(Minghui.org) یکی از تاکتیک‌های اصلی آزار و شکنجه در طول ۲۶ سال سرکوب فالون گونگ این است که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) تمرین‌کنندگان فالون گونگی را که به‌لحاظ روانی سالم هستند، در بیمارستان‌های روانی، زندان‌ها و مراکز شست‌وشوی مغزی زندانی می‌کند و آن‌ها را تحت شکنجه‌های وحشیانه و تجویز اجباری داروهای روانپزشکی قرار می‌دهد.
تجویز اجباری داروها عمدتاً از طریق تزریق یا خوراندن اجباری صورت می‌گیرد و اغلب همراه با شوک‌های الکتریکی یا بستن دست و پای قربانی در وضعیت‌های بسیار دردناک انجام می‌شود. نتایج ویرانگر است: برخی تمرین‌کنندگان بینایی یا شنوایی خود را از دست داده‌اند؛ برخی دچار سردردهای شدید و ماندگار شده‌اند؛ برخی به حالت هذیان‌گویی افتاده‌اند؛ برخی کاملاً ناتوان شده‌اند؛ و برخی جان خود را از دست داده‌اند.
در این گزارش، ما ۱۸ مورد از استان شاندونگ را ارائه می‌دهیم که در آن‌ها تمرین‌کنندگان فالون گونگ بر اثر تجویز اجباری دارو و/یا شکنجه جسمی جان باخته‌اند. آزار و شکنجه فالون گونگ به‌ویژه در استان شاندونگ بسیار شدید بوده است.
مورد ۱: مهندس کامپیوتر پس از تزریق داروهای سمی جان باخت
آقای «سو گانگ» مهندس کامپیوتر در شرکت «سینوپک چیلو» در شهر «زیبو»، استان شاندونگ مشغول به کار بود. او در ۲۵آوریل۲۰۰۰ برای دادخواهی صلح‌آمیز از حق تمرین فالون گونگ به پکن رفت و دستگیر شد. وی در ۲۳مه۲۰۰۰ به بیمارستان روانی «چانگله» در شهر «ویفانگ» منتقل شد و در آنجا روزی دو بار تحت تزریق داروهای سمی قرار می‌گرفت.
پس از ۹ روز خوراندن اجباری دارو، آقای سو در ۳۱مه به پدرش تحویل داده شد. در آن زمان چشمانش بی‌روح و بی‌حالت بود، واکنش‌هایش کند، اندامش خشک و سفت، چهره‌اش رنگ‌پریده و به‌شدت ضعیف شده بود. آقای سو هشت روز بعد، در ۱۰ژوئن، بر اثر نارسایی قلب درگذشت. او ۳۲ سال داشت.
مورد ۲: مرگ بانویی ۳۳ساله در بیمارستان روانی
خانم «ما یان‌فانگ»
خانم ما یان‌فانگ، کارمند کارخانه سرامیک شهر «ژوچِنگ» در استان شاندونگ، در آوریل۲۰۰۰ برای دادخواهی از حق تمرین فالون گونگ به پکن رفت. او در ۹ژوئن۲۰۰۰ دستگیر و سپس توسط کارفرمایش بازداشت شد. پس از آن‌که او برای اعتراض به بازداشت غیرقانونی‌اش دست به اعتصاب غذا زد، به بیمارستان روانی ژوچنگ منتقل شد. در آنجا، خانم ما را تحت مصرف و تزریق اجباری داروهای روانپزشکی قرار دادند. او دو ماه بعد، در اوت۲۰۰۰، در بیمارستان در ۳۳ سالگی درگذشت.
مورد ۳: مرگ پس از تزریقِ کشنده
خانم ژانگ فوزن
خانم ژانگ فوزن کارمند پارک «شیانهه» در شهر «پینگدو»، استان شاندونگ بود. او در نوامبر۲۰۰۰ برای دادخواهی فالون گونگ به پکن رفت و دستگیر شد. هنگام بازگرداندن او به پینگدو، وی در تلاشی ناامیدانه برای فرار، از خودرو بیرون پرید. خانم ژانگ به‌شدت از ناحیه لگن آسیب دید و در بیمارستان بستری شد. بعدها پلیس او را به یک مرکز شست‌وشوی مغزی منتقل کرد که در آنجا برای مدت طولانی با در وضعیت عقاب با بال های گشوده(دست و پاهای کاملا باز) به تخت بسته شد و مجبور بود در همانجا ادرار و مدفوع کند. طبق شهادت یک شاهد، مأموران برای تحقیر او تمام لباس‌هایش را درآوردند و موهایش را تراشیدند. آن‌ها مواد نامعلومی به خانم ژانگ تزریق کردند که باعث درد شدید و طاقت‌فرسا شد. او عذاب بسیار شدیدی تحمل کرد تا اینکه جان باخت. مسئولان اداره ۶۱۰ شهر پینگدو تمام این روند را از نزدیک تماشا کردند. او ۳۸ سال داشت.
مورد ۴: مرگ بانویی ۴۴ساله اندکی پس از ترخیص از بیمارستان
خانم «لی لی» اهل شهر «لای‌یانگ» در استان شاندونگ، در سال ۲۰۰۱ دستگیر و در بیمارستان روانی شهر «یانتای» زندانی شد. مدت کوتاهی پس از آزادی، او دچار ورم عمومی بدن و زخم‌های گسترده شد. وی در ۹دسامبر۲۰۰۱ در ۴۴ سالگی درگذشت.
مورد ۵: بانویی ۵۸ساله دچار فروپاشی روانی شد و درگذشت
خانم «ژِنگ شوچین» اهل شهر «لانگکو»، استان شاندونگ، در سال ۱۹۹۹ زمانی که برای دادخواهی حق تمرین فالون گونگ به پکن رفته بود دستگیر شد. او به استان شاندونگ بازگردانده و در بیمارستان روانی شهر یانتای زندانی شد. خانم ژنگ دچار فروپاشی روانی شد و در ژوئن۲۰۰۲ درگذشت.
مورد ۶: مأمور پلیس زیر لب گفت: «یکی دیگر هم درگذشت»
خانم «ژانگ دِژن»
خانم ژانگ دژن معلم زیست‌شناسی در مدرسه راهنمایی ششم شهرستان «مِنگ‌یین» در استان شاندونگ بود. پس از آغاز آزار و شکنجه در ۱۹۹۹، او سه بار برای دادخواهی فالون گونگ به پکن رفت. دو بار دستگیر شد و به‌دنبال آن دوره‌هایی در بازداشت گذراند.
خانم ژانگ دوباره در ۱۹سپتامبر۲۰۰۲ توسط مأموران اداره امنیت داخلی شهرستان منگ‌یین دستگیر شد. مأموران «بائو شی‌تونگ» و «تیان لیه‌گانگ» در بازداشتگاه منگ‌یین با لگد و باتوم‌های لاستیکی او را کتک زدند. هنگامی که خانم ژانگ برای اعتراض دست به اعتصاب غذا زد، او را برای تغذیه اجباری به بیمارستان طب چینی شهرستان منگ‌یین بردند.
«لی یان‌چنگ» مدیر اداره ۶۱۰ محلی، «سان کِه‌های» مدیر بازداشتگاه و «گوئو شینگ‌بائو» رئیس بیمارستان، دستور دادند «وانگ چون‌شیائو» پزشک بازداشتگاه، خانم ژانگ را تحت تزریق‌های سمی قرار دهد. او در ۳۱ژانویه۲۰۰۳ ــ شب سال نو چینی ــ پس از آخرین تزریق درگذشت.
مأمور پلیسی زیر لب گفت: «یکی دیگر هم درگذشت.»
مورد ۷: مرگ بانوی ۵۸ساله در میان درد شدید
خانم «یو گوی‌ژن» اهل شهر پینگدو، استان شاندونگ، در سپتامبر۲۰۰۳ به‌دلیل صحبت با ساکنان محلی درباره فالون گونگ دستگیر شد. به‌دلیل وضعیت جسمانی نامناسب، اردوگاه کار اجباری «وانگ‌کون» از پذیرش او خودداری کرد. «دای یوگانگ» از اداره ۶۱۰، خانم یو را به بیمارستان روانی «تونگه» برد. کارکنان آنجا او را در حالت عقاب با بال های گشوده بستند و یک مشت داروی نامعلوم به او خوراندند و داروهایی سمی که به سیستم عصبی مرکزی آسیب می‌زد به او تزریق کردند. خیلی زود آبریزش دهانش شروع شد و کنترل بدنش را از دست داد. چشمانش بی‌فروغ شد. او تمام روز خواب‌آلود و اغلب ناهشیار بود.
بازآفرینی شکنجه: بستن در حالت عقاب با بال های گشوده
بعدها خانواده‌اش با پرداخت رشوه‌ای به مبلغ ۱۰هزار یوان موفق به آزادسازی خانم یو شدند. در خانه، او از درد شدید در تمام بدن رنج می‌برد. یکی از پاهایش فلج شد و به‌سختی می‌توانست حرکت کند. پلیس همچنان به‌طور مکرر در خانه او را تحت آزار و اذیت قرار می‌داد و تهدیدش می‌کرد. خانم یو در ۱۳نوامبر۲۰۰۳ درگذشت. او ۵۵ سال داشت.
مورد ۸: مرگ یک روستایی پس از تزریق سمی
آقای «وانگ شینگ‌گوئو» یک روستایی در شهر ویفانگ، استان شاندونگ بود. او در ۲۰ژوئن۲۰۱۰ هنگام بازگشت به خانه پس از کارش در شیفت شب دستگیر شد. پلیس او را تحت تزریق سمی قرار داد و سپس در ۲۸ژوئن۲۰۱۰ آزادش کرد. خانواده‌اش از تغییرات او فقط در عرض هشت روز شوکه شدند: او به‌شدت لاغر شده بود، چشمانش بی‌روح و دچار فراموشی شدید و ناتوانی در مراقبت از خود شده بود. یک روز ناگهان به یاد آورد که پلیس هنگام بازداشت چشمانش را بسته و به او تزریق کرده بود.
آقای وانگ دوباره در ۱۵سپتامبر۲۰۱۱ همراه با همسرش، خانم «یو سوزی» دستگیر شد. او یک هفته در مرکز شست‌وشوی مغزی «نان‌سون» نگه داشته و پس از پرداخت ۶۰۰ یوان مبلغ اخاذی توسط خانواده‌اش آزاد شد.
خانم یو به اردوگاه کار اجباری زنان شماره یک شاندونگ فرستاده شد تا یک سال حبس را بگذراند. در طول بازداشت همسرش، آقای وانگ برای تأمین معاش خود به‌سختی تقلا می‌کرد و دچار سوء‌تغذیه شدید شد. او یک سال بعد درگذشت.
مورد ۹: مرگ مدیر کارخانه پس از یک‌سال بازداشت در بیمارستان روانی
آقای «وانگ شائوچینگ» مدیر کارخانه دوم پنبه در شهر دژو، استان شاندونگ بود. او در سال ۲۰۰۱ دستگیر و به دو سال حبس در اردوگاه کار اجباری دوم استان شاندونگ محکوم شد. او اغلب در سلول انفرادی نگهداری می‌شد و با دستبندهایی که پشت سر بسته شده بود از مچ‌ها آویزان می‌گردید.
تصویر شکنجه: آویزان کردن از مچ‌ها در حالی‌که از پشت دستبند زده شده بود
کمی پس از آزادی آقای وانگ در سال ۲۰۰۳، او دوباره به‌دلیل روشنگری حقیقت درباره آزار و شکنجه دستگیر شد. او بیش از یک سال در بیمارستان روانی شهر دژو نگه داشته شد و دچار فروپاشی روانی شد. او در ژوئیه۲۰۰۵ در ۴۲ سالگی درگذشت.
مورد ۱۰: مرگ بانویی در بخش مراقبت‌های ویژه
خانم «شو دِکون» از شهر «زائوژوانگ»، استان شاندونگ، در ۲۷آوریل۲۰۰۲ توسط مأموران اداره پلیس خیابان جیه‌فانگ شمالی دستگیر و روز بعد موفق به فرار شد و به‌مدت هشت سال برای فرار از دست پلیس ناچار شد دور از خانه زندگی کند.
او سرانجام در ۳۰آوریل۲۰۱۰ برای مراقبت از پسرش و مادرشوهر سالخورده‌اش به خانه بازگشت، اما در ۲مه دوباره دستگیر و به دو سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد. هنگامی که در سال ۲۰۱۲ آزاد شد، خانم شو به‌طور غیرقابل توضیحی خسته و فرسوده بود. او مشکوک بود که مأموران در غذایش مواد سمی ریخته باشند.
سلامتی خانم شو همچنان رو به وخامت گذاشت و در ۱سپتامبر۲۰۱۳ به بیمارستان شهرداری زاوژوانگ منتقل شد. پزشکان ابتدا از درمان وی خودداری کردند، اما پس از شنیدن اینکه او تمرین‌کننده فالون گونگ است، یک پزشک گفت: «ما او را با داروهای مخصوص فالون گونگ درمان خواهیم کرد.»
خانم شو در ساعت ۵ بامداد ۶سپتامبر۲۰۱۳ به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شد. در مسیر، او فریاد زد: «فالون دافا عالی است! حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری عالی است!» یک دقیقه بعد، پزشکی اعلام کرد که او بر اثر «مرگ مغزی» درگذشته است. او ۵۲ساله بود.
مورد ۱۱: مرگ کارگر کارخانه پنبه بر اثر تزریق‌های سمی
خانم «شو گویی‌چین»
خانم شو گویی‌چین، که در کارخانه پنبه «بیگ ریور» در شهر «تای‌آن»، استان شاندونگ کار می‌کرد، در ژانویه۲۰۰۲ به‌دلیل توزیع مطالب روشنگری حقیقت درباره فالون گونگ به یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد. او مدت حبس خود را در اردوگاه کار اجباری شماره یک زنان استان شاندونگ گذراند. در آنجا مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت، از خواب محروم شد و مجبور می‌شد ساعت‌های طولانی بایستد یا در وضعیت خمیده بماند. حتی دو روز پیش از آزادی، نگهبان سعی کرد او را مجبور به امضای بیانیه‌ای برای انصراف از فالون گونگ کند.
چند روز پیش از آزادی خانم شو به او چهار ویال داروهای مخرب اعصاب تزریق کردند. صورتش ورم کرد و زبانش می‌گرفت. بدنش بی‌حس و او دچار فراموشی شدید شد. پس از بازگشت به خانه، وضعیت جسمی و روانی‌اش روزبه‌روز وخیم‌تر شد. او ۹ روز بعد، در ۱۰دسامبر۲۰۰۲ درگذشت. او ۳۸ساله بود.
مورد ۱۲: مرگ کارگر کارخانه پنبه دو روز پس از تزریق سمی
خانم «شو گوانگ‌لان» اهل روستایی از شهر «لینی»، استان شاندونگ بود. او در دسامبر۱۹۹۹ همراه با خانواده‌اش برای دادخواهی از حق تمرین فالون گونگ به پکن رفت. او در آنجا مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت و به شاندونگ بازگردانده شد.
هنگامی که خودرو به شهر «تای‌آن» رسید، خانم شو شروع به استفراغ خون کرد که احتمالاً بر اثر ضرب‌وشتم در پکن بود. وقتی به شهرستان «یینان» رسیدند، پلیس او را به بیمارستان محلی برد و داروهای نامعلومی به او تزریق کردند. او دو روز پس از آزادی درگذشت. او ۶۸ساله بود.
مورد ۱۳: مرگ کارمند شرکت دخانیات پس از سه تزریق سمی
آقای «وانگ شین‌بو»
آقای وانگ شین‌بو در شرکت دخانیات منطقه «ژانگدیان» در شهر «زیبو»، استان شاندونگ کار می‌کرد. او در ۱۵اکتبر۲۰۰۰ دستگیر شد و در سال ۲۰۰۱ به‌دلیل توزیع مطالب فالون گونگ به سه سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم گردید. پس از آزادی به‌دلایل پزشکی، او مجبور شد برای فرار از دست پلیس دور از خانه زندگی کند.
آقای وانگ در سال ۲۰۰۳ دوباره به‌دلیل چاپ مطالب فالون گونگ دستگیر شد. دادگاه منطقه «ژانگ‌جیادیان» او را به ۱۳ سال زندان محکوم کرد. در اکتبر۲۰۰5، نگهبانان زندان استان شاندونگ او را چهار روز پیاپی از خواب محروم کردند. آن‌ها به نوبت او را کتک می‌زدند، درحالی‌که در این مدت به او هیچ غذایی نمی‌دادند. او دچار ورم عمومی شد و بیهوش گردید.نگهبانان سپس او را به بیمارستان بردند. درست وقتی رو به بهبود بود، پزشک سه بار داروهای نامعلوم به او تزریق کرد. او در ۲۹ژانویه۲۰۰۶ در آستانه مرگ آزاد شد و دو هفته بعد، در ۱۰فوریه۲۰۰۶ درگذشت. او ۴۸ساله بود.
مورد ۱۴: مرگ مربی والیبال پس از تزریق‌های مشکوک سال‌ها پیش
خانم «وانگ جین‌شیانگ»
خانم وانگ جین‌شیانگ مربی والیبال در شهر ویفانگ، استان شاندونگ بود. او در اکتبر۲۰۰۵ به‌دلیل توزیع مطالب فالون گونگ در پکن دستگیر شد و به دو سال حبس در اردوگاه کار اجباری زنان «تانگشان» در استان هِبِی محکوم گردید. در طول بازداشت بارها تزریق داروهای نامعلوم باعث وخامت وضعیت سلامتی‌اش شد. سپس با قرار وثیقه آزاد گردید.
خانم وانگ در سال ۲۰۱۰ توانست به کانادا مهاجرت کند. پزشک در طول معاینه وی گفت که وضعیتش بحرانیست و ممکن است هر لحظه فوت کند. تازه در آن زمان او دریافت که تب مزمن و زخم‌های عمیق روی پاها و ساق‌هایش ممکن است نشانه‌هایی از مسمومیت ناشی از تزریق‌هایی باشد که در اردوگاه کار دریافت کرده بود. او در سپتامبر۲۰۱۱ درگذشت. او ۵۹ساله بود.
مورد ۱۵: مرگ کارمند شرکت بازرگانی خودرو در شرایط مشکوک
آقای «تیان شی‌چِن»
آقای تیان شی‌چن کارمند شرکت بازرگانی خودروی فوتیان پکن بود. او در جریان مأموریت کاری در نیجریه فعالانه با مردم درباره آزار و شکنجه فالون گونگ صحبت می‌کرد و توسط سفارت چین در نیجریه تحت نظر قرار گرفت. زمانی که در ۲۹دسامبر۲۰۱۱ به پکن بازگشت، در فرودگاه دستگیر شد و چهار ساعت مورد بازجویی قرار گرفت. پلیس او را مجبور به استعفا از موقعیت شغلی‌اش کرد و او در ۳۰دسامبر۲۰۱۱ به زادگاهش در شاندونگ بازگشت.
از بعدازظهر اول ژانویه۲۰۱۲، آقای تیان احساس ضعف کرد. در شامگاه دوم ژانویه دچار تب و اسهال شد. ابتدا فکر می‌کرد ممکن است ناشی از اختلاف ساعت و عدم سازگاری بدنش باشد و تصور می‌کرد با چند روز استراحت بهبود خواهد یافت. اما تا ۵ژانویه وضعیتش بدتر شد. در ۷ژانویه چشم‌هایش بی‌فروغ و رنگ پوست و ادرارش تیره و دچار اسهال، استفراغ و بی‌اشتهایی شد. او در صبح روز ۱۶ژانویه درگذشت. او ۳۱ سال داشت.
خانواده آقای تیان ابتدا به چیزی مشکوک نشدند، اما برخی بستگان که برای دیدار آمدند گفتند احتمالاً او مسموم شده است. پس از سوزاندن جسد، آن‌ها متوجه شدند که استخوان‌هایش رگه‌هایی از رنگ قرمز داشت، به‌ویژه استخوان‌های بالاتنه.
مورد ۱۶: مرگ یک طراح دکور هنری بر اثر شکنجه و تجویز اجباری دارو
آقای «چیان فا‌جون»
آقای چیان فا‌جون، طراح دکور هنری در شهر لینی، استان شاندونگ، در پایان سال ۲۰۰۰ برای دادخواهی از حق تمرین فالون گونگ به پکن رفت و در ایستگاه قطار «جونان» دستگیر شد. پس از انتقال به اداره پلیس، با چماق‌های میخ‌دار مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت، به صورتش سیلی زدند و او را به دیوار کوبیدند.
آقای چیان موفق به فرار شد، اما دوباره در ۱۷فوریه۲۰۰۳ دستگیر گردید. روز بعد، او را به اردوگاه کار اجباری شماره ۲ استان شاندونگ بردند تا حکم دو‌ساله‌اش را بگذراند. در آنجا به‌طور مداوم مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت، از دست‌ها آویزان شد، با تغذیه اجباری و محرومیت از خواب، نشستن طولانی‌مدت روی چهارپایه کوچک، شوک با باطوم‌های الکتریکی و حبس در سلول انفرادی و تزریق داروهای نامعلوم شکنجه شد.
آخرین دستگیری آقای چیان در ۲۳سپتامبر۲۰۱۱ رخ داد و به مرکز شست‌وشوی مغزی شهر لینی منتقل شد. مأموران او را بستند و از طریق لوله تغذیه مواد سمی به او خوراندند که باعث ناتوانی‌اش شد. آن‌ها لوله تغذیه را در بدنش باقی گذاشتند تا هر بار مجبور به وارد کردن مجدد آن نباشند. همچنین او را کتک زدند و به‌شدت مجروح کردند. او قادر به راه رفتن نبود و باید او را حمل می‌کردند.
پیش از خوراندن اجباری در روز پنجم، کارکنان مرکز شست‌وشوی مغزی عکس‌هایی از سایر تمرین‌کنندگان فالون گونگ که به تخت مرگ بسته و تغذیه اجباری شده بودند به او نشان دادند. با این حال او همچنان تسلیم نشد. سپس دست و پایش را به چهار گوشه تخت بستند به‌گونه‌ای که هیچ حرکتی نداشت و از درد طاقت‌فرسا فریاد می‌کشید.آقای چیان در ۲۸اکتبر۲۰۱۱ به اردوگاه کار اجباری شماره ۲ استان شاندونگ منتقل شد. او برای اعتراض دست به اعتصاب غذا زد که تحت تغذیه اجباری قرار گرفت. پزشک اردوگاه «ژانگ» در طول تغذیه اجباری بارها عمداً لوله تغذیه را داخل و خارج می‌کشید تا درد بیشتری ایجاد کند.
آقای چیان پس از هر بار تغذیه اجباری استفراغ می‌کرد. او سعی داشت لوله را بیرون بکشد، اما نمی‌توانست. او مرتباً دچار تشنج می‌شد و گاه‌به‌گاه از تخت می‌افتاد. گاهی کنترل مثانه‌اش را از دست می‌داد.
زندانیان هم‌سلولی‌اش که متوجه وخامت حال او شدند، وضعیتش را به مأموری گزارش کردند. آن مأمور پاسخ داد: «نگران چه هستید؟ اگر بمیرد، او را بیرون می‌اندازیم.» نگهبانان همچنان به تغذیه اجباری ادامه دادند.
مقام‌های اردوگاه کار اجباری سرانجام برای درمان اضطراری او را به بیمارستان «باسان» منتقل کردند. در آنجا داروی نامعلومی به پای راستش تزریق کردند. پس از آن حالش سریعاً بدتر و در فوریه۲۰۱۲ آزاد شد.
وضعیت سلامت آقای چیان پس از بازگشت به خانه دیگر هرگز بهبود نیافت. او قادر به راه رفتن نبود و در رنج فراوان به‌سر می‌برد. پای راستش در محل تزریق دچار عفونت شدید شد و ترشح عفونی داشت. در روزهای پایانی عمرش، او به‌سختی قادر به حرکت دادن دست و پاهایش بود. برای خوردن، نوشیدن یا استفاده از توالت نیازمند کمک بود. حتی نمی‌توانست از تخت پایین بیاید. آقای چیان ۱۴ ماه بعد، در ۱۷آوریل۲۰۱۳ در ۴۴ سالگی درگذشت.
مورد ۱۷: مرگ مردی اهل شاندونگ چند سال پس از هفت تزریق داروی سمی
آقای «وانگ وی‌هه» از شهر «جیائوژو»، استان شاندونگ، چند سال پس از هفت بار تزریق داروی سمی در یک بیمارستان روانی درگذشت.
آقای وانگ، همسرش خانم «فا شیوفانگ»، دخترشان خانم «وانگ پینگ» و پسرشان آقای «وانگ مینگ‌جیان» همگی از تمرین فالون گونگ بهره‌مند شدند. پس از آغاز آزار و شکنجه در ۲۰ژوئیه۱۹۹۹، آن‌ها دو روز بعد به پکن رفتند تا دادخواهی کنند. هر چهار نفر دستگیر و بیش از سه ماه بازداشت شدند.
این خانواده دوباره در ۶ژانویه۲۰۰۰ به پکن رفتند و بار دیگر دستگیر شدند. پس از بازگرداندنشان به شاندونگ، به‌شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتند. آقای وانگ وی‌هه به‌دلیل صدمات ناشی از کتک‌خوردن به‌مدت شش روز قادر به غذا خوردن نبود. او برای تنفس تقلا می‌کرد و در سراسر بدنش درد داشت. حدود سه ماه بعد، او و همسرش به یک بیمارستان روانی منتقل شدند. به‌محض ورود، به او تزریق کردند. چند روز بعد، هنگامی که تمرینات فالون گونگ را انجام داد، پزشک «یانگ چنگ‌چائو» به او لگد زد و با کشیدن پاهایش او را بین اتاق و راهرو برد و آورد. سپس او را در حالت عقاب با بال‌های گشوده بست و در یک شب هفت بار داروی سمی به او تزریق شد.
آقای وانگ پس از تزریق‌ها بیهوش شد. وقتی در روز سوم به‌هوش آمد، قادر به حرکت نبود. از دهانش کف بیرون می‌آمد و گفتارش نامفهوم بود. او همچنین بی‌اختیار شد و حتی نمی‌دانست چگونه خود را با پتو بپوشاند. او بعدها دچار اختلال روانی شد و سال‌ها بعد درگذشت (زمان دقیق نامعلوم).
مورد ۱۸: مرگ بانویی تندرست نه ماه بعد پس از تزریق دارو در دو بیمارستان روانی
در طول دو روز، بانوی تندرستی در دو بیمارستان روانی مختلف نگه داشته شد و در آنجاها به او داروهای آرام‌بخش و داروهای نامعلوم تزریق شد. پس از آزادی، سلامتی‌اش به‌طور پیوسته رو به وخامت گذاشت، گهگاه حافظه‌اش مبهم می‌شد و سرانجام توانایی مراقبت از خود را از دست داد. او در ساعات اولیه ۲۸ژوئیه۲۰۲۵ درگذشت و این بانوی نوعروس ۳۸ساله، شوهرش را تنها گذاشت.
خانم «لیو بینگ‌هوان» اهل شهر «جینان»، استان شاندونگ، بارها به‌دلیل ایمانش تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. او بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ یک سال کار اجباری گذراند. پس از دستگیری دیگری در ۳۰دسامبر۲۰۲۱، به‌مدت یک روز بازداشت شد. برای اجتناب از آزار و شکنجه بیشتر، خانم لیو به شهرستان «یانگ‌شان»، شهر «چینگ‌یوان»، استان گوانگ‌دونگ نقل مکان کرد.
مأموران اداره امنیت داخلی شهرستان یانگ‌شان و اداره پلیس «چِنگ‌بِی» در صبح ۱۴ژوئن۲۰۲۲ به خانه اجاره‌ای خانم لیو یورش بردند و او و یک تمرین‌کننده دیگر، آقای «ژونگ یونگ‌شینگ» را دستگیر کردند. این دو به‌مدت دو روز در اداره پلیس نگه داشته شدند و سپس به پنج روز بازداشت اداری محکوم گردیدند. خانم لیو به‌دلیل فشار خون بالا از پذیرش در بازداشتگاه منع و با قرار وثیقه آزاد شد.
پلیس نظارت شدیدی بر خانم لیو داشت و او را دوباره در شب ۲۹سپتامبر۲۰۲۴ دستگیر کرد. آن‌ها او را به بیمارستان روانی «سیهَنگ» در شهرستان یانگ‌شان بردند و در آنجا او را بستند و بارها داروهای آرام‌بخش به وی تزریق کردند.
روز بعد، پلیس او را به بازداشتگاه «چینگ‌شین» برد، اما پس از معاینه اجباری مشخص شد فشار سیستولیک او بیش از ۲۰۰ میلی‌متر جیوه است (حد طبیعی ۱۲۰ یا کمتر است) و از پذیرش او خودداری کردند. به‌جای آزادی، پلیس او را به «بیمارستان سوم خلق شهر چینگ‌یوان» (بیمارستان روانی دیگر) برد، که در آنجا بار دیگر داروهای آرام‌بخش و سایر داروهای نامعلوم به او تزریق شد. او دچار از دست دادن موقت حافظه و گیج و سردرگم شد.
برادر کوچکش، آقای «لیو بینگ‌لی»، در ۱اکتبر۲۰۲۴ با عجله از استان شاندونگ به شهرستان یانگ‌شان رفت. او همه بازداشتگاه‌های محلی را بررسی کرد، اما نتوانست خواهرش را بیابد. در ساعت ۱۱ شب ۳اکتبر، خواهرش به همراه یک مأمور از شهر جینان با او تماس گرفتند و اطلاع دادند که باید برای ترخیص خانم لیو به بیمارستان سوم خلق شهر چینگ‌یوان مراجعه کند.
آقای لیو متوجه شد که خواهرش نحیف و ضعیف به‌نظر می‌رسد. او گفت که از زمان دستگیری در اعتصاب غذا بوده است. مأمور جینان دوباره تماس گرفت و اصرار داشت که آقای لیو ضامن خواهرش شود تا یا با قرار وثیقه یا حبس خانگی آزاد شود. هر دو (او و خانم لیو) مخالفت کردند، اما مأمور جینان و همتایانش در یانگ‌شان، خانم لیو را تحت حبس خانگی قرار دادند و تهدید کردند که بعداً به سراغ او خواهند آمد.
خانم لیو هرگز بهبود نیافت و در ۲۸ژوئیه۲۰۲۵ درگذشت.
گزارش‌های مرتبط:
تمرین‌کنندگان سالم فالون گونگ که در بیمارستان‌های روانپزشکی تحت مصرف اجباری دارو و سایر شکنجه‌ها قرار گرفتندموارد جدید از مرگ تمرین‌کنندگان فالون گونگ پس از مصرف اجباری دارو در زندان (تصاویر دلخراش)آزار روانی تمرین‌کنندگان فالون گونگ، و آزمایش‌های انسانی روی آن‌ها، به‌دست حزب کمونیست چینخلاصه گزارش: تمرین‌کنندگان سالم فالون گونگ در بیمارستان‌های روانی تا سرحد مرگ شکنجه شدند
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
