درکم درباره استفاده از هوش مصنوعی پس از خواندن مقاله اخیر استاد

(Minghui.org) اخیراً، شاهد اتفاقی بودم که درک جدیدی از نحوه استفاده تمرین‌کنندگان از فناوری، به‌ویژه هوش مصنوعی به من داد.

یک روز قبل از اینکه مینگهویی مقاله جدید استاداستاد لی هنگجی بنیان گذار فالون دافا هستند. با عنوان «چرا شن یون می‌تواند موجودات را نجات دهد» را منتشر کند، در خانه تمرین‌کننده‌ای بودم که می‌خواست محتوای مربوط به یک پروژه دافا با مضمون فرهنگ سنتی را آماده کند. او قصد داشت داستان‌هایی با پیام‌های اخلاقی و مضامین ارزش‌های سنتی را از یکی از کتاب‌های کلاسیک قدیمی استخراج کند. اما، ازآنجاکه کتاب بسیار بزرگ بود و صفحات زیادی داشت، یافتن این مفاهیم در متن آن، برایش بسیار زمان‌بر بود.

بنابراین می‌خواست برای انجام این کار از هوش مصنوعی استفاده کند. من در کنار این تمرین‌کننده بودم و تمرینات ایستاده را انجام می‌دادم. در طول یک ساعت و نیمی که تمرین می‌کردم، دیدم که او در ارائه دستورالعمل‌ها به هوش مصنوعی (برای اینکه هوش مصنوعی خواسته‌اش را به‌درستی انجام دهد) مشکل دارد و در کشمکش است؛ مهم نبود چقدر واضح به آن می‌گفت که چه می‌خواهد و خواستۀ خود را توضیح می‌داد، هوش مصنوعی مدام نتایج بی‌ربط و بی‌معنی می‌داد. برخلاف دفعات دیگر که او به‌راحتی برای کارهایی مانند ترجمه یا کارهای فنی از هوش مصنوعی پاسخ مناسب می‌گرفت، این بار انگار با یک موجود کودن سر و کار داشت. درنهایت، پس از صرف بیش از یک ساعت و نیم، با حالت کلافه، آن کار را رها کرد.

روز بعد، مینگهویی مقاله اخیر استاد را منتشر کرد. دو روز بعد، درحالی‌که مشغول مدیتیشن بودم، ناگهان این جمله از آن مقاله در ذهنم ظاهر شد:

«اما مردم همچنان در سراشیبی لغزندۀ ارزش‌گذاری بیش از حد بر فناوری، به بهای از دست دادن فضیلت‌های سنتی، پیش می‌روند.» («چرا شن یون می‌تواند موجودات را نجات دهد»)

بلافاصله این جمله با حادثه‌ای که دو روز قبل شاهد آن بودم، مرتبط شد. متوجه شدم که استاد قبلاً در آن مقاله پاسخ را داده بودند. درک شخصی من این است که نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم ابزاری (فناوری و هوش مصنوعی) که «به بهای از دست دادن فضیلت‌های سنتی» توسعه یافته است، واقعاً به ما در ایجاد چیزی برای ترویج فضیلت‌های سنتی کمک کند. ما می‌توانیم از فناوری و هوش مصنوعی برای آسان‌تر کردن کارمان، سرعت‌بخشیدن به پروژه‌هایمان و افزایش کارایی استفاده کنیم؛ اما، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که هوش مصنوعی جای ما را در خلق آثار یا نجات موجودات ذی‌شعور بگیرد و همچنین نمی‌تواند مأموریت ما را برایمان انجام دهد. این ما هستیم که باید مسئولیت هدایت و مدیریت کارمان را بر عهده بگیریم، نه اینکه هوش مصنوعی به‌جای ما تصمیم بگیرد و فکر کند.

اخیراً متوجه پدیده عجیب دیگری در بین تمرین‌کنندگان جدید نیز شده‌ام. یکی از تمرین‌کنندگان جدید که تازه فاقانون و اصول؛ آموزش‏‌های فالون دافا. را کسب کرده است، در طول یک تعارض از هوش مصنوعی پرسید که مشکلش چیست و در آن موقعیت باید از چه وابستگی‌هایی رها شود. این ممکن است برای تمرین‌کنندگان قدیمی باورنکردنی یا حتی خنده‌دار به نظر برسد، اما با پیشرفت جامعه امروزی و اتکای روزافزون مردم به فناوری و هوش مصنوعی، بتدریج مردم مسئولیت کارها و حتی فکر کردن برای کارهایشان را به هوش مصنوعی واگذار می‌کنند.

اگر وابستگی‌هایی مانند تنبلی، در طلب این بودن که کارها صرفاً انجام شوند و ذهنیت «کسب دستاوردها با حداقلِ تلاش» را رها نکنیم، یا فقط بر شکل ظاهری کارها تمرکز کنیم، درحالی‌که جوهره درونی آن‌ها را نادیده می‌گیریم، ممکن است به‌راحتی تحت تأثیر و مداخله فناوری و هوش مصنوعی قرار بگیریم.

مطالب بالا برداشت شخصی من است. اگر چیزی مغایر با فا وجود دارد، لطفاً آن را ذکر کنید.

مقالاتی که در آن‌ها تزکیه‌کنندگان درک خود را به اشتراک می‌گذارند، معمولاً براساس وضعیت تزکیه یک فرد، ادراکش را در زمانی مشخص منعکس می‌کنند، و با هدف امکان ارتقای متقابل ارائه می‌شوند.