درک یک تمرین‌کننده درباره کارمای بیماری

(Minghui.org) (یادداشت سردبیر: این مقاله ابتدا در ۱۰دسامبر2018 منتشر شد.)

بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ معتقدند که کارمای بیماری دارند، درحالی‌که درواقع به‌اصطلاح بیماری آن‌ها تجلی‌ای فیزیکی از وابستگی‌شان به شهرت، منفعت شخصی، و احساسات در دنیای بشری است.

مردم عادی در دنیای مادی، در معرض روند تولد، پیری، بیماری و مرگ هستند. اگر خودمان را افرادی عادی بدانیم، ما نیز بیماری را تجربه خواهیم کرد.

بنابراین، اولین قدمی که یک تمرین‌کننده برای غلبه بر کارمای بیماری‌اش باید بردارد این است که مطابق با معیارهای یک تزکیه‌کننده رفتار کند.

اخیراً تمرین‌کننده‌ای را ملاقات کردم که چند سال پیش زندانی شده بود. او از زمان آزادی نتوانسته است برخی از مسائل خانوادگی را حل کند. بنابراین کارمای بیماری شدیدی را تجربه کرد و باعث شد قادر به روشنگری حقیقت نباشد.

او بعداً نزد تمرین‌کننده‌ای محلی نقل‌مکان کرد و در آنجا هر روز فا را مطالعه می‌کرد و تمرین‌ها را انجام می‌داد. وقتی اخیراً با او صحبت کردم و نام همسرش را که او نیز تمرین‌کننده است، آوردم، متوجه شدم که همچنان به‌شدت از او رنجیده است.

او درنهایت به درونش نگاه کرد و توانست رنجش خود را سرکوب کند. به این واقعیت پی بردم که فرد برای عبور از محنت کارمای بیماری، باید افکار درست را حفظ کند و در ایمانش به استاد و فا ثابت‌قدم بماند.

اما چند هفته پیش دوباره با او برخورد کردم و به‌محض اینکه نام همسرش به میان آمد، او بیش از حد احساساتی شد و درباره همسرش و رابطه‌شان در طول این سال‌ها صحبت کرد. اینطور احساساتی بودن حالت یک فرد عادی را نشان می‌داد.

استاد به ما یاد دادند:

«...پس می‌گویم شین‌شینگ شما در همان لحظه به سطح مردم عادی سقوط کرده است، حداقل در رابطه با این موضوع بخصوص، به سطح مردم عادی سقوط کرده‌اید.» («سخنرانی ششم، جوآن فالون)

درحین مدیتیشن عمیق متوجه شدم که توانایی‌های فوق‌طبیعی در بُعدی متفاوت از کارمای بیماری قرار دارند. تا زمانی که فرد وارد سکون در مدیتیشن می‌شود، کارمای بیماری او سرکوب و به بُعدی بسیار عمیق منتقل می‌شود.

به همین ترتیب، وقتی خودآگاه اصلی یک تمرین‌کننده مطابق فا باشد، کارمای بیماری نیز از او دور می‌ماند.

بنابراین، اگر واقعاً می‌خواهیم به یک هم‌تمرین‌کننده کمک کنیم تا بر کارمای بیماری‌اش غلبه کند، باید تزکیه به‌طور جدی و کوشا را تمرین کنیم و به فا ایمانی محکم و استوار داشته باشیم. این برای تمرین‌کننده‌ای که کارمای بیماری دارد بسیار مهم است.

تمرین‌کننده‌ای که کارمای بیماری دارد نیز باید فا را با آرامش مطالعه کند و بر گذشته یا درد ناشی از کارمای بیماری خود تمرکز نکند. در غیر این صورت، سطح او به سطح یک فرد عادی سقوط می‌کند و در معرض چرخه تولد، پیری، بیماری و مرگ قرار می‌گیرد.

چند روز پیش با تمرین‌کننده‌ای مسن برخورد کردم که درحال تجربه یک دوره کارمای بیماری بود. او احساس سرگیجه و خستگی می‌کرد و بنابراین نمی‌توانست تمرینات را انجام دهد. به او گفتم: «به این موضوع، با افکار بشری نگاه نکن. فقط به مطالعه فا ادامه بده.» او ظرف چند روز احساس بسیار بهتری پیدا کرد!