواده‌اش او را به بیمارستان بردند، پزشک متوجه شد که تمام اعضای داخلی بدنش به‌شدت آسیب دیده و از کار افتاده است. او در ژانویه۲۰۰۳ درگذشت. او ۳۴ سال داشت.
۴. خانم وانگ یونجی
خانم وانگ یونجی در سال ۲۰۰۲، به دو سال حبس در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا محکوم شد. او را مجبور می‌کردند ساعت‌های طولانی رو به دیوار بایستد، از خواب محروم شود و از پشت دستبند زده شود. او را مجبور کردند ۲۰ روز بیرون زیر آفتاب سوزان بایستد. نگهبانان همچنین چند ساعت با دو باتوم برق فشار قوی به سینه‌هایش ضرباتی وارد کردند که باعث زخمی‌شدن سینه‌هایش شد.
دو نگهبان یک بار پاهای خانم وانگ را در حالت لوتوس (ضربدر) بستند و سپس طناب را دور دست و گردن او پیچیدند. سپس او را از مچ دست آویزان کردند. زمانی که هفت ساعت بعد طناب را شل کردند، دیگر نمی‌توانست به‌طور عادی بنشیند، بایستد یا راه برود. او در آستانه مرگ بود و اردوگاه کار با عجله از خانواده‌اش خواست تا او را به خانه ببرند. او در ژوئیه۲۰۰۶ درگذشت.
۵. آقای لو شینگ‌گوئو
آقای لو شینگ‌گوئو درحین گذراندن دوره محکومیت در اردوگاه کار شماره ۳ شانگهای، برای دو روز متوالی بین ۱۳ و ۱۵اکتبر۲۰۰۳، روی «نیمکت ببر» شکنجه شد. در ۱۵اکتبر، نگهبانان زندانیان را تحریک کردند تا آقای لو که دیگر نمی‌توانست راه برود، به داخل یک اتاق بکشند. بیش از ده زندانی درها و پنجره‌ها را بستند، صدای تلویزیون را زیاد کردند، دهان او را با حوله پر کردند تا از فریادزدن او جلوگیری کنند و سپس با خشونت او را مورد ضرب‌وشتم قرار دادند. آقای لو فقط طی یک ساعت تا حد مرگ مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت. گردنش غرق خون و بدنش با آثار شوک الکتریکی پوشیده شده بود. اردوگاه کار اجباری با عجله جسد او را سوزاند و بیش از ۶۰ مأمور را برای نگهبانی از محل تشییع جنازه اعزام کرد. اعضای خانواده‌اش اجازه دیدن جسد او را نداشتند. او ۴۵ سال داشت.
جرایم ارتکابی به‌عنوان معاون رئیس دادگستری عالی خلق
در طول چهار سال از آوریل ۲۰۱۴ تا آوریل ۲۰۱۸، زمانی که لی به‌عنوان معاون رئیس دادستانی عالی خلق کار می‌کرد، مجازات غیرقانونی تمرینکنندگان به‌خاطر حفظ ایمانشان را تسهیل کرد.
طبق اطلاعات جمع‌آوری‌شده توسط وب‌سایت مینگهویی، حداقل ۴۶۸۳ تمرین‌کننده بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ محکوم شدند، ازجمله ۶۳۳ نفر در سال ۲۰۱۴، ۸۷۸ نفر در سال ۲۰۱۵، ۱۲۶۵ نفر در سال ۲۰۱۶، ۹۷۴ نفر در سال ۲۰۱۷ و ۹۳۳ نفر در سال ۲۰۱۸. تمرینکنندگان در بازه سنی بین ۲۳ تا ۸۳ بودند. طولانی‌ترین مدت زندان ۱۳ سال بود.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. بازنشر غیرتجاری این مطالب باید با ذکر منبع باشد. (مانند: «همان‌طور که وب‌سایت مینگهویی گزارش کرده است، ...») و لینکی به مقالۀ اصلی ارائه شود. در صورت استفاده تجاری، برای دریافت مجوز با بخش تحریریۀ ما تماس بگیرید.
