(Minghui.org) آقای وانگ هایچیان، معلم سابق مدرسه راهنمایی در شهرستان داژو، استان سیچوان، در ژانویه۲۰۲۳ به سرطان روده بزرگ مبتلا شد، درحالی‌که به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ، تمرینی معنوی و مدیتیشن باستانی، به ۷٫۵ سال حبس محکوم شد. مقامات زندان به خانواده‌اش اطلاع دادند تا برای آزادی مشروط پزشکی او درخواست دهند، اما عمداً روند تأیید را به تأخیر انداختند و او را تا حدود سپتامبر۲۰۲۳ که سرطانش گسترش یافته بود، آزاد نکردند. آقای وانگ یک ماه بعد درگذشت. او ۶۰ سال داشت.
مورد آقای وانگ یکی از ۲۰۹ مورد مرگ تمرین‌کنندگان فالون گونگ است که به‌تازگی در سال ۲۰۲۳ گزارش شده است، بنابراین مجموع تلفات ثبت شده را از زمانی که حزب کمونیست چین آزار و شکنجه فالون گونگ را در سال ۱۹۹۹ آغاز کرد، به بیش از ۵۰۰۰ نفر رساند. با توجه به سانسور شدید در چین، اعتقاد بر این است که تعداد واقعی کشته‌ها بسیار بیشتر است. (لیست کامل ۲۰۹ تمرین‌کننده فوت‌شده را می‌توانید از اینجا (پی‌دی‌اف) دانلود کنید.
بخش اول. مروری بر موارد مرگ گزارش‌شده جدید
تمرین‌کنندگان متوفی از همه اقشار ازجمله پزشکان، معلمان، کارگران کارخانه، کتابداران و مهندسان بودند. دست‌کم ۱۸ نفر از آنها، بین ۳۰ تا ۸۶ سال، درحالی‌که هنوز در بازداشت بودند جان خود را از دست دادند، ازجمله ۳ مورد مرگ در بازداشتگاه‌ها و ۱۵ مورد مرگ در زندان‌های مختلف. گزارش‌های خلاصه‌ای از سالهای گذشته همچنین شامل موارد مرگ در ادارات پلیس، بیمارستان‌های روانپزشکی، مراکز شستشوی مغزی و اردوگاه‌های کار اجباری بود که اکنون منحل شده‌اند.
وقوع مرگ در بازداشتگاه، از شکنجه جسمی وحشیانه و شکنجه روانی (که از طریق شستشوی مغزی شدید با هدف وادارکردن تمرین‌کنندگان به انکار ایمانشان انجام می‌شود)، تجویز غیرداوطلبانه دارو، وضعیت حاد پزشکی ایجاد شده در بازداشت، یا تأخیر در مراقبت‌های پزشکی (مانند مورد آقای وانگ که در بالا به آن اشاره شد.) ناشی شدند.
بقیه موارد مرگ یا پس از آزادی تمرین‌کنندگان از بازداشت یا پس از تحمل سال‌ها آزار و شکنجه بدون بازداشت (مانند آزار و اذیت ازسوی مقامات، جابجایی ناخواسته، فشار برای انصراف از فالون گونگ، اخراج ناعادلانه، محرومیت/تعلیق از حقوق بازنشستگی، یا ازدست‌دادن عزیزانشان درنتیجه آزار و اذیت) رخ داده است.
۱۸ مورد مرگ در بازداشت
دو تن از ۱۸ تمرین‌کننده‌ای که در بازداشت جان خود را از دست دادند، شش روز پس از دستگیری فوت کردند.
خانم هو یونگ‌شیو، ۶۴ ساله، ساکن شهر ووهان، استان هوبی، به‌دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ در خارج از بیمارستان، شش روز پس از دستگیری در ۳۰مارس۲۰۲۳، درگذشت.
خانم لیانگ لیشین، از لیگ هینگ‌گان، مغولستان داخلی، نیز هنگام ملاقات با دخترش در شهر چانگچون، استان جیلین، شش روز پس از دستگیری‌اش در مارس ۲۰۲۳ درگذشت. زمانی که پلیس درحال تشکیل پرونده‌ای علیه او بود، او در بازداشتگاه جیوتای درگذشت.
مسن‌ترین تمرین‌کننده‌ای که در بازداشت درگذشت، آقای لی پیگائو، ۸۶ ساله از شهر کونمینگ، استان یوننان بود. او در ۴ ژانویه ۲۰۲۳، چند روز قبل از اینکه دوره چهار‌ساله محکومیتش به‌دلیل تمرین فالون گونگ به پایان برساند، درگذشت. به گفته زندانیانی که قبل از او آزاد شده بودند، آقای لی در زندان از سلامتی خوبی برخوردار بود و اینکه بسیار تکان‌دهنده بود که چند روز قبل از آزادی به‌طور ناگهانی درگذشت. مسئولان زندان ادعا کردند که او براثر بیماری درگذشته است اما اطلاعات بیشتری به خانواده‌اش ارائه نکردند.
درحالی‌که مشخص نیست خانم هو، خانم لیانگ، و آقای لی قبل از مرگشان تحت چه نوع آزار و شکنجه‌ای قرار گرفتند، بسیاری از تمرین‌کنندگان دیگر پس از تحمل آزار و شکنجه وحشیانه در زندان جان باختند.
ضرب‌وشتم تمرین‌کننده‌ای ۳۰ ساله تا سر حد مرگ
جوان‌ترین تمرین‌کننده، آقای پانگ شون، مجری برنامه رادیویی، ۳۰ ساله، در دسامبر ۲۰۲۲ در حین گذراندن دوران محکومیت پنج‌ساله در زندانی در استان سیچوان تا حد مرگ مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت. به گفته یکی از افراد خودی، جسد آقای پانگ پوشیده از کبودی‌های ناشی از ضرب و شتم، و همچنین آثار شوک الکتریکی و محکم بسته‌شدن با طناب بود. او همچنین به‌دلیل شکنجه دچار بی‌اختیاری شده بود.
زندان شکنجه آقای پانگ را تکذیب کرد، اما مدعی شد که او براثر پرکاری تیروئید مرده است، باوجود اینکه در زمان دستگیری کاملاً سالم بود و هیچ شرایط نامساعد قبلی نداشت.
مرگ‌های ناشی از شرایط حاد پزشکی که در زندان ایجاد شد
چند تمرین‌کننده سالخورده که به‌خاطر ایمانشان دوران محکومیت‌شان را سپری می‌کردند، بهرغم شرایط حاد پزشکی‌شان، از آزادی مشروط پزشکی محروم شدند، که درنهایت منجر به فوت آنها شد.
خانم آن فوزی، استاد بازنشسته کالج، ۸۲ ساله، در ماه مه۲۰۲۳ درحالی‌که برای یک دوره محکومیت سه ساله در زندان بود، درگذشت. چند ماه قبل از فوت خانم آن، زندان به خانواده‌اش اطلاع داد که او به پلورال افیوژن (تجمع مایع در ریه) مبتلا شده است و از آنها خواست تا در درمان او با مقامات همکاری کنند. پسر و دخترش که هر دو در آن زمان در کره جنوبی کار می‌کردند، درخواست کردند که با او ملاقات مجازی یا تماس تلفنی داشته باشند اما درخواست‌هایشان رد شد. زندان به بهانه پاندمی کووید، به سایر اعضای خانواده او در چین نیز اجازه ملاقات حضوری با او را نداد.
خانم فی شوچین ۷۷ ساله در ۱۶ فوریه ۲۰۲۳ در زندان زنان استان هیلونگجیانگ درحالی‌که یک دوره محکومیت ۱۳ ساله را سپری می کرد درگذشت. او مدت کوتاهی پس از حبس به فیبروم رحم، فشار خون بالا و بیماری قلبی مبتلا شد، اما زندان بارها درخواست خانواده‌اش برای آزادی مشروط پزشکی را رد کرد.
آقای وانگ زیژو، ۷۴ ساله ساکن شهرستان شیچی، استان هنان، در زندان شهر شینمی دچار شرایط حاد پزشکی شد، اما مقامات او را تا ۱۰ دقیقه پس از مرگش در ۱۴ اکتبر۲۰۲۳ به بیمارستان منتقل نکردند.
مرگ‌های رخ‌داده در خانه
در برخی موارد، زمانی که تمرین‌کنندگان در آستانه مرگ بودند، مقامات برای شانه خالی کردن از مسئولیت‌ها، تمرین‌کنندگان را آزاد می‌کردند و تمرین‌کنندگان مدت کوتاهی پس از آزادی از دنیا رفتند.
ما چنگ‌شیانگ (جنسیت نامشخص)، ساکن شهر چی‌چیهار، استان هیلونگجیانگ، در ۲۹ ژوئن ۲۰۲۳ دستگیر و سه روز بعد آزاد شد. او پس از آزادی به شدت بیمار شد و دو هفته بعد درگذشت.
خانم زونگ مینگ، از شهر ووهان، استان هوبی، زمانی که پس از هشت ماه بازداشت در یک مرکز شستشوی مغزی محلی آزاد شد، لاغر بود و در صحبت‌کردن مشکل داشت. خانواده‌اش در اولین روز از سال ۲۰۲۳ او را به بیمارستان بردند، اما پزشک از درمان او خودداری کرد. او ساعاتی بعد، شش روز پس از اینکه به خانه بازگردانده شد، در بیمارستان درگذشت.
خانم لی گویبین، ساکن شهر چینهوانگدائو، استان هبی، در ۷۶ سالگی به چهار سال زندان محکوم شد. در اواسط آوریل ۲۰۲۳، دو سال پس از بردن او به زندان زنان استان هبی، پسرش توسط زندان مطلع شد که او درحال مرگ است. او سریع به زندان رفت و او را به بیمارستان برد. خانم لی اندکی پس از آن در ۱۶ آوریل در ۸۰ سالگی درگذشت. به گفته کسی که بدن او را دید، فقط پوست و استخوان بود.
خانم لی آیلین، از شهر هولونبیر، مغولستان داخلی، در آوریل ۲۰۲۳ پس از گزارش به‌دلیل توزیع مطالب اطلاعاتی درباره فالون گونگ دستگیر شد. به‌خاطر بازجویی در اداره پلیس و متعاقب آن غارت خانه، او دچار احساس گرفتگی در قفسه سینه و تنگی نفس شد. پلیس از ترس اینکه ممکن است در بازداشت بمیرد، به پسرش دستور داد تا او را به خانه ببرد. او یک ماه بعد در ۱۰ مه درگذشت. او ۶۶ ساله بود.
خانم هو هونگمی، خانمی ۷۵ ساله در شهرستان جینژای، استان آنهویی، در ۲۶ مارس ۲۰۲۳، تنها چند ماه پس از اینکه از بستری‌شدن ناخواسته هشت ماهه در یک بخش روانپزشکی مرخص شد، درگذشت. در بیمارستان، به خانم هو هرگز غذای کافی داده نشد و او را مجبور می‌کردند روزی سه بار و هر روز سه قرص از یک داروی نامعلوم را بخورد. وقتی او از مصرف دارو امتناع کرد، پرستاران گردن او را گرفتند و به صورتش سیلی زدند. حتی پس از آزادی‌اش، مقامات همچنان او را تحت نظارت در خانه مسکونی‌اش قرار دادند و دائماً به او دستور می‌دادند که فالون گونگ را کنار بگذارد. او درحالی‌که هنوز از عوارض تجویز ناخواسته دارو رنج می‌برد، برای کنار آمدن با فشار بیرحمانه در رنج بود و از دنیا رفت.
یکی از نمونه‌های مرگ ناشی از آزار و اذیت، خانم لو یینگ، ساکن شهر شیانینگ، استان هوبی بود. او پس از آزار و اذیت در خانه در ۳ مارس ۲۰۲۳ توسط مقامات محلی، که تلاش می‌کردند او را وادار کنند ایمانش به فالون گونگ را ترک کند، دچار عود بیماری‌های قدیمی‌اش شد. او هرگز بهبود نیافت و در اول ماه مه در ۷۰ سالگی درگذشت.
برخی دیگر از تمرین‌کنندگان پس از تعلیق حقوق بازنشستگی در فقر درگذشتند. آقای لی دیانشینگ، ساکن شهر هوآیهوا، استان هونان، مدام توسط مقامات محلی مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت. یک کارمند از اداره منابع انسانی و تأمین اجتماعی شهرستان یوانلینگ در ۳ آوریل ۲۰۲۳ به خانه‌اش رفت و از او خواست که بخشی از مستمری دریافتی‌اش را برگرداند. این شخص ادعا کرد که به‌خاطر اینکه آقای لی در حین گذراندن دوره زندان قبلی به‌دلیل اعتقاداتش، حق دریافت مزایای بازنشستگی را نداشت، بنابراین باید وجوهی را که در این مدت دریافت کرده بود، بازگرداند. آقای لی آنقدر عصبانی و ناراحت بود که دچار سکته هموراژیک شد. او اواخر همان روز درگذشت. او ۸۴ سال داشت.
تراژدی‌های خانوادگی
آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ نه تنها به خودشان آسیب وارد کرد، بلکه صدمات جبران‌ناپذیری به خانواده‌هایشان وارد کرد. برخی از کودکان خردسال زمانی که پدر و مادر هر دو مورد آزار و اذیت قرار گرفتند یتیم شدند، برخی از زوج‌های عاشق همسرشان را از دست دادند و برخی از والدین سالخورده فرزندان بزرگسال خود را از دست دادند.
لیلی (مستعار)، دختری شش ساله در شهر چی‌چیهار، استان هیلونگجیانگ، پس از ازدست‌دادن مادرش، وقتی پدرش نیز درگذشت، یتیم شد. رنج لیلی حتی قبل از تولدش شروع شد. مادرش، خانم ژو شیومین، بدون اطلاع از باردار بودنش، در اعتراض به بازداشت خودسرانه و شکنجه‌اش به‌دلیل تمرین فالون گونگ، دست به یک اعتصاب غذای پنج ماهه زد. این یک معجزه بود که حاملگی او در تمام مدت سختی‌هایش موفقیت‌آمیز بود و لیلی در ۸ دسامبر ۲۰۱۷ به دنیا آمد. تنها شش روز پس از تولد او، پدر لیلی، آقای وانگ یودونگ، به سه سال حبس محکوم شد. خانم زو درحالی‌که از آزار و اذیت پلیس طفره می‌رفت، به‌تنهایی از لیلی مراقبت می‌کرد. آسیب جسمی و روحی درنهایت به مرگ او در ژوئیه ۲۰۲۲ منجر شد. آقای وانگ در زندان دچار سکته مغزی شد و پس از آزادی در مارس ۲۰۲۰ هرگز بهبود نیافت. او در ۹ آوریل ۲۰۲۳ در خواب درگذشت.
مرگ خانم شیانگ هوایشیانگ، ۷۳ ساله ساکن شهر چنژو، استان هونان، در آوریل ۲۰۲۳، قبل از مرگ دختر و شوهرش رخ داد. تنها دختر او، خانم چن لیجوان، دانشجویی حدوداً ۲۰ ساله، در سال ۲۰۰۰ هنگام انجام تمرینات فالون گونگ در میدان تیان‌آنمن در پکن دستگیر شد. او درنتیجه شکنجه در زندان دچار اختلال روانی شد. بهرغم درمان پزشکی، وضعیت او بدتر شد و در نوامبر ۲۰۰۴ درگذشت. پس از آخرین دستگیری خانم شیانگ در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۰، شوهرش، آقای چن ژیچیانگ، به‌طور خستگی‌ناپذیری تلاش کرد تا او را آزاد کند، اما توسط مقامات مرعوب شد. او به‌دلیل ناراحتی روحی، به سرطان کبد مبتلا شد و در تنهایی در خانه‌اش فوت کرد. جسد او تنها زمانی کشف شد که شروع به تجزیه‌شدن کرد و همسایگانش از بوی شدید آن آگاه شدند.
وقتی آقای گائو ژنکای در ۲ ژانویه ۲۰۲۳ پس از گذراندن یک دوره محکومیت ۳٫۵ ساله به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ آزاد شد، لاغر، تقریباً نابینا و ناتوان بود. همسرش، خانم شو سوچین، برای استقبال از او در خانه نبود، زیرا یک ماه قبل به‌دلیل ناراحتی روحی ناشی از آزار و شکنجه درگذشته بود. آقای گائو در کمتر از دو ماه در ۲۶ فوریه درگذشت. او ۷۱ سال داشت.
خانم لیو شینینگ یک ماه پس از زمانی دستگیر شد که همسرش که در سال ۲۰۰۱ پس از شکنجه در اردوگاه کار اجباری به‌دلیل تمرین فالون گونگ دچار فلج شد، در ۱۹ فوریه ۲۰۱۴ در ۴۵ سالگی درگذشت. او بعداً به ۵٫۵ سال زندان محکوم شد. سال‌ها و پس از آزادی در مارس ۲۰۲۰ با آزار و اذیت مداوم پلیس مواجه شد. او در ۲۲ آوریل ۲۰۲۳ در ۵۴ سالگی درگذشت. حتی یک ماه قبل از مرگش، پلیس با او تماس گرفت و خواستار صحبت با او شد.
خانم شی شیولین از شهرستان پینگدینگ، استان شانشی، در ژانویه ۲۰۲۱ به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ به ده ماه زندان محکوم شد. او پس از آزادی در نوامبر ۲۰۲۱ با آزار و اذیت مداوم ازسوی مقامات روبرو شد. او در ترس زندگی کرد و در ژوئن ۲۰۲۳ درگذشت. دخترش، خانم لیو یانمینگ، پس از دستگیری قبلی‌اش در سال ۲۰۰۳ شریک جرم شناخته شد. خانم لیو چنان ضربه روحی خورده بود که به او آسیب رساند. او دچار اختلال روانی شد. از نیمه دوم سال ۲۰۰۴ قادر به کار نبود.
تفکیک موارد براساس سال وقوع
از بین ۲۰۹ مورد مرگ تأیید‌شده جدید، ۸۸ مورد بین سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۲۲، ۱۱۴ مورد در سال ۲۰۲۳ اتفاق افتاده است و زمان وقوع ۷ مورد مشخص نیست.
برای ۸۸ موردی که قبل از سال ۲۰۲۳ رخ داده است، هر کدام یک مورد در سالهای ۲۰۰۲، ۲۰۰۳، ۲۰۰۴، ۲۰۰۷ و ۲۰۱۲ و دو مورد در سالهای ۲۰۱۳، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶، ۵ مورد در سال ۲۰۱۹، ۷ مورد در سال ۲۰۲۰، ۵ مورد در سال ۲۰۲۱ و ۴۹ مورد در سال ۲۰۲۲ رخ داده است.
برای ۱۱۴ مورد در سال ۲۰۲۳، میانگین مرگ و میر ماهانه در نیمه اول سال ۱۱ و میانگین ماهانه در نیمه دوم سال به ۶ مورد کاهش یافته است.
به‌دلیل سانسور شدید اطلاعات، موارد آزار و شکنجه همیشه نمی‌تواند به موقع گزارش شود، و همچنین اطلاعات به‌راحتی در دسترس نیست. با توجه به اطلاعات موجود درخصوص موارد، مرگ‌های گزارش‌شده در سال ۲۰۲۳ و قبل از سال ۲۰۲۱ به‌طور متوسط ۸۴ ماه تأخیر در گزارش داشته‌اند. موارد فوتی که در سال ۲۰۲۲ اتفاق افتاده است در سال ۲۰۲۳ به‌طور متوسط ۵٫۶ ماه تأخیر داشته است. برای مواردی که در سال ۲۰۲۳ اتفاق افتاده است، ۶۲ مورد (۲۷.۲ درصد) در همان ماه یا یک ماه پس از فوت گزارش شده و بقیه موارد به‌طور متوسط ۳.۳ ماه تأخیر در گزارش داشته‌اند.
مکان-سال-جنسیت توزیع ۲۰۹ مورد مرگ گزارش‌شده جدید در سال ۲۰۲۳
از ۲۰۹ تمرین‌کننده متوفی تازه‌تأیید‌شده (۱۳۲ خانم، ۷۷ مرد و ۲ نفر که جنسیت آنها مشخص نیست) از ۲۵ استان و شهرداری ، با موارد در هر منطقه بین ۱ تا ۲۴ مورد بودند. لیائونینگ با ۲۴ مورد، شامل ۱۲ مورد در سال ۲۰۲۳ و ۱۲ مورد در سالهای قبل بیشترین موارد مرگ را گزارش کرد.جیلین و هیلونگجیانگ هر کدام ۲۳ مورد را ثبت کردند که به ترتیب ۱۴ و ۱۰ مورد در سال ۲۰۲۳ اتفاق افتاد. ۱۴ مورد از سال ۲۰۲۳ در جیلین نیز بالاترین موارد را در بین تمام مناطق از نظر تعداد موارد گزارش‌شده در همان سال داشتند.
پنج منطقه دیگر موارد دو رقمی گزارش‌شده بین ۱۱ تا ۱۷ و هفده منطقه باقیمانده دارای موارد تک‌رقمی بین ۱ تا ۸ بوده‌اند.
شکل ۴ همچنین توزیع جنسیتی مرگ و میرهای گزارش‌شده جدید را در سراسر استان‌ها نشان می‌دهد.
۱۷۵ تمرین‌کننده متوفی با سنین مشخص
از ۲۰۹ مورد جدید گزارش‌شده، سن ۱۷۵ تمرین‌کننده در زمان مرگ مشخص بود. آنها بین ۲۳ تا ۹۳ سال داشتند، ازجمله ۱۳۴ نفر که ۶۰ سال یا بیشتر داشتند. از ۱۷۵ تمرین‌کننده، ۶۶ نفر مرد بودند، ازجمله ۳۲ نفر که قبل از سال ۲۰۲۳ و ۳۴ نفر در سال ۲۰۲۳ فوت کردند. ۱۰۹ تمرین‌کننده باقیمانده زن بودند که از این میان، ۴۲ نفر قبل از سال ۲۰۲۳ و ۶۳ نفر در سال ۲۰۲۳ فوت کردند.
مرگ‌هایی که قبل از سال ۲۰۲۳ اتفاق افتاده است
از میان ۱۷۵ تمرین‌کننده با سن مشخص، ۷۴ نفر قبل از سال ۲۰۲۳ فوت کردند (ازجمله ۳۲ مرد و ۴۲ خانم). جوان‌ترین تمرین‌کننده، آقای جین لویی، ۲۳ ساله و مسن‌ترین آنها، خانم یائو چونلان، ۹۲ ساله بود که مرگ او در اوت ۲۰۲۲، چهار ماه قبل از مرگ ناشی از آزار و شکنجه پسرش، آقای لی هویشیانگ، ۶۰ ساله، اتفاق افتاد.
در جریان دستگیری آقای چن زایشان، یکی از ساکنان شاندونگ، در سال ۲۰۱۸، پلیس او را تهدید کرد: «برای ما خوب است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تا حد مرگ کتک بزنیم.» در حالی که آقای چن ساعاتی بعد آزاد شد، رنج روحی ناشی از آزار و شکنجه مداوم پلیس همچنان او را آزار می‌داد. او همچنین در سال ۲۰۲۱ وقتی همسرش که به دلیل آزار و اذیت نابینا شد و قادر به راه‌رفتن نبود، درگذشت، ضربه سختی خورد. در زمستان ۲۰۲۲ در خانه جسدش پیدا شد. او ۸۰ ساله بود.
دو تمرین‌کننده، ازجمله آقای شو جیان، ۷۷ ساله ساکن شهر نانچانگ، استان جیانگشی، و خانم سونگ شیانگژن، ساکن شهر شنیانگ، استان لیائونینگ، پس از تحمل سال‌ها آزار و اذیت و تجویز غیرداوطلبانه دارو جان خود را از دست دادند. خانم سونگ پس از تزریق ماده سمی در سال ۲۰۰۲ ناتوان شد و حافظه‌اش را از دست داد. او پس از بیست سال رنج در ژوئیه ۲۰۲۲ درگذشت. او ۷۳ ساله بود.
مرگ‌هایی که در سال ۲۰۲۳ اتفاق افتادند
از میان ۱۷۵ تمرین‌کننده با سن مشخص، ۱۰۱ نفر از آنها در سال ۲۰۲۳ فوت کردند (شامل ۳۴ مرد و ۶۷ زن). جوان‌ترین آنها آقای جیانگ یونگ، ۳۱ ساله از شهر چانگچون در استان جیلین بود که در ۲۳ ژانویه ۲۰۲۳ در حین گذراندن دوران محکومیت ۸٫۵ ساله‌اش در زندان گونگژولینگ درگذشت. با وجود اینکه به‌خاطر انجام یک اعتصاب غذای طولانی در اعتراض به آزار و شکنجه در وضعیت بحرانی قرار داشت، مقامات از آزادی مشروط پزشکی او خودداری کردند و دلیل آن نیز امتناع او از دست کشیدن از ایمانش بود.
مسن‌ترین تمرین‌کننده‌ای که در سال ۲۰۲۳ درگذشت، خانم گائو سوئودی ۹۳ ساله از شهر ووهان، استان هوبی بود. او در تاریخ نامعلومی به‌دلیل آزار و اذیت مکرر و یورش پلیس به خانه درگذشت. حتی یک روز قبل از مرگش، چند مأمور پلیس برای آزار و اذیت او به خانه‌اش رفته بودند.
قسمت دوم. موارد منتخب بیشتر
۱. مرگ‌های تحت بازداشت
تمرین‌کنندگان فالون گونگی که وقتی در بازداشت بودند، حاضر به انکار ایمان خود نبودند، با شکنجه‌های فیزیکی وحشیانه و شستشوی مغزی شدیدی مواجه شدند که برای تبدیل آنها طراحی شده بود. بسیاری از آنها در محیطی ایزوله نگهداری می‌شدند، ازسوی زندانیان شبانه‌روز تحت نظر بودند، از هرگونه ارتباط با خانواده‌شان محروم بودند، و اجازه صحبت با سایر تمرین‌کنندگان فالون گونگ زندانی را نداشتند. آسیب جسمی و فشار روحی ناشی از این وضعیت بسیار زیاد و اغلب کشنده بود.
با توجه به سیاست ریشه‌کن‌کردن ازسوی جیانگ زمین، رئیس سابق حزب کمونیست چین که در سال ۱۹۹۹ دستور آزار و شکنجه را صادر کرد: «شهرت آنها [تمرین‌کنندگان فالون گونگ] لکه‌دار کنید، آنها را از نظر مالی ورشکسته کنید، و از نظر فیزیکی نابودشان کنید»، برای بیشتر زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها «سهمیه‌های مرگ» در نظر گرفته شد، به‌طوری که نگهبانان اگر تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تا سر حد مرگ شکنجه می‌کردند، پاسخگو نبودند، اما درعوض وقتی با موفقیت تمرین‌کنندگان را مجبور به ترک فالون گونگ می‌کردند، پاداش دریافت می‌کردند. همچنین به زندانیان مشوق‌هایی ازجمله کاهش مدت محکومیت و سایر امتیازات برای مشارکت فعال در شکنجه تمرین‌کنندگان داده شد.
موارد منتخب
مورد ۱:مردی ۷۴ ساله اهل هنان پس از بیماری شدید در زندان تحت مراقبت پزشکی قرار نگرفت
آقای وانگ زیژو، مردی که زمانی سالم بود، در حین سپری‌کردن محکومیت ۳٫۵ ساله‌اش در زندان شهر شینمی، مورد آزار و اذیت قرار گرفت تا جایی که به‌شدت بیمار شد. مقامات زندان تا ده دقیقه پس از مرگش در ۱۴ اکتبر ۲۰۲۳ هیچ مراقبت پزشکی به او ارائه نکردند. او ۷۴ ساله بود.
مقامات زندان اعلام کردند که آقای وانگ، از شهرستان شیچی، استان هنان، به مرگ طبیعی فوت کرده است و به‌دلیل محرمانه‌بودن اطلاعات، از ارائه کپی گزارش کالبد‌شکافی یا فیلم‌های نظارتی به خانواده‌اش خودداری کردند.
آقای وانگ زیژو
آقای وانگ در ۸ ژوئن ۲۰۲۱ دستگیر شد. او در اواخر دسامبر ۲۰۲۲، مدت کوتاهی پس از محکومیت به سه سال و نیم حبس، در بند نُه زندان شهر شینمی پذیرش شد. نگهبانان زندان او را تحت شستشوی مغزی شدیدی قرار دادند تا او را مجبور به انکار فالون گونگ کنند. همچنین او را مجبور به انجام کارهای سخت و بدون دستمزد کردند. آزار و اذیت بی‌وقفه سلامتی او را تحت تأثیر قرار داد و او در سپتامبر ۲۰۲۳ به‌شدت بیمار شد.
پس از درگذشت آقای وانگ، خانواده‌اش اجازه یافتند تا نگاهی سریع به فیلم‌های نظارتی بیندازند، درحالی‌که از دریافت کپی از ویدئوها منع شده بودند.
آنها از طریق ویدئوها دیدند که آقای وانگ در سه روز آخر زندگی‌اش بیشتر اوقات در رختخواب دراز کشیده بود. او هر از چند گاهی با دو دستش شکمش را فشار می‌داد و به نظر می‌رسید که درد شدیدی داشت. برای درآوردن لباس قبل از خواب به کمک نیاز داشت. وقتی برای استفاده از دستشویی فریاد می‌زد تا کمک بخواهد، گاهی اوقات هیچ کمکی دریافت نمی‌کرد و مجبور می‌شد دوباره دراز بکشد. زمانی که در بعضی مواقع به‌تنهایی به دستشویی می‌رفت، دیده می‌شد که بی‌ثبات راه می‌رفت و پس از بازگشت به سلولش بسیار ناراحت به نظر می‌رسید.
خانواده آقای وانگ از دیدن آخرین ساعات زندگی او قلب‌شان شکست. از ساعت ۵ صبح تا ۱۰:۰۶ صبح در ۱۴ اکتبر ۲۰۲۳، او به شدت ضعیف به نظر می‌رسید و مدت زیادی طول کشید تا لباس‌هایش را بپوشد. او مجبور بود در هنگام فراخوان صبح بنشیند و برای بلند‌شدن به کمک نیاز داشت. وقتی هم سلولی‌هایش صبحانه می‌خوردند، اشتها نداشت و در رختخواب دراز می‌کشید. یک بار دو نفر به او کمک کردند تا از دستشویی استفاده کند.
با وجود وضعیتش، نگهبانان به خودشان زحمت نمی‌دادند تا او را بررسی کنند، چه رسد به اینکه به او مراقبت‌های پزشکی ارائه کنند. آنها حتی به او دستور می‌دادند که درخواستی برای گرفتن مرخصی استعلاجی از کار بنویسد (او مجبور می‌شد بدون دستمزد کارهای سخت انجام دهد). آقای وانگ که زمانی خودش معلم بود، برای نوشتن درخواست به سختی تقلا می‌کرد، زیرا به‌شدت ضعیف بود. دستانش می‌لرزید، با این حال نگهبانان و هم سلولی‌هایش او را به‌دلیل کندی در نوشتن درخواست مورد سرزنش قرار می‌دادند.
آقای وانگ چند دقیقه قبل از فوت، دیده شد که مرتباً و با درد شدید درحال تغییر وضعیت خودش است. با این حال هیچ هم‌سلولی یا نگهبانی به او توجهی نکرد.
آقای وانگ در ساعت ۱۰:۰۶ صبح از نفس‌کشیدن و حرکت ایستاد، ده دقیقه بعد، بالاخره فردی متوجه بی‌حرکتی او شد و چند لگد به او زد. او تکان نخورد. تنها پس از آن زندان جسد او را برای «احیا» به بیمارستان برد. سپس به خانواده‌اش اطلاع دادند. تا زمانی که عزیزانش به آنجا شتافتند، جسد او در سردخانه بیمارستان گذاشته شده بود.
مورد ۲: خانواده در مرگ ناگهانی مرد ۷۲ ساله در زندان جیدونگ مظنون به وقوع جنایت هستند (عکس‌های دلخراش در مقاله مرتبط)
آقای وانگ جیان، ساکن شهر زونهوا، استان هبی، در ۶ ژوئیه ۲۰۱۹ در خانه‌اش دستگیر و بعداً به هفت سال زندان با جریمه ۵۰۰۰ یوان محکوم شد. او زمانی که در ۲ مارس ۲۰۲۳ معاینه فیزیکی انجام داد، هنوز در سلامتی کامل بود. هنگامی که خانواده‌اش در ۱۹ مارس با او ملاقات کردند، به نظر می‌رسید حالش خوب و روحیه خوبی داشته باشد. اما، خانواده در تاریخ ۳آوریل یک تماس تلفنی غافلگیرکننده همراه با خبر فوتش از زندان دریافت کردند. او ۷۲ سال داشت.
آقای وانگ نواحی بزرگی از کبودی‌های عمیق در اطراف گوش‌ها و پشت خود و همچنین مقداری کبودی در پشت دست راستش داشت. روی سینه‌اش یک علامت دایره‌ای و روی کمرش خراش‌هایی وجود داشت. وقتی پزشک قانونی بدن او را برگرداند، مایعی از گوش چپش خارج شد.
زندان ادعا کرد که آقای وانگ به‌طور ناگهانی براثر بیماری درگذشت، اما بدون اینکه مشخص کند که چه نوعی از بیماری بود. آنها از خانواده خواستند که مدرکی مبنی بر درآمد کم ارائه دهند، زیرا قصد داشتند یارانه مالی بین ۸۰۰۰ تا ۱۰ هزار یوان به آنها ارائه دهند.
برای خانواده، کبودی‌های روی سر و پشت آقای وانگ غیرعادی به نظر می‌رسید و ناشی از یک بیماری عادی نبود. آنها پرسیدند که آیا چنان آثاری به‌دلیل شکنجه یا سایر بدرفتاری‌هایی بوده‌اند که زندان سعی در پنهان کردن آن دارد یا خیر.
مورد ۳: درگذشت معلم بازنشسته ۷۵ساله در زندان زنان استان هیلونگجیانگ
خانم مو یونگشیا، معلمی بازنشسته، ۷۵ ساله، در ۱۳ ژوئیه ۲۰۲۳ در زندان زنان استان هیلونگجیانگ تا حد مرگ شکنجه شد. نگهبانان قبل از اطلاع به خانواده‌اش، جسد خانم مو را خودسرانه سوزاندند.
خانم مو یونگشیا
خانم مو در سپتامبر ۲۰۱۹ دستگیر و در ماه مه ۲۰۲۰ توسط دادگاه منطقه رانگولو به شش سال زندان محکوم شد. نگهبانان زندان زنان استان هیلونگجیانگ، زندانیان را به ضرب‌وشتم و آزار و اذیت لفظی او تشویق کردند. سال‌ها شکنجه بر سلامتی‌اش تأثیر گذاشت و او به سختی می‌توانست حرکت کند.
پس از اینکه خانم مو در اوت ۲۰۲۲ دچار بی‌اختیاری مدفوع شد، یک زندانی او را کتک زد و آب سرد روی او ریخت. همچنین متعاقباً دچار اختلال روانی شد، اما نگهبانان و سایر زندانیان همچنان به ضرب‌وشتم او ادامه دادند.
یک زندانی از اینکه خانم مو خیلی آهسته راه می‌رفت شکایت می‌کرد و در اواخر دسامبر ۲۰۲۲ او را از پشت هل داد. او روی زمین افتاد که منجر به کبودی روی صورتش شد. آن شب دچار تکرر ادرار شد و هر شب مجبور می‌شد بیش از ده بار بیدار شود. زندانیانی که برای نظارت بر او گماشته شده بودند، اغلب او را مورد آزار و اذیت لفظی قرار می‌دادند و به همین دلیل او را کتک می‌زدند.
خانم مو اغلب در نیمه‌شب با جیغ از خواب بیدار می‌شد و دلیل آن آزار و اذیت مداوم بود. فریادش آنقدر بلند بود که زندانیان سلول‌های دیگر می‌توانستند صدای او را بشنوند. او گیج و فاقد هشیاری بود و حتی نمی‌توانست سایر تمرین‌کنندگان فالون گونگ را که با او در یک سلول می‌ماندند، بشناسد.
پسرش از مسئولان زندان خواست تا او را با آزادی مشروط پزشکی آزاد کنند، اما درخواست‌های او بارها رد شد.
همسر آقای لای ژیچیانگ، هفت سال طولانی منتظر ماند تا دوباره به او ملحق شود، اما در ۳ ژانویه ۲۰۲۳ متوجه شد که او دو ماه قبل از آزادی برنامه‌ریزی‌شده‌اش به دلیل ایمانش به فالون گونگ، درگذشته است.
به گفته همسر آقای لای ، که تا روز بعد اجازه دیدن جسدش را نداشته است، او مچاله شده و صورتش زخمی شده بود. پنج نگهبان پشت سرش بودند تا او را از نزدیک‌شدن یا لمس‌کردن جسدش باز دارند. آنها از عودت جسد وی به خانواده‌اش خودداری کردند و دخترش را برای امضای فرم رضایت برای سوزاندن جسدش فریب دادند.
آقای لای ، از شهر تانگشان ، استان هبی ، در ۳۱ مارس ۲۰۱۶ دستگیر و مخفیانه به هفت سال زندان محکوم شد. مادر سالخورده او به قدری آسیب دیده بود که اندکی بعد از دنیا رفت.
آقای لای در سال ۲۰۱۹ براثر شکنجه در زندان دچار سکته مغزی شد، اما زندان درخواست‌های متعدد خانواده‌اش برای ملاقات با او را رد کرد. وقتی سرانجام در ژانویه ۲۰۲۰ به همسرش اجازه ملاقات داده شد، از اینکه دید نگهبانان مجبور بودند او را جمل کنند، دلشکسته شد. او به‌سختی می‌توانست حرکت کند. به نظر نمی‌رسید او را می‌شناسد و وقتی گریه می‌کرد واکنشی نشان نمی‌داد.
به گفته یکی از افراد خودی، آقای لای نزدیک به شش ماه در درمانگاه زندان نگهداری می‌شد و هر روز تحت خوراندن اجباری قرار می‌گرفت. نگهبانان لوله تغذیه را در معده‌اش نگه می‌داشتند. لب‌هایش خیلی خشک و ترک‌خورده شده بود. برخی از پرستاران گه‌گاه از حوله‌ای استفاده می‌کردند و مقداری آب در دهان او می‌ریختند. وقتی این کار را می‌کردند اغلب اشک در چشمانش جاری می‌شد. لب‌هایش را هم تکان می‌داد اما نمی‌توانست حرف بزند.
خانواده آقای لای خواستار آزادی مشروط پزشکی برای او شدند، اما زندان ادعا کرد که آنها باید منتظر تصمیم مافوق خود باشند. در همین حال، چند هزار یوان از خانواده دریافت کردند و ادعا کردند که برای پرداخت قبوض پزشکی آقای لای لازم است.
وضعیت آقای لای در سال ۲۰۲۰ بیشتر وخیم و در اوت ۲۰۲۰ به عفونت ریه مبتلا شد. او در حالت نباتی بود و در تنفس مشکل داشت. وقتی زندان او را به بیمارستان برد، دکتر فقط تراکئوتومی (بازکردن نای) روی او انجام داد اما هیچ کاری دیگری نکرد. دکتر به طور ضمنی گفت که امید زیادی برای بهبودی او وجود ندارد.
بهرغم وضعیت آقای لای، زندان همیشه با زنجیر‌های سنگین او را در غل و زنجیر نگه می‌داشت. او پس از بالغ بر یک ماه بستری در بیمارستان به زندان بازگردانده شد تا اینکه در ۹ سپتامبر ۲۰۲۰، حتی قبل از بسته‌شدن نای به بیمارستان بازگردانده شد.
خانواده آقای لای مدام برای او آزادی مشروط پزشکی درخواست می‌کردند. زندان مدعی شد که دادگستری این درخواست را رد کرده است. وقتی خانواده‌اش برای ارائه درخواست خود به دادگستری مراجعه کردند، جلوی در بازداشت شدند و اجازه صحبت با کسی را نداشتند.موارد وقوع مرگ در خانه
۱-۲ مرگ اندکی پس از آزادی به‌دلیل آزار جسمی یا شرایط پزشکی ایجاد شده در بازداشت
برخی از زندان‌ها برای شانه خالی کردن از مسئولیت‌ها، زمانی که تمرین‌کنندگان بر اثر شکنجه در آستانه مرگ بودند، آنها را آزاد کردند. این در مورد تمرین‌کنندگانی که به سرطان مبتلا شده بودند و در شرایط بحرانی قرار گرفتند نیز به همین شکل بود (مشابه مورد آقای وانگ زیژو که در بالا ذکر شد). برخی روزها یا ماه‌ها پس از آزادی فوت کردند. در حالی که برخی فوراً فوت نکردند، آزار و اذیت مداوم پلیس باعث شد که آنها نتوانند پس از ضربه روانی که در نهایت جانشان را گرفت، بهبود یابند.
موارد منتخب
مورد ۱: مرگ بانوی اهل هاربین ۱۱ ماه پس از گذراندن ۵ سال حبسش
خانم ژانگ چونیو، اهل شهر آچنگ، استان هیلونگجیانگ، در اوایل سال ۲۰۱۸ به ۵ سال زندان محکوم شد. او از زمانی که در ۱۸آوریل۲۰۱۸ در زندان زنان استان هیلونگجیانگ پذیرش شد، مورد آزار جسمی، استرس روانی و تحقیر قرار گرفت. او به پوست و استخوان تبدیل شد و تقریباً تمام دندان‌هایش در زمان آزادی در ۲۴فوریه۲۰۲۲ افتادند.
به‌دلیل آزار و اذیت مداوم پلیس محلی و اداره مجتمع، خانم ژانگ مجبور شد برای جلوگیری از آزار و اذیت بیشتر، دور از خانه زندگی کند. او در ۳۱ژانویه۲۰۲۳ در ۶۹ سالگی درگذشت. او قبل از همسر و پسرشان درگذشت، که هر دو پس از آسیب‌دیدگی ناشی از آزار و اذیت، دستگیری و بازداشت مکرر به بیماری قلبی مبتلا شدند. پسرش در ۲۴سپتامبر۲۰۱۴ درگذشت و شوهرش در ۱۶فوریه۲۰۱۷، ۹ روز قبل از آخرین دستگیری وی درگذشت.
خانم ژانگ، یک صاحب کسب و کار سابق، علاوه بر حبس ۵ساله، دو بار در اردوگاه کار به‌مدت چهار سال محبوس شد. در حالی که در سال ۲۰۰۲ دومین دوره سه ساله کار اجباری خود را می‌گذراند، یک نگهبان مرد به چشم چپش ضربه زد و از آن زمان چشمش نابینا شد.
خانم ژانگ چونیو به‌دلیل آزار در اردوگاه کار وانجیا از ناحیه چشم چپ نابینا شد.
مورد ۲: درگذشت مردی ۵۱ساله چهار ماه پس از گذراندن ۴٫۵ سال حبس به‌خاطر ایمانش به فالون گونگ
مردی ۵۱ساله در شهر لینگیوان در استان لیائونینگ، در ۱۸ژوئیه ۲۰۲۳، چهار ماه پس از اینکه دوره محکومیت ۴٫۵ساله‌اش به‌خاطر ایمانش به فالون گونگ پایان یافت، درگذشت.
حکم زندان آقای ژائو چانگفو ریشه در دستگیری او در ۲۲اوت۲۰۱۸ دارد. دادستانی شهر لینگیوان دو بار، یک بار در ۲۰دسامبر۲۰۱۸ و بار دیگر در ۴مارس۲۰۱۹، پرونده او را با استناد به ناکافی بودن شواهد، به پلیس بازگرداند. اما پلیس مدارک بیشتری را جعل و دادستان را متقاعد کرد که برای او در ۹مه۲۰۱۹ کیفرخواست صادر کند. دادگاه شهر لینگیوان در ۵ژوئن۲۰۱۹ بدون اطلاع دادن به خانواده آقای ژائو، جلسه رسیدگی به پرونده او را برگزار کرد و هفته‌ها بعد او را به ۴٫۵ سال حبس با ۲۰۰۰ یوان جریمه محکوم کرد. طولی نکشید که درخواست تجدیدنظر آقای ژائو توسط دادگاه میانی شهر چائویانگ رد شد.
آقای ژائو از روز دستگیری، تحت شکنجه‌های وحشیانه قرار گرفت و وضعیت سلامتی‌اش به‌سرعت رو به افول رفت. او در طول دوران حبس خود، بارها در بیمارستان بستری شد. اما مقامات هرگز درخواست خانواده‌اش برای آزادی مشروط پزشکی او، به‌منظور درمان بهتر، را تأیید نکردند.
وضعیت آقای ژائو در اواخر سال ۲۰۲۱ بدتر شد. یک چشمش نابینا شد و چشم دیگرش تاری دید داشت. فقط می‌توانست با یک چشم اشیا را در فاصله یک‌متری ببیند. پاهایش به‌شدت متورم شده بودند و از ساق پاهایش مایعی تراوش می‌شد. مقامات فقط به او اجازه دادند از بیمارستان شماره ۴ شهر شنیانگ استفاده کند، بیمارستانی که در آن زمان بیش از حد شلوغ بود، درحالی‌که دو بیمارستان دیگر در شنیانگ برای درمان وضعیت او مجهزتر بودند. وقتی آقای ژائو منتظر تخت بود، وضعیت چشمش بدتر شد. سپس به او اجازه داده شد با هزینه شخصی‌اش در بیمارستان چشم هی جراحی چشم انجام دهد.
بعد از اینکه تخت در بیمارستان شماره ۴ شهر شنیانگ حوالی آوریل۲۰۲۱ در دسترس قرار گرفت، آقای ژائو در آنجا بستری شد، اما به‌محض اینکه کمی بهتر شد، مقامات او را به بیمارستان زندان شینکانگ منتقل کردند، که باقیمانده دوره محکومیتش را در آنجا سپری کرد.
هر جا که آقای ژائو را می‌بردند، اعم از بازداشتگاه‌های مختلف یا بیمارستان‌ها، همیشه مقدار زیادی آمپول یا قرص دریافت می‌کرد که عوارض جانبی شدیدی داشت و به بدنش آسیب می‌رساند. یک بار یکی از زندانیان، پرستاری را دید که مقدار زیادی قرص به او داد و بعد از رفتن پرستار، آنها را مورد بررسی قرار داد. او به آقای ژائو گفت که قرص خاصی را مصرف نکند، زیرا قبلاً آن را دیده بود و می‌دانست که برای آقای ژائو خوب نیست. این زندانی قبلاً دادستان بود و از نحوه استفاده رژیم از مصرف غیرداوطلبانه داروها، به‌عنوان وسیله‌ای برای آزار و اذیت مردم، آگاه بوده است.
آقای ژائو پس از آزادی در ۲۱فوریه۲۰۲۳، هرگز بهبود نیافت و همچنین دچار آسیب‌های ناشی از این ترس شد که همسرش که او نیز تمرین‌کننده فالون گونگ است، دوباره دستگیر شود. همسرش با او در ۲۲اوت۲۰۱۸ دستگیر شده بود، اما خیلی زودتر، در ۳۰ژانویه۲۰۱۹ آزاد شد. رنج جسمی آقای ژائو و نگرانی درخصوص سلامتی همسرش درنهایت در ۱۸ژوئیه۲۰۲۳ جان او را گرفت.
مورد ۳: مرگ دستیار مهندس سابق ماه‌ها پس از گذراندن پنج سال زندان
آقای وئی یونگچینگ، دستیار مهندس سابق در دانشگاه شیهوا در شهر چنگدو، استان سیچوان، زمانی که در فوریه ۲۰۲۳ پس از دوره محکومیت پنج‌ساله آزاد شد، در حالت هذیان‌گویی بود. او حتی نمی‌دانست که باید به توالت برود و هر وقت نیاز داشت هرجا که بود اجابت مزاج می‌کرد. او ماه‌ها بعد در ۲۹اوت درگذشت. او ۸۳ سال داشت.
آقای وئی در ۳فوریه۲۰۱۷ دستگیر شد و در ۳۱مه۲۰۱۸ توسط دادگاه ناحیه پیدو به پنج سال جریمه با ۲۰ هزار یوان جریمه محکوم شد. قاضی یانگ رونگ او را فریب داد تا چنانچه از درخواست تجدیدنظرش صرف‌نظر کند، قول می دهد که از صدور این حکم خودداری کند. اما فقط پنج روز پس از انقضای فرصت ده روزه تجدیدنظر، یانگ به دو ضابط دادگستری دستور داد که آقای وئی را به زندان جیاژو ببرند.
از آنجایی که آقای وئی از انکار فالون گونگ امتناع کرد، محلول فلفل به او پاشیده شد، مجبور شد برای مدت طولانی زیر نور خورشید بنشیند تا نشیمنگاهش دچار عفونت شد و با باتوم الکتریکی به او شوک اعمال شد. نگهبانان همچنین او را مجبور کردند که وعده‌های غذایی خود را ظرف چند ثانیه تمام کند، شکنجه‌ای که توسط نگهبانان در زندان جیاژو ابداع شد.
زمانی که آقای وئی آزاد شد، هنوز از آسیب‌های روانی و مشکلات پزشکی ناشی از بدرفتاری گیج بود. بدتر از همه، اداره تاأمین اجتماعی محلی نیز مستمری او را به حالت تعلیق درآورد. همسرش مجبور شد برای کسب درآمد خانه خود را در شهر اجاره دهد، در حالی که او و آقای وئی در حومه شهر زندگی می‌کردند، جایی که مقامات روستا از نزدیک فعالیت‌های روزانه آنها را زیر نظر داشتند. آقای وئی در اواخر اوت به زمین افتاد و چند روز بعد درگذشت.
مورد ۴: درگذشت بانوی اهل سیچوان هشت ماه پس از اینکه در وضعیت زندگی نباتی، از زندان آزاد شد
در ۲۰ژوئیه۲۰۲۲ که خانم لیائو گوانگهویی پس از گذراندن سه سال حبس به‌دلیل تمرین فالون گونگ آزاد شد، زندگی‌اش به‌حالت نباتی درآمده بود. این ساکن شهر میانیانگ در استان سیچوان، هشت ماه بعد در ۲۳مارس۲۰۲۳ در ۷۰سالگی درگذشت.
خانم لیائو در ۱۰مارس۲۰۲۱ که در زندان زنان استان سیچوان محبوس بود، به زمین افتاد. زندان درخواست خانواده او برای آزادی مشروط پزشکی را رد کرد و گرچه خانم لیائو پس از زمین خوردن به کما رفت، او را تا پایان دوره محکومیتش در زندان نگه داشت.
ازآنجاکه بیمارستان زندان کار روی جمجمه او را در حین کرانیوتومی (جمجمه‌بری) به‌درستی انجام نداد، ناحیه بزرگی در سمت راست سرش فرورفته شده بود. او همچنین یک لوله مکش در گلو، یک لوله تغذیه در بینی و یک سوند ادراری داشت. تمام بدنش سفت شده بود.
خانم لیائو گوانگهویی در کما
۲-۲ مصرف اجباری داروهای سمی یا تزریق‌های مشکوک
علاوه بر شکنجه‌های جسمی و فشار روانی، بسیاری از تمرین‌کنندگان بازداشت شده نیز تحت مصرف اجباری داروهای سمی قرار گرفتند. برخی از آنها معلول شدند، برخی دیوانه شدند و برخی نیز درنهایت فوت شدند.
موارد منتخب
مورد ۱: بانوی ۷۵سالۀ اهل آنهویی چند ماه پس از هشت ماه بستری بودن در بخش روانپزشکی درگذشت
بانویی ۷۵ساله در شهرستان جینژای (استان آنهویی) در ۲۶مارس۲۰۲۳، فقط چند ماه پس از مرخص شدن از بستری اجباری هشت‌ماهه در یک بخش روانپزشکی، درگذشت.
خانم هو هونگمی هیچ‌گونه اختلال روانی نداشت و صرفاً به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ هدف قرار گرفت. برای مقامات ح.ک.چ چیزی عادی است که تمرین‌کنندگان سالم را به بیمارستان‌های روانپزشکی بفرستند و به‌اجبار داروهایی به آنها تزریق کنند و آنها را تحت شکنجه فیزیکی قرار دهند.
بستری اجباری خانم هو در ۲۵فوریه۲۰۲۲ اتفاق افتاد که افرادی از اداره پلیس دهکده یودیان و دهداری یودیان او را در خانه‌اش دستگیر کردند و مستقیماً به بخش روانپزشکی بیمارستان بِی‌یون بردند.
آنها او را با هشت نفر دیگر، ازجمله فعالان حقوق بشر، در یک بخش بستری کردند. مدیریت بیمارستان شبیه مدیریت زندان بود. به خانم هو هرگز غذای کافی داده نمی‌شد و او مجبور بود روزی سه بار و هر روز سه قرص از دارویی نامعلوم را بخورد. وقتی از مصرف دارو امتناع می‌کرد، پرستاران گردنش را می‌گرفتند و به صورتش سیلی می‌زدند.
گاهی پنج پرستار درحالی‌که خانم هو را مجبور به مصرف داروها می‌کردند، وی را محکم نگه می‌داشتند. درنتیجه نزدیک بود دچار شکستگی در ناحیه دنده‌هایش شود. پرستارها او را تحت خوراندن اجباری هم قرار می‌دادند و متهمش می‌کردند که خیلی آهسته غذا می‌خورد. گاهی ازطریق لوله خوراندن اجباری، هوا به داخل شکمش می‌دمیدند تا رنجش را بیشتر کنند. درحالی‌که سایر زندانیان می‌توانستند برای استراحت به بیرون بروند، خانم هو هرگز اجازه نداشت اتاق را ترک کند. نگهبانان می‌توانستند به میل خود به او لگد بزنند و او را ببندند. همچنین هر ماه از او نمونه خون می‌گرفتند.
پس از بیش از هشت ماه بازداشت خانم هو در آن بیمارستان، پلیس از او فیلم و عکس گرفت. آنها همچنین به او دستور دادند اظهاریه‌ای را امضا کند دال بر اینکه دیگر هرگز فالون گونگ را تمرین نمی‌کند. ازآنجاکه خانم هو هرگز ازدواج نکرده بود، از برادرش خواسته شد که در اکتبر۲۰۲۲ به‌دنبالش به بیمارستان برود و او را به خانه سالمندان دهکده یودیان ببرد، جایی که او تحت نظارت خانگی قرار گرفت.
در گذشته در اکتبر۲۰۲۱، او پس از دستگیری توسط فرمانده وانگ شیاندو و مأمور چن هائو از اداره امنیت داخلی شهرستان جینژای، در همان خانه سالمندان حبس شد و تحت نظارت خانگی قرار گرفت.
پس از پذیرش خانم هو در اکتبر۲۰۲۲ در این خانه سالمندان، رئیس آنجا وانگ لانگفی و کارکنانش مدام به خانم هو فشار می‌آوردند که فالون گونگ را انکار کند. درحالی‌که او هنوز از عوارض تجویز غیرارادی دارو در بیمارستان رنج می‌برد، برای مقابله با این فشارِ بی‌امان تقلا می‌کرد و در ۲۶مارس۲۰۲۳ درگذشت.
مردی اهل شهر بنشی در استان لیائونینگ به‌زور تحت تزریق به‌اصطلاح واکسن کووید۱۹ قرار گرفت و ۲ روز بعد دچار عوارض جانبی شدیدی شد. آقای تیان شیائوفی پس از ۱۰ ماه تب و سرفه مداوم، در ۵مه۲۰۲۳، در ۶۵سالی درگذشت.
آقای تیان در ۱۳ژوئیه۲۰۲۲ به‌دلیل تمرین فالون گونگ، در خانه‌اش دستگیر شد؛ پلیس سر آقای تیان را با کلاه سیاهی پوشاند و او را برای بازجویی به اداره پلیس برد. بهرغم ارعاب پلیس، وی از پاسخگویی به سؤالات خودداری کرد. آقای تیان از پلیس پرسید: «من سخت کار می‌کنم تا با پیروی از اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری، فرد خوبی باشم. آیا پلیس نباید از افراد خوب محافظت و افراد بد را دستگیر کند؟ چرا به من ظلم می‌کنید؟» پلیس پاسخ داد: «ما از افراد بد محافظت می‌کنیم و افراد خوب را دستگیر می‌کنیم.»
تصویر: حبس در قفس فلزی
پلیس آقای تیان را در قفسی فلزی حبس کرد؛ قفسی که او نمی‌توانست در آن بایستد یا پاهایش را دراز کند. او دو روز اعتصاب غذا کرد. پلیس مدام آقای تیان را بازجویی و تهدید می‌کرد، اما او کوتاه نیامد.
مأموری به نام چن به او گفت: «حتی اگر مجبور باشم از جیب خودم پول خرج کنم، رشوه می‌دهم تا تو را به بازداشتگاه محلی بفرستم و به ۱۰ سال حبس دیگر محکوم کنم.»
پلیس آقای تیان را برای معاینه جسمی به بیمارستان برد. آنها او را محکم نگه داشتند و به‌زور به او واکسن زدند، درحالی‌که ادعا می‌کردند آن واکسن کووید۱۹ است. ازآنجاکه آقای تیان در معاینه جسمی رد شد، پلیس سعی کرد پزشک را وادار کند که گزارش نادرستی درباره سلامتی وی صادر کند. پزشک از همکاری خودداری کرد و بازداشتگاه آقای تیان را نپذیرفت.
آقای تیان را در غروب ۱۵ژوئیه۲۰۲۲ به خانه بازگرداندند. او نمی‌توانست غذا بخورد و با تب و سرفه‌های مداوم دست‌وپنجه نرم می‌کرد. کاهش وزن قابل‌توجهی نیز داشت. وی در کمتر از ۱۰ ماه درگذشت.
قبل از آخرین دستگیری، آقای تیان در ۲۶دسامبر۲۰۰۰ به پکن رفت تا برای حق تمرین فالون گونگ دادخواهی کند. او در بازداشتگاه شهرستان میون در حومه پکن دستگیر و شکنجه شد. آقای تیان بار دیگر در ۲۶فوریه۲۰۰۲ دستگیر و مخفیانه به ۱۰ سال زندان محکوم شد. او در زندان شماره ۱ استان لیائونینگ (یا همان زندان هوازی) و زندان نانگوانلینگ حبس شد و به‌سختی از شکنجه، جان سالم به در برد.
۳-۲ مرگ ناشی از ویرانی مالی
در سالهای اخیر، بسیاری از تمرین‌کنندگان سالمند نیز با نوع دیگری از آزار و اذیت مواجه شدند - تعلیق مستمری‌شان پس از گذراندن دوره‌های زندان. در بیشتر موارد، به تمرین‌کنندگان دستور داده شد که مستمری دریافتی خود در طول دوران حبس را بازپرداخت کنند. مقامات یک خط مشی جدید را ذکر کردند و مدعی شدند که این تمرین‌کنندگان در حین گذراندن دوران حبس از هیچ گونه مزایای بازنشستگی برخوردار نیستند، بهرغم این واقعیت که هیچ قانون کار چین چنین شرطی ندارد. برخی از تمرین‌کنندگان نیز با کاهش در مزایای بازنشستگی خود مواجه شدند، در حالی که برخی دیگر پس از بازپرداخت «بدهی» حتی نتوانستند حقوق بازنشستگی خود را بازگردانند. فروپاشی مالی، همراه با آسیب روانی و جسمی که متحمل شده بودند، علت مرگ برخی از این تمرین‌کنندگان سالمند نیز بوده است.
موارد منتخب
مورد ۱: به حالت تعلیق درآمدن حقوق بازنشستگی مرد اهل جیلین در ۷۰ سالگی و مرگ در فقر
آقای جین دجون، اهل شهر یانجی، استان جیلین، مزایای بازنشستگی‌اش را در ژوئیه۲۰۲۰ از دست داد و برای تأمین مخارج زندگی‌اش تلاش کرد. او در بهار۲۰۲۳ پس از تحمل فقر و بیماری در ۷۴ سالگی درگذشت.
آقای جین، متولد ۱۷مه۱۹۴۹، در سال ۲۰۰۰ به ۹ سال زندان محکوم شد. او در طی ۹ سال در چندین زندان در شهرهای چانگچون، جیلین و گونگژولینگ شکنجه شد. همسرش که نتوانست فشار این آزار و اذیت را تحمل کند، در حالی که او در زندان بود از او طلاق گرفت. وقتی آزاد شد بی‌خانمان و تهیدست بود.
اداره تأمین اجتماعی شهر یانجی حقوق بازنشستگی آقای جین را در ژوئیه۲۰۲۰ به حالت تعلیق درآورد. در آن زمان او ۷۱ساله بود و حتی نمی‌توانست ارزان‌ترین اجاره بها را نیز بپردازد، چه برسد به هزینه‌های ضروری روزانه. او سه سال بعد، بی‌پول و بیمار درگذشت.
مورد ۲: مرگ یک مقام دولتی سابق ۷۷ساله در پی آزار و شکنجه بیرحمانه فالون گونگ
به دلیل تمرین فالون گونگ، آقای لیو جیشون، اهل شهرستان چیدونگ، استان هونان، در طول ۲۴ سال آزار و شکنجه دو بار در مجموع به ۶٫۵ سال و یک بار به یک سال کار اجباری محکوم شد. او در هر بازداشت تحت شکنجه‌های وحشیانه و چند بار در آستانه مرگ قرار گرفت. او همچنین در سال ۲۰۰۱ از کارش اخراج شد و با رسیدن به ۶۰ سالگی در سال ۲۰۰۶، اجازه درخواست بازنشستگی را نداشت. بدون هیچ درآمدی و با آزار و اذیت مداوم از سوی مقامات، وضعیت سلامت او رو به نزول بود و در ۲۷ژوئیه۲۰۲۳ در ۷۷ سالگی درگذشت.
محکومیت به سه سال حبس و اخراج از کار در سال ۲۰۰۱
آقای لیو مدت کوتاهی پس از اینکه در سال ۲۰۰۱ به سه سال زندان محکوم شد، از کارش اخراج شد. آنها او را با مشت و لگد کتک زدند، مجبورش کردند برای مدتی طولانی رو به دیوار بایستد، و حتی او را مجبور کردند که غذای خوک و غذای سگ بخورد. تا زمانی که در سال ۲۰۰۴ آزاد شد، دیگر قابل شناسایی نبود. بدنش ورم کرده بود و نمی‌توانست هنگام ایستادن تعادلش را حفظ کند.
آقای لیو برای بازگرداندن شغلش درخواست داد اما تقاضایش رد شد. پس از اینکه در سال ۲۰۰۶ به ۶۰ سالگی رسید، برای بازنشستگی‌اش درخواست داد، اما دوباره رد شد. بدون داشتن درآمد، زندگی‌اش بسیار سخت بود.
یک سال کار اجباری پس از دستگیری در سال ۲۰۰۶
در ۵ژوئیه۲۰۰۶، آقای لیو توسط حدود هفت مأمور در خانه‌اش دستگیر شد. او در آن زمان فقط شلوارک پوشیده و پابرهنه بود، اما پلیس به او اجازه نداد پیراهن یا کفش بپوشد. آنها او را هدف قرار دادند زیرا روز قبل به دیدار یک تمرین‌کننده درحال مرگ رفته بود.
به آقای لیو ۱۵ روز بازداشت کیفری و سپس یک سال کار اجباری داده شد. نگهبانان اردوگاه کار شینکایپو او را مجبور کردند برای مدتی طولانی رو به دیوار بایستد و به او دستور دادند که فالون گونگ را کنار بگذارد. تنها در عرض چند ماه، به فشار خون بالا و بیماری قلبی مبتلا شد. سپس اردوگاه کار او را زودتر از موعد آزاد کرد.
محکومیت به ۳٫۵ سال حبس پس از بازداشت در سال ۲۰۱۴
در ساعت ۶:۳۰ صبح روز ۱۶اکتبر۲۰۱۴، آقای لیو به اداره پست شهرستان رفت تا علیه عاملان محکومیتش در سال ۲۰۰۱، انفصالش از کار، و محروم‌کردن او از حق درخواست بازنشستگی، نامه‌های شکایتش به سطوح مختلف سازمان‌های دولتی را ارسال کند. یک کارمند پست پس از آن که او درباره این نامه‌ها صحبت کرد، درباره او به پلیس گزارش داد. اگرچه بازداشتگاه محلی از پذیرش آقای لیو خودداری کرد، زیرا مشخص شد که فشار خون سیستولیک او ۲۰۰ میلی‌متر جیوه است (محدوده طبیعی بیش از ۱۲۰ میلی‌متر جیوه نیست.) پلیس سپس از مقامی بلندپایه کمک خواست و بازداشتگاه آقای لیو را پس از مشاهده دستور امضاشده مقام مزبور برای بازداشت او پذیرفت. پلیس بعداً پرونده آقای لیو را در اواخر نوامبر۲۰۱۴ به دادستانی ارسال کرد و دادگاه شهرستان چیدونگ او را در ۱۹ژانویه۲۰۱۵ محاکمه کرد. او به سه سال و شش ماه حبس محکوم شد.
زندگی در فقر و تحت فشار شدید در سالهای آخر
وضعیت سلامتی آقای لیو در بازداشت به سرعت رو به افول گذاشت و با آزادی مشروط پزشکی آزاد شد. پلیس محلی، دفتر قضایی و کمیته خیابانی مدام او را در خانه مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند و از نزدیک او را زیر نظر داشتند. آنها همه جا افرادی را می‌گماشتند تا او را زیر نظر داشته باشند و به او اجازه نمی‌دادند با سایر تمرین‌کنندگان تماس بگیرد یا به خارج از شهر برود. همچنین او را مجبور کردند که هر روز برای امضا و انگشت‌نگاری برخی اسناد، خودش را به دادگستری شهرستان معرفی کند.
پلیس همچنین اغلب برای جستجوی کتاب‌های فالون گونگ و سایر اشیاء قیمتی‌اش به‌زور وارد خانه او می‌شدند. هرچه پول نقد یا دفترچه بانکی که در خانه اش پیدا می‌کردند می‌ربودند.
آقای لیو درخصوص حقوق از دست رفته‌اش در دوران زندان و درآمد مستمری‌اش، بارها به اداره منطقه، اداره غلات و اداره تأمین اجتماعی مراجعه کرد. هیچ‌کسی هرگز به او پاسخ نداد. او در سالهای پایانی زندگی‌اش برای گذران زندگی به‌سختی تلاش می‌کرد.
آقای لیو به‌دلیل تحمل فشار زیاد، در مارس۲۰۲۱ به‌شدت بیمار و در بیمارستان بستری شد. مأموران اداره پلیس چنگدونگ پس از مرخص‌شدن از بیمارستان، دو بار او را در خانه‌اش مورد آزار و اذیت قرار دادند. از او عکس گرفتند. کارکنان کمیته خیابانی نیز به خانه‌اش رفتند و به او دستور دادند که بیانیه‌هایی برای انکار فالون گونگ بنویسد.
در ۱۲اکتبر۲۰۲۱، یکی از شعبه‌های یک سازمان دولتی استان، آقای لیو را احضار کرد و از او پرسید که آیا هنوز فالون گونگ را تمرین می‌کند یا خیر. او پاسخ داد: «من بارها مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌ام به‌طوری که در آستانه مرگ قرار گرفته‌ام و درنتیجه شکنجه در راه‌رفتن مشکل دارم. همچنین بیش از ده سال است که از کارم اخراج شده‌ام. شما فقط از من می‌پرسید که آیا هنوز فالون گونگ را تمرین می‌کنم، اما هیچ اهمیتی به وضعیت سلامتی و مالی من نمی‌دهید. آیا می‌توانید به من کمک کنید تا درآمد مستمری قانونی‌ام را دریافت کنم؟» آنها حرفی برای گفتن نداشتند و او را رها کردند.
وضعیت سلامتی آقای لیو همچنان رو به وخامت بود و سرانجام در ۲۷ژوئیه۲۰۲۳ درگذشت.
مورد ۳: درگذشت مردی اهل جیانگسو پس از دو دهه آزار و اذیت و اخاذی شدن، در جریان آزار و شکنجه به‌خاطر ایمانش
آقای لی جیان‌پینگ، یک تمرین‌کننده فالون گونگ در شهر نانجینگ (استان جیانگسو)، پس از شروع آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست حزب کمونیست چین در سال ۱۹۹۹، چند بار به‌دلیل حفظ ایمانش دستگیر شد. وقتی در بازداشت نبود، مجبور شد برای مدتی در آوارگی زندگی کند تا از دید پلیس پنهان شود. او پس از بازگشت به خانه، دائماً با آزار و اذیت پلیس روبرو بود و با ترس از اینکه ممکن است هر لحظه دستگیر شود، زندگی می‌کرد.
پلیس ضمن زیرنظر داشتن شرکت خصوصی آقای لی و املاک و مستغلات او، برای اخاذی از او به انواع‌واقسام بهانه‌ها متوسل می‌شد. نظارت از اواخر سال ۲۰۱۹ تشدید شد. پلیس و اعضای کمیته مسکونی حتی شروع به بازی ماهجونگ (یک بازی قمار) در خانه او کردند و او را مجبور کردند با آنها بازی کند تا از او پول اخاذی کنند.
یک مأمور ارشد او را تهدید می‌کرد و می‌گفت: «بهتر است زرنگ باشی. فکر می‌کنی ما برای بازی با تو اینجا هستیم؟ به تو می‌گویم، درخصوص آدم‌های سرسختی مثل تو، هر لحظه می‌توانیم تو را بکشیم و قلب و کبدت را برداریم. به همسرت بگو که اگر دیگر به خانه‌ات نیاییم، او باید به خانه من بیاید. می‌ترسم که اگر این‌طور شود دیگر نتوانی او را پیدا کنی. هیچ‌کس به شما کمک نمی‌کند. می‌توانی این‌ها را به فرزندانت هم بگویی. با آمدن ما به اینجا، می‌توانی شرکت و املاکت را حفظ کنی. خانواده‌ات نیز می‌توانند زمانی را با هم بگذرانند. چقدر خوب است!»
این آزار و اذیت و اخاذی باعث ناراحتی روحی شدیدی برای او شد. وی در اواسط آوریل۲۰۲۳ درگذشت، درحالی‌که ۶۱ سال داشت.
آقای لی تنها فرد در خانواده‌اش نبود که تحت آزار و شکنجه ۲۴ساله حزب کمونیست چین قرار گرفت. مادرش که او نیز تمرین‌کننده فالون گونگ بود، توسط پلیس تهدید شد که با وی تماس نگیرد. در غیر این صورت، هم مادر و هم پسر با عواقب سنگینی روبرو می‌شدند. این بانوی سالخورده ۸۰ساله در اواخر سال ۲۰۱۷ تحت استرس و فشار روحی جان باخت.
۴-۲مرگ به دلیل آزار و اذیت/ ناراحتی روانی
از آنجایی که آزار و شکنجه فالون گونگ پس از ۲۴ سال کاهش نیافته است، بسیاری از تمرین‌کنندگان در چین هر روز در ترس زندگی می‌کنند. چنین ناراحتی‌های روانی طولانی‌مدت باعث مشکلات جدی در وضعیت سلامتی در آنها شده است و برخی جانشان را از دست داده‌اند.
موارد منتخب:
مورد ۱: مرگ مرد مسن ده روز پس از آزار و اذیت پلیس، پس از توقیف کارخانه خانوادگی و از دست دادن همسرش در آزار و شکنجه
یکی از ساکنان شهر جیلین، استان جیلین، در اوایل اوت ۲۰۲۳، ده روز پس از آزار و اذیت پلیس درگذشت. او ۷۸ سال داشت.
آقای ژائو شودونگ
آقای ژائو شودونگ به‌طور مکرر بین اوت و سپتامبر ۲۰۲۲ مورد آزار و اذیت قرار گرفت. پلیس و کارکنان مجتمع بدون اجازه او از خانه‌اش عکس گرفتند و از او سوال کردند که آیا هنوز فالون گونگ را تمرین می‌کند یا خیر. او در ۲۷سپتامبر۲۰۲۲ دستگیر و عصر همان روز آزاد شد.
آقای ژائو دوباره در ۴مه۲۰۲۳ دستگیر شد. با وجود فشار خون بالا، پلیس همچنان او را در بازداشت نگه داشت و تا ۲۶ مه او را آزاد نکرد.
مأموری در ۳۱ژوئیه۲۰۲۳ آقای ژائو را در خانه مورد آزار و اذیت قرار داد و به او دستور داد به اداره پلیس برود. آقای ژائو خودداری کرد. او ده روز بعد در اوایل صبح روز ۱۰اوت درگذشت.
آقای ژائو تنها کسی در خانواده‌اش نبود که به‌دلیل تمرین فالون گونگ هدف قرار گرفته بود. همسر او، خانم لی یان، در ۵فوریه۲۰۱۲ پس از تسلیم شدن در برابر ترس و ناراحتی روانی ناشی از آزار و شکنجه در گذشت. پسر آنها، آقای ژائو گوشینگ، بیش از سیزده سال در زندان و تحت شکنجه بود. خواهر او، خانم ژائو گواکون، پس از متهم شدن در ۱۸ژوئیه۲۰۲۳، اکنون با محکومیت زندان مواجه است.
کارخانه خانوادگی آقای ژائو شودونگ برای تولید ابزارهای کنترل الکترونیکی توسط دولت تصرف شد. هنگامی که او در سال ۲۰۰۶ به سن بازنشستگی ۶۰ سالگی رسید، اداره تأمین اجتماعی نتوانست سابقه خدمت قبلی او را در یک شرکت دولتی پیدا کند و همین امر مانع از دریافت مزایای بازنشستگی او شد.
خانواده آقای ژائو
مورد ۲: مرگ بانوی اهل هیلونگجیانگ پس از آزار مکرر توسط پلیس
خانم تانگ چونهوا، از شهر نینگ‌آن، استان هیلونگجیانگ، فالون گونگ را در سال ۲۰۱۰ آغاز کرد، و او این تمرین را به‌خاطر کمک به بهبودی بیماری کلیوی شدیدش که از دوران کودکی داشت تحسین می‌کرد. او برای اولین بار در دو دهه گذشته، احساس رها از بیماری را تجربه کرد. او می‌توانست از خودش مراقبت کند، کارهای خانه را انجام دهد و به فروشگاه خواربارفروشی خانوادگی‌شان رسیدگی کند. بسیاری از ساکنان محلی که به فروشگاه او رفت و آمد می‌کردند، شاهد تغییرات چشمگیر او بودند.
خانم تانگ و مادرش، همچنین یک تمرین‌کننده فالون گونگ، خانم تانگ و مادرش همچنین به‌شدت تلاش کردند تا به مردم کمک کنند که متوجه دروغ‌های رژیم شوند و از خوبی‌های فالون گونگ قدردانی کنند. مادر او در سال ۲۰۲۲ به‌دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ دستگیر شد. او بعداً آزاد شد، اما پلیس اغلب آنها را در خانه مورد آزار و اذیت قرار می‌داد و خانم تانگ را اغلب برای بازجویی به اداره پلیس احضار می‌کرد تا او را مجبور به انکار فالون گونگ کند.
تحت فشار فزاینده، خانم تانگ در اوت ۲۰۲۳ سکته کرد و بلافاصله پس از آن درگذشت. او ۵۲ساله بود.
آقای لیانگ ویشنگ، یک تمرین‌کننده فالون گونگ ۷۶ساله در پکن، در ۲۸فوریه۲۰۲۳ درگذشت، آن‌هم پس از گذراندن یک دوره پنج‌ساله زندان و مجبور شدن به نقل‌مکان از جایی به جایی دیگر، درحالی‌که هنوز هم نمی‌توانست از آزار و اذیت پلیس در امان بماند.
مأموران پلیس ساعت ۱۰:۳۰ شب ۲۶آوریل۲۰۱۱، به منزل آقای لیانگ حمله و او را دستگیر کردند. او در ۲۰دسامبر به پنج سال حبس محکوم شد و اندکی بعد در زندان چیانجین پذیرش شد.
وی به‌دلیل شکنجه‌های طولانی‌مدت در زندان، در اواخر سال ۱۳۹۴ دچار سکته مغزی شد و به‌مدت یک ماه در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان زندان بود. او در ۲۶ آوریل ۲۰۱۶ آزاد شد. با وجود مشکلات حرکتی (عوارض جانبی سکته مغزی)، همچنان به برادرانش پیوست تا به نوبت از مادرشان مراقبت کنند.
آقای لیانگ و همسرش برای جلوگیری از آزار و اذیت شدن به‌دست پلیس، در سال ۲۰۱۷ به آپارتمانی جدید نقل‌مکان کردند. پلیس اندکی بعد آنها را پیدا کرد و صاحبخانه‌شان را تحت فشار قرار داد تا فقط پس از ۳ ماه اجاره‌نامه آنها را فسخ کند. مدت زیادی پس از نقل‌مکان این زوج به خانه‌ای دیگری، اداره تأمین اجتماعی مستمری آقای لیانگ را به حالت تعلیق درآورد. او از این اداره شکایت کرد، اما دادگاه از رسیدگی به پرونده او امتناع کرد و به پلیس دستور داد که صاحبخانه‌اش را برای اخراج مجدد او و همسرش تحت فشار قرار دهد. وقتی این زوج برای بار سوم نقل‌مکان کردند پلیس تعقیبشان کرد و مدام آنها را مورد آزار و اذیت قرار می‌داد.
مادر ۹۷ساله آقای لیانگ در سال ۲۰۱۹ بیمار و ناتوان شد. اندکی پس از بازگشت آقای لیانگ به خانه در ۵ سپتامبر ۲۰۱۹، و پس از دادن صبحانه به مادرش، پلیس وارد منزل مادرش شد، او و همسرش را دستگیر کرد و به بازداشتگاه نیهه برد. ازآنجاکه آنها هردو شرایط سلامتی پذیرش در بازداشتگاه را نداشتند، بازداشتگاه از پذیرش آنها خودداری کرد. پلیس آنها را به قید وثیقه آزاد کرد، اما صاحبخانه آنها را تحت فشار قرار داد و این زوج را برای چهارمین بار طی دو سال گذشته، مجبور به نقل‌مکان کرد.
بدون توجه به اینکه این زوج کجا بودند، پلیس هرگز از آزار و اذیت آنها دست برنداشت، و معمولاً هر ماه یک یا دو بار به سراغشان می‌رفت. آقای لیانگ به مدیر اداره پلیس منطقه شونیی و معاون رئیس ایستگاه پلیس ژانگژن نامه نوشت و از آنها خواست که در آزار و شکنجه فالون گونگ مشارکت نکنند.
پس از آن نگهبانان محله شروع به زیر نظر گرفتن این زوج کردند. هر جا می‌رفتند دنبالشان می‌کردند. آزار و اذیت ماهانه پلیس نیز ادامه داشت.
آقای لیانگ که قادر به تحمل این استرس روحی نبود، در ۲۸فوریه۲۰۲۳ در ۷۶سالگی درگذشت.
مورد ۴: درگذشت صاحب‌مغازه ۵۴ساله چند روز پس از اینکه به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ، در خانه‌اش محاکمه شد
خانم ژو یوشیا، ساکن شهر چانگچون، استان جیلین، در اواسط ژوئیه ۲۰۲۳، تنها چند روز پس از محاکمه او از سوی دادگاه محلی در خانه‌اش به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ، درگذشت. او ۵۴ ساله بود.
خانم ژو در ۲۹سپتامبر۲۰۲۲ در خانه دستگیر شد. طی معاینه فیزیکی لازم، مشخص شد که خانم ژو به هپاتیت ب و سیروز مبتلاست. او سپس در حبس خانگی قرار گرفت، درحالی‌که تلفنش تحت نظارت دقیق بود.
دو مأمور ساعت ۳ بعدازظهر در مرکز خریدی که خانم ژو مغازه داشت، حاضر شدند. در ۷نوامبر۲۰۲۲ به او دستور دادند تا به دادستانی برود. خانم زو گفت که وقت ندارد، اما پلیس تهدید به استفاده از زور کرد. بنابراین او با آنها رفت. او مأمور پلیس را دید که فرمی با عنوان «قضاوت در یک پرونده کیفری» با نام او در دست داشت. او پس از بازگشت به خانه به‌خاطر آزار و اذیت و مجازات احتمالیِ زندان، تحت فشار شدیدی بود. او دو روز قادر به کار کردن نبود.
خانم ژو در ۵ژوئن توسط دادستانی منطقه کوانچنگ رسماً متهم شد. در آن زمان براثر فشار ناشی از آزار و اذیت بی‌امان، وضعیت سلامتی‌اش رو به افول بود. شکم و پایین‌تنه‌اش بسیار متورم شده بود و حتی در ۷ژوئیه به کما رفت.
گروهی از افراد از دادگاه منطقه کوانچنگ در ماه ژوئیه به منزل خانم ژو رفتند و جلسه رسیدگی به پرونده او را همانجا برگزار کردند. آنها تهدید کردند که طی مدت کوتاهی محاکمه او را به پایان خواهند رساند. خانم ژو چند روز بعد درگذشت.
گزارش‌های مرتبط:
مرگ ۱۴ تمرین‌کننده فالون گونگ به‌دلیل آزار و شکنجه در نوامبر ۲۰۲۳ گزارش شدمرگ هشت تمرین‌کننده فالون گونگ براثر آزار و شکنجه، در اکتبر۲۰۲۳ گزارش شدمرگ ۱۰ تمرین‌کننده فالون گونگ بر اثر آزار و شکنجه که در سپتامبر ۲۰۲۳ گزارش شدمرگ ۲۱ تمرین‌کننده فالون گونگ به‌دلیل آزار و شکنجه، در اوت۲۰۲۳ گزارش شدگزارش ژانویه۲۰۲۳ دربارۀ مرگ ۱۵ تمرین‌کنندۀ فالون گونگ به‌دلیل آزار و شکنجهمرگ ۱۲۰ تمرین‌کننده فالون گونگ براثر آزار و شکنجه، که در نیمه اول سال ۲۰۲۳ گزارش شدمرگ ۲۰ تمرین‌کننده فالون گونگ براثر آزار و شکنجه که در مه۲۰۲۳ گزارش شدگزارش آوریل ۲۰۲۳: مرگ ۲۵ تمرین‌کننده فالون گونگ به‌دلیل آزار و شکنجهمرگ ۲۵ تمرین‌کننده فالون گونگ به‌دلیل آزار و شکنجه که در مارس۲۰۲۳ گزارش شدگزارش فوریه۲۰۲۳ :مرگ ۱۹ تمرین‌کننده فالون گونگ به‌دلیل آزار و شکنجهگزارش ژانویه ۲۰۲۳ دربارۀ مرگ ۱۵ تمرین‌کنندۀ فالون گونگ به‌دلیل آزار و شکنجهربع قرن آزار و شکنجه، بیش از ۵ هزار مورد مرگ تأیید شده تمرین‌کنندگان فالون گونگ
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
